پاییز سال ۱۹۲۲، مصادف با ششمین سالی بود که هاوارد کارتر(Howard Carter) باستان شناس انگلیسی دره سلاطین مصر را حفاری می کرد. او به طور خستگی ناپذیر آرامگاه آخرین فرعون بزرگ مصر باستان یا سلاطینی را که از سه هزار سال پیش در آن جا آرمیده بودند کاوش می کرد. او می خواست یک آرامگاه تنها یک آرامگاه بیابد که گنج های آن سرقت نشده باشد. کارتر بارها و بارها نا امید شده بود؛ اماامروز، چهارم نوامبر، روز متفاوتی بود و کارتر از هیجان گیج شده بود. هنگامی که آماده می شد تا درِ مهر و موم شدۀ یک آرامگاه را بگشاید، احساس می کرد که در آستانه کشفی قرار گرفته است. او حق داشت؛ این آرامگاه، آرامگاه توت عنخ آمون (Tutankhamen) بود، پسر بچه ای که از سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۲۷ قبل از میلاد، سلطان مصر بود. هنگامی که کارتر می خواست روزنۀ کوچکی در در ایجاد کند، دست هایش می لرزید.
او با دقت روزنه را گشاد کرد تا حدی که فضایی برای وارد کردن شمع وجود داشته باشد. لُرد کارناروُن (Lord Carnarvon) که هزینه های این حفاری را تقبل کرده بود همراه دو نفر از دوستانش بی صبرانه و با اضطراب منتظر نظر باستان شناس بودند. کارتر بعدها آن چه را دیده بود، این طور توصیف کرد:
ابتدا نمی توانستم چیزی ببینم، هوای گرمی که از حفره خارج می شد شعلۀ شمع را می لرزاند، اما به تدریج، وقتی چشم هایم به نور عادت کرد، غبار روی اجزای اتاق به تدریج محو شد، حیوانات عجیب، مجسمه ها و طلا همه جا تلألو طلا بود. برای یک لحظه لحظه ای که برای من و اطرافیانم ابدی بود من با شگفتی در جایم خشکم زده بود و هنگامی که لُرد کارنارون که دیگر نمی توانست سکوتم راتحمل کند یا اضطراب فریاد زد: «می توانی چیزی ببینی؟» تمام آن چه می توانستم بگویم، این بود: «بله، چیزهایی شگفت انگیز!» (Ankhesenamen)
بعد از بزرگ کردن روزنه، کارتر و دیگران وارد آرامگاه شدند. همه چیز دقیقاً همان طور مثل سه هزار سال پیش مانده بود، مثل همان موقعی که فرعون دفن شده بود. علاوه بر سریر پادشاهی زراندود بسیار مجلل، تخت ها، نیمکت ها، صندلی ها، ارابه ها، ظروف سنگی حاوی غذا، صندوق هایی حاوی لباس های ابریشمی و یک بادبزن زیبا از پر شترمرغ در جاهای مناسب قرار داشتند. حتی بوی عطری با وجود گذشت قرن ها هنوز استشمام می شد. در اتاق دیگر یک صندوق زراندود بزرگ قرار داشت. درون آن تابوت سه لایه ای وجود داشت که داخلی ترین لایۀ آن از طلای خالص ساخته شده بود و مومیایی فرعون را کاملاً حفظ کرده بود.
وقتی سرپوش آخرین تابوت برداشته شد، کارتر به ماسک طلایی و درخشنده ای که تصویر توت عنخ آمون را داشت، خیره مانده بود. روی ماسک طلایی تاج گلی دیده می شد که احتمالاً بیوۀ جوان فرعون، آنخس نامون روی آن گذاشته بود. کارتر چنان تحت تأثیر قرار گرفته بود که بعدها نوشت:
بین آن همه شکوه و جلال سلطنتی و آن همه عظمت پادشاهی، هیچ چیز از آن تاج گل زیباتر نبود... آن تاج گل به ما نشان می داد که ۳۳۰۰ سال چه دورۀ زمانی کوتاهی است.
کارتر و سایر باستان شناسان طی ده سال بعدی روی بقایای جامعۀ مصر باستان که از آرامگاه توت عنخ آمون به دست آمده بود، بررسی و تحقیق کردند. به این ترتیب، آن ها توانستند برای انسان های امروزی اطلاعاتی در مورد زندگی در مصر باستان جمع آوری کنند. کشف کارتر بسیار مهم بود، زیرا آرامگاه توت عنخ آمون تنها آرامگاهی بود که از دسترس سارقینی که غالباً شواهد باستانی را تخریب می کردند، در امان مانده بود.
تمدن پایدار
براساس اطلاعاتی که از آرامگاه توت عنخ آمون و سایر نواحی مصر به دست آمده است، باستان شناسان معتقدند که مصر باستان نخستین و پایدارترین تمدن در تمام تاریخ بوده است. این تمدن حدود پنج هزار سال پیش در دره های حاصلخیز نیل در شمال شرقی آفریقا شروع شد. با گذشت زمان مصری ها به فرهنگ و روش زندگیشان که در مرکز آن فرعونی قدرتمند و مقدس قرار داشت، به شدت معتقد شدند. اقتدار و پیشرفت سرزمین مصر مستقیماً به سرنوشت فرمانروایان آن بستگی داشت، وقتی فرعون مقتدر بود، مصر دوران رشد و افتخار را سپری می کرد. اما اگر قدرتش تضعیف می شد، مملکت را هرج و مرج و خونریزی فرا می گرفت.
