غلام نرگس مست تو تا جدارانند

تفسیر عرفانی
1.شاهان و تاجداران، بنده و برده ی چشمان زیبا و خمار تو می باشند و عاقلان هوشیاران از باده ی لب لعل گون تو که همان بوسه های مست کننده است، سرمست و خراب هستند.
2.باد صبح بهاری با پراکندن بوی خوش تو در همه جا رازت را افشا کرد و اشک چشمان من که پیوسته از دوری و فراق تو جاری است، راز عشق مرا بر ملا ساخت و هر دوی ما را رسوا شدیم؛ و گرنه عاشق و معشوق راز دارانی هستند که هرگز سرّ عشق خود را فاش نمی سازند.
3.ای معشوق!وقتی با این همه ناز و عشوه از اینجا می گذری و می روی، از زیر زلف های پر پیچ و تاب خود به اطرافت نگاه کن و ببین که چگونه این پیچ و تاب، دل های عاشقان را غارت کرده و مشتاقان بسیاری به سوگواری نشسته اند.
4.ای معشوق!مانند نسیم باد بهاری از میان بنفشه زار گذر کن تا ببینی که از ظلم گیسوی تابدار تو در تاراج دل های مشتاقانت تا چه اندازه این عاشقان و دلدادگان بی تاب و بی قرارند.
5.ای خداشناس لاف زن!تو که خود را بی گناه می دانی، برو که نیازی به بخشش الهی ندارد و با غرور و خودبینی به بهشت نمی روی، ولی بهشت قسمت ماست که ما خود را گناهکار دانسته و دل به خدا داده ایم و خدا هم ما را می بخشد و ما وارد بهشت می شویم.
6.من تنها عاشق و دلباخته ی تو نیستم که با مشاهده ی چهره ی زیبای چون گُلت، غزلسرایی می کنم و شعر می گویم، بلکه مشتاقان و عاشقان تو در همه جا بسیارند و به هزاران نفر می رسند.
7.ای خضر خوش قدم که همه جا از طراوت و کرامت قدم تو سبز و لطیف می شود!مرا یاری کن؛ زیرا راه عشق و سلوک را پیاده طی می کنم و ناتوانم و ممکن است در طی این راه از قافله جدا شوم و دور بیفتم، در حالی که دوستان و همراهان من سوارانی تندرو هستند.
8.بیا به میخانه تا در اینجا راستی و درستی بیاموزی و با نوشیدن شراب عشق، چهره ات را شاد و ارغوانی کنی و از رفتن به صومعه و خانقاه پرهیز کن که آنجا جای بدکاران و نابکاران است.
9.خدا کند که همیشه گرفتار تو باشم و هرگز از کمند زلف تابدار تو خلاصی پیدا نکنم، زیرا اسیران کمندت رستگاران و نجات یافتگان حقیقی هستند.