چگونگی روان کاوی از نظر فروید

از دیدگاه فروید، روانکاوی چگونه باید انجام شود؟

از نظر فروید، درمان ریشه ای و بنیادی با دستیابی به هسته ی هر روان نژندی امکان پذیر است. او ایده ی هر نوع روش درمانی سریع را رد می کرد. برای این هدف در طول ماه ها و حتی سال ها حداقل پنج جلسه در هفته لازم بود و درمانگر، تنها به معالجه ی چند بیمار در طول سال قادر بود. تعداد روان کاوان نیز به سرعت افزایش نمی یافت چرا که خود روان کاو باید ابتدا آنالیز می شد و سپس به مدت دو سال تحت نظارت استاد خویش کار می کرد.
فروید بیان کرد که بیماران تا زمانی که تحت نظم و انضباط روش های پزشکی باشند، نمی توانند از روان کاوی بهره ببرند. او به همین دلیل معتقد بود که روان کاوی باید به حرفه ای مستقل تبدیل شود، هر چند این مطلب مورد قبول همه قرار نگرفت و اعتراض هایی را دربرداشت، به خصوص که بیش تر پیروان وی آموزش پزشکی دیده بودند. با این همه، گذشت زمان نشان داد که تا حدّی حق با گروه اخیر بوده است.
روان کاوی با گسست از علم روز پزشکی، به شکلی روزافزون درگیر مباحثی شد که بیش تر به فلسفه نزدیک بود تا علم و با تبدیل شدن به مکتب، هاله ای از تعصب و جزم اندیشی نیز دور آن تنیده شد که مانع هم گام شدن آن با کشف های علوم عصبی شد. خوشبختانه این نگرش در سال های اخیر به شکلی ژرف تغییر کرد و افراد فراوانی برای به روز کردن مفاهیم روان کاوی و تطبیق آن با دانش نوین عصب شناسی سعی کرده اند که در صفحه های آینده به آن اشاره خواهیم کرد.
در آن سال ها برخی از پیروان فروید سعی کردند که روند روان کاوی را با تمرکز بر مسائل اخیر بیمار ساده کنند و زیاد به کنکاش دوران کودکی نپردازند اما فروید به شدّت با هر نوع تفکری از این دست مقابله کرد و در یکی از آثار خویش به صراحت گفت که تعارض واقعی فرد روان نژند تنها زمانی قابل دسترسی و حل است که بتوان آن را در سال های قبل زندگی فرد ریشه یابی کرد.
منبع مقاله :
فیروزآبادی، علی؛ (1388)، روان کاوی چیست؟: دریچه ای کوچک، گشوده بر ذهن آدمی، تهران: نشر قطره، چاپ اول