علل آسیب‌های وارده در فوتبال

انواع مختلفی از آسیب‌ها ممکن است در بازی فوتبال رخ دهد که می‌تواند منجر به صدمه‌ی کوتاه یا بلند مدت شود. این مقاله درباره‌ی علل معمول و شایع این آسیب‌ها بحث می‌کند.
فوتبال یک ورزش بسیار خوب برای تقویت سرعت و چالاکی، بالا بردن استقامت، و تن درست و سالم ماندن است. هر چند، فوتبال در ارتباط با ورزش است، اما می‌تواند شمار آسیب های وارد شده را افزایش دهد. هر چند، بعضی از این آسیب‌ها ممکن است جزئی باشند و خود به خود بهبود یابند، بعضی دیگر ممکن است بسیار شدید باشند، و در مواردی، ممکن است یک تهدید برای زندگی به شمار آیند. در مجموع، این آُسیب‌ها بر دو نوع می‌باشند: آسیب‌های حاد / تروماتیک (ضربه‌ای) و آسیب‌های تجمعی که در اثر استفاده زیاد از اندام‌‌ها رخ می‌دهد. در ادامه آسیب‌های شایع در فوتبال و راه‌های جلو گیری از آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

آسیب‌های شایع

اغلب آسیب‌های وارده در فوتبال مربوط به نواحی قوزک پا، زانوها، و لگن می‌باشد. هم چنین بازی کنان اغلب احتمال دارد از ناحیه‌ی ساق پا، ران پا، و سر آسیب ببینند. برخی از آسیب‌های شایع عبارتند از:

رگ به رگ شدن‌ها (پیچ خوردن)
شکستگی‌ها
آسیب‌های وارده به تاندون عضله
ضرب دیدگی‌ها و کبود شدگی‌ها
ساییدگی‌ها و خراش‌ها
آسیب‌های وارده به زانو
پارگی‌های منیسک در مفصل زانو
ضربه مغزی
گرفتگی عضلات
التهاب تاندون آشیل
پارگی‌ رباط‌ها
سندروم نوار ایلیوتیبیال
کشیدگی عضلانی
منازعات

آسیب تجمعی:

آسیب‌های بیش کاری (در اثر استفاده مداوم از اندام) هم چنین به عنوان اختلالات تجمعی ناشی از تروما شناخته می‌شوند، که در اثر استرس‌ و فشارهای وارده به ماهیچه‌ها، مفاصل، و بافت‌های نرم رخ می‌دهد. این آسیب‌ها با درد خفیف توصیف می‌شوند، که ممکن است بعداً شدید شوند. نظر به این که بر خورد فیزیکی با بازی کنان دیگر در فوتبال اجتناب نا پذیر است، احتمال آسیب‌های ناشی از بر خورد بازی کنان با یک دیگر زیاد است.

با سر توپ زدن:

تماس سر بازی کنان با یک دیگر، هد زدن به توپ، مضروب شدن با توپ، و زمین خوردن علت‌های شایع این نوع آسیب است. آسیب‌های سر کاملاً خطرناک هستند و ممکن است باعث صدمه به چشم‌ها، دندان‌ها، و مغز شوند. ضربه‌ی مغزی هم چنین ممکن است در اثر هد زدن مداوم به توپ و یا بر خورد با بازی کن دیگر یا تیر دروازه باشد. تکرار هد زدن به توپ ممکن است باعث آسیب مغزی مزمن شود.

کشیدگی:

کشیدگی عضلات نیز خیلی شایع است. آن‌ها غالباً عضلات خلف ران، کشاله‌ی ران، و عضلات چهار سر ران را تحت تأثیر قرار می‌دهند. حرکات دائم دویدن و توقف کردن (در فوتبال آمریکایی، پاس با دویدن گیرنده توپ به جلو و توقف کوتاه و دو باره به جلو برای پاس بلند) یا گام‌های بلند نیز منجر به کشیدگی می‌شود.

حرکات ناگهانی:

رگ به رگ شدن و پیچ خوردگی‌ها ممکن است در اثر توقف‌های ناگهانی یا تغییر ناگهانی جهت بدن در طی بازی رخ دهد.
شکستگی‌ها در نیمه تحتانی بدن هم در بازی کنان فوتبال خیلی شایع هستند. شکستگی‌ها ممکن است در اثر بر خورد با بازی کنان دیگر یا زمین خوردن رخ دهند. آسیب‌های وارده به زانو هم چنین می‌تواند ناشی از شروع به حرکت یا توقف ناگهانی در طی بازی باشد.

شرایط زمین:

شرایط زمین بازی هم می‌تواند موجب آسیب‌ شود. پوشش زمین می‌تواند از شن و ماسه، چمن، یا چمن مصنوعی باشد. اگر سطح زمین بازی نا هموار یا لیز و لغزنده باشد، می‌تواند باعث زمین خوردن بازی کنان و آسیب شود.

جلو گیری

آسیب‌های وارده در فوتبال گاهی ممکن است خطرناک باشند، که در نتیجه‌ی آن بازی کن ممکن است مجبور شود با پی آمد‌های بلند مدت آن مواجه شود.
گرم نمودن بدن پیش از بازی برای جلو گیری از کشیدگی‌های بیش از حد مهم است.
گرم کردن بدن قبل از بازی دمای بدن شما را افزایش می‌دهد و بدن شما را برای فعالیت فیزیکی آماده می‌کند.
تمرین‌های کششی برای ران‌ها، زانوها، لگن‌ها، و ماهیچه‌های ساق پا خیلی اهمیت دارد، زیرا ماهیچه‌ها قبل از بازی ریلکس می‌شوند.
آگاهی کافی از کمک‌های اولیه ضروری است.
ساق بند باید در تمامی لحظات حضور در زمین، برای حفاظت از ساق‌های پا پوشیده شود.
این موارد برخی اقدامات احتیاطی اولیه هستند که برای کاهش آسیب دیدگی در زمین باید به کار گرفته شوند. هر نوع دردی، در هر قسمت از بدن نباید نادیده گرفته شود، زیرا ممکن است باعث آسیب بلند مدت شود. هم چنین، در صورت هر گونه آسیب، باید به دنبال اقدام پزشکی مناسب بود، برای این که آسیب منجر به آسیب وخیم‌تری نشود.