با وجود این، حتی طی دوران های سخت، تمدن مصر تقریباً دست نخورده باقی ماند. جوامع باستانی دیگر، به خصوص یونان و روم از موفقیت های مصر دچار شگفتی و حیرت بودند. موفقیت های مصر در نجوم، ریاضیات، معماری، طب، کتابت و ادبیات به وسیلۀ یونانی ها و رومی ها انتقال یافت و بر تمدن غربی تأثیر گذاشت. این فضایل همراه با خزانۀ گران بهای مصر، همواره گواهی است بر عظمت این سرزمین باستانی.
منبع: آفتاب http://www.aftabir.com
او با دقت روزنه را گشاد کرد تا حدی که فضایی برای وارد کردن شمع وجود داشته باشد. لُرد کارناروُن (Lord Carnarvon) که هزینه های این حفاری را تقبل کرده بود همراه دو نفر از دوستانش بی صبرانه و با اضطراب منتظر نظر باستان شناس بودند. کارتر بعدها آن چه را دیده بود، این طور توصیف کرد:
ابتدا نمی توانستم چیزی ببینم، هوای گرمی که از حفره خارج می شد شعلۀ شمع را می لرزاند، اما به تدریج، وقتی چشم هایم به نور عادت کرد، غبار روی اجزای اتاق به تدریج محو شد، حیوانات عجیب، مجسمه ها و طلا همه جا تلألو طلا بود. برای یک لحظه لحظه ای که برای من و اطرافیانم ابدی بود من با شگفتی در جایم خشکم زده بود و هنگامی که لُرد کارنارون که دیگر نمی توانست سکوتم راتحمل کند یا اضطراب فریاد زد: «می توانی چیزی ببینی؟» تمام آن چه می توانستم بگویم، این بود: «بله، چیزهایی شگفت انگیز!» (Ankhesenamen)
بعد از بزرگ کردن روزنه، کارتر و دیگران وارد آرامگاه شدند. همه چیز دقیقاً همان طور مثل سه هزار سال پیش مانده بود، مثل همان موقعی که فرعون دفن شده بود. علاوه بر سریر پادشاهی زراندود بسیار مجلل، تخت ها، نیمکت ها، صندلی ها، ارابه ها، ظروف سنگی حاوی غذا، صندوق هایی حاوی لباس های ابریشمی و یک بادبزن زیبا از پر شترمرغ در جاهای مناسب قرار داشتند. حتی بوی عطری با وجود گذشت قرن ها هنوز استشمام می شد. در اتاق دیگر یک صندوق زراندود بزرگ قرار داشت. درون آن تابوت سه لایه ای وجود داشت که داخلی ترین لایۀ آن از طلای خالص ساخته شده بود و مومیایی فرعون را کاملاً حفظ کرده بود.
بین آن همه شکوه و جلال سلطنتی و آن همه عظمت پادشاهی، هیچ چیز از آن تاج گل زیباتر نبود... آن تاج گل به ما نشان می داد که ۳۳۰۰ سال چه دورۀ زمانی کوتاهی است.
کارتر و سایر باستان شناسان طی ده سال بعدی روی بقایای جامعۀ مصر باستان که از آرامگاه توت عنخ آمون به دست آمده بود، بررسی و تحقیق کردند. به این ترتیب، آن ها توانستند برای انسان های امروزی اطلاعاتی در مورد زندگی در مصر باستان جمع آوری کنند. کشف کارتر بسیار مهم بود، زیرا آرامگاه توت عنخ آمون تنها آرامگاهی بود که از دسترس سارقینی که غالباً شواهد باستانی را تخریب می کردند، در امان مانده بود.
تمدن پایدار
براساس اطلاعاتی که از آرامگاه توت عنخ آمون و سایر نواحی مصر به دست آمده است، باستان شناسان معتقدند که مصر باستان نخستین و پایدارترین تمدن در تمام تاریخ بوده است. این تمدن حدود پنج هزار سال پیش در دره های حاصلخیز نیل در شمال شرقی آفریقا شروع شد. با گذشت زمان مصری ها به فرهنگ و روش زندگیشان که در مرکز آن فرعونی قدرتمند و مقدس قرار داشت، به شدت معتقد شدند. اقتدار و پیشرفت سرزمین مصر مستقیماً به سرنوشت فرمانروایان آن بستگی داشت، وقتی فرعون مقتدر بود، مصر دوران رشد و افتخار را سپری می کرد. اما اگر قدرتش تضعیف می شد، مملکت را هرج و مرج و خونریزی فرا می گرفت.
با وجود این، حتی طی دوران های سخت، تمدن مصر تقریباً دست نخورده باقی ماند. جوامع باستانی دیگر، به خصوص یونان و روم از موفقیت های مصر دچار شگفتی و حیرت بودند. موفقیت های مصر در نجوم، ریاضیات، معماری، طب، کتابت و ادبیات به وسیلۀ یونانی ها و رومی ها انتقال یافت و بر تمدن غربی تأثیر گذاشت. این فضایل همراه با خزانۀ گران بهای مصر، همواره گواهی است بر عظمت این سرزمین باستانی.
منبع: آفتاب http://www.aftabir.com
/ج
