تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع :راسخون
منبع :راسخون
طبیعت درمانی یک روش درمانی است که از نیروهای فیزیکی طبیعی هم چون گرما، آب، نور و ماساژ بهره میگیرد. برخی درمانگرهای طبیعت درمانی حتی از درمانهای گیاهی هم بهره نمیگیرند اما برخی ممکن است داروهای گیاهی را تجویز نمایند. این مقاله اطلاعاتی در این باره ارائه مینماید.
طبیعت درمانی یک روش درمانی است که بر اساس آن بیماریها با استفاده از شیوههای طبیعی هم چون رژیم غذایی، ورزش، حرارت، هوا، آب، نور، و دیگر ابزارهای فیزیو لوژیکی درمان میشوند. این روش درمانی به زمان بقراط حکیم باز میگردد. بقراط به عنوان پدر علم پزشکی شناخته میشود. به گفتهی بقراط: "طبیعت درمان میکند نه پزشک". بقراط و پزشکان هم کارش معتقد بودند که بیماریها در اثر عدم تعادل میان عوامل طبیعی گوناگون هم چون آب، هوا، و غذا شکل میگیرند.
برخی از شیوههای درمانی عبارتند از: درمان علائم ناشی از ناراحتی معده از طریق روزه گرفتن، گرفتن یک رژیم غذایی متعادل جهت حفظ سلامت، و مصرف آب به عنوان یک روش التیام بخش. عبارت "طبیعت درمانی" توسط دکتر جان اسکیل از شهر نیویورک ابداع گردید.
در حقیقت، طبیعت درمانی ریشه در شیوههای درمانی سنتی گوناگون در سطح دنیا هم چون درمان طبیعی در اروپا و آیورودا در هند دارد. طبیعت درمانی این روزها در شماری از کشورها در سر تا سر دنیا به گونههای متفاوت به کار گرفته میشود.
شیوهی نوین طبیعت درمانی به سالهای اولیهی قرن بیستم باز میگردد و شیوهای جهت دست یابی به سلامت کل بدن به شمار میرود. این شیوهی درمان طبیعی بر پایهی سه اصل پایه استوار است:
شیوهی درمانی طبیعت درمانی عبارت است از درمان بیمار از مرحله پیش گیری از وقوع آن تا مرحلهی وخامت و تبدیل به بیماری مزمن. از این رو، مردم میتوانند طبیعت درمانی را جهت درمان آلرژیها، برونشیت و سرما خوردگی و هم چنین سرطان، دیابت و بیماری قلبی انتخاب نمایند.
محبوبیت طبیعت درمانی به خاطر کار امدی و ایمن بودنش در سطح دنیا در حال افزایش است. مردم در بسیاری از خانههای سنتی در هند پیش از این که به پزشک مراجعه کنند درمانهای خانگی را به کار میگیرند. تصور میشود نوع غذاهای مصرفی علت همهی انواع بیماریها باشد. بنا بر این، پزشکان سنتی هند قبل از تجویز داروها که معمولاً داروهای گیاهی هستند تغییرات کوچکی در رژیم غذایی بیمار ایجاد مینمایند. دانشکدههای پزشکی معتبری هستند که دورههای آموزشی چهار ساله در زمینهی طبیعت درمانی برگزار مینمایند.
با این حال، جوامع پزشکی و علمی امروزه نگران این هستند که طبیعت درمانی جای گزین آن دسته از روشهای پزشکی شود که به خوبی مورد مطالعه و آزمایش قرار گرفتهاند. این پزشکان و دانشمندان بر این باورند که طبیعت درمانی میتواند سلامت بیمار را به خطر اندازد.
توجه: این مقاله با هدف اطلاع رسانی نگاشته شده است و نمیتوان آن را جای گزین نظرات کار شناسی در این زمینه قلمداد نمود.
طبیعت درمانی یک روش درمانی است که بر اساس آن بیماریها با استفاده از شیوههای طبیعی هم چون رژیم غذایی، ورزش، حرارت، هوا، آب، نور، و دیگر ابزارهای فیزیو لوژیکی درمان میشوند. این روش درمانی به زمان بقراط حکیم باز میگردد. بقراط به عنوان پدر علم پزشکی شناخته میشود. به گفتهی بقراط: "طبیعت درمان میکند نه پزشک". بقراط و پزشکان هم کارش معتقد بودند که بیماریها در اثر عدم تعادل میان عوامل طبیعی گوناگون هم چون آب، هوا، و غذا شکل میگیرند.
برخی از شیوههای درمانی عبارتند از: درمان علائم ناشی از ناراحتی معده از طریق روزه گرفتن، گرفتن یک رژیم غذایی متعادل جهت حفظ سلامت، و مصرف آب به عنوان یک روش التیام بخش. عبارت "طبیعت درمانی" توسط دکتر جان اسکیل از شهر نیویورک ابداع گردید.
شیوهی نوین طبیعت درمانی به سالهای اولیهی قرن بیستم باز میگردد و شیوهای جهت دست یابی به سلامت کل بدن به شمار میرود. این شیوهی درمان طبیعی بر پایهی سه اصل پایه استوار است:
• پزشک تلاش میکند به قابلیتهای التیام طبیعی بدن کمک کند.
• به جای این که صرفاً به علائم پرداخته شود باید به علل ریشهای بیماری توجه کرد.
• و مهمتر از همه، استفاده از درمانهایی که زیان آور نیستند. تا آن جا که ممکن است از داروهای سمی و شیوههای تهاجمی اجتناب شود.
شیوهی درمانی طبیعت درمانی عبارت است از درمان بیمار از مرحله پیش گیری از وقوع آن تا مرحلهی وخامت و تبدیل به بیماری مزمن. از این رو، مردم میتوانند طبیعت درمانی را جهت درمان آلرژیها، برونشیت و سرما خوردگی و هم چنین سرطان، دیابت و بیماری قلبی انتخاب نمایند.
محبوبیت طبیعت درمانی به خاطر کار امدی و ایمن بودنش در سطح دنیا در حال افزایش است. مردم در بسیاری از خانههای سنتی در هند پیش از این که به پزشک مراجعه کنند درمانهای خانگی را به کار میگیرند. تصور میشود نوع غذاهای مصرفی علت همهی انواع بیماریها باشد. بنا بر این، پزشکان سنتی هند قبل از تجویز داروها که معمولاً داروهای گیاهی هستند تغییرات کوچکی در رژیم غذایی بیمار ایجاد مینمایند. دانشکدههای پزشکی معتبری هستند که دورههای آموزشی چهار ساله در زمینهی طبیعت درمانی برگزار مینمایند.
با این حال، جوامع پزشکی و علمی امروزه نگران این هستند که طبیعت درمانی جای گزین آن دسته از روشهای پزشکی شود که به خوبی مورد مطالعه و آزمایش قرار گرفتهاند. این پزشکان و دانشمندان بر این باورند که طبیعت درمانی میتواند سلامت بیمار را به خطر اندازد.
توجه: این مقاله با هدف اطلاع رسانی نگاشته شده است و نمیتوان آن را جای گزین نظرات کار شناسی در این زمینه قلمداد نمود.