انواع ابرها

برای بچه‌ها سر در آوردن از تفاوت بین انواع ابرها می‌تواند کار بسیار دشواری باشد. مخصوصاً اگر دانش فرد در مورد انواع ابر عمیق نباشد. این مقاله اطلاعاتی در مورد انواع مختلف ابرها در آسمان، ارائه می‌کند.
چند تن از ما آرزو کرده‌ایم که می‌توانستیم ابرهای نرم و سفید توی آسمان را لمس کنیم یا تلاش کرده‌ایم در ابرها شکل گوسفند و فیل پیدا کنیم؟ چه کسی دوست ندارد به تماشای اشعه‌های گرم خورشید که از درون ابرها می‌درخشد و هم چون آستری نقره آن‌ها را می‌پوشاند بنشیند؟ آیا تا به حال دوست نداشته‌ایم روی ابرهای پرز دار و سفید که مثل توپی از کتان هستند و آسمان را زینت می‌کنند ورجه ورجه کنیم؟ ابرها عالی‌اند و نه تنها زیور آلات بسیار مجللی برای آسمان هستند بلکه باران‌هایی که همیشه برایمان حیاتی بوده‌اند را نیز فراهم می‌کنند. خوب، همه‌ی ما می‌دانیم که ابرها چقدر برای گذران زندگی ما بر روی زمین مهم هستند، با این حال، ممکن است بیشتر ما ندانیم که انواع مختلفی از ابرها وجود دارند و از میان آن‌ها هیچ دو ابری شبیه به هم نیستند. بیایید از حقایق جالب بیشتری درباره‌ی انواع مختلف ابرها سر در بیاوریم. برای اطلاعات بیشتر مقاله تشکیل ابر را بخوانید، و نیز مقاله ابرها چگونه شکل می‌گیرند.

انواع ابرها و توضیحات

هر چند، هیچ دو ابری شبیه به هم نیستند، هنوز هم می‌توان ابرها را به گروه‌های مختلف طبقه بندی کرد. براساس ویژگی‌های خاص ابرها، آنها را به چهار نوع اصلی تقسیم می‌کنند: ابرهای سطح بالا، ابر سطح متوسط ابرهای سطح پایین و ابرهای عمودی. اجازه بدهید نگاهی اجمالی به 4 نوع اصلی ابرها بیندازیم.

ابرهای سطح پایین

ابرهای سطح پایین شامل قطرات بسیار ریز آب هستند و در ارتفاع کمتر از 2000 متر دیده می‌شوند. این نوع ابرها، در دماهای سرد، حتی شامل ذرات برف و یخ هم می‌شوند. انواع مختلف ابرهای سطح پایین به شرح زیر است:
ابرهای استراتوس: این نوع ابر، ابرهای ارتفاعات پایین است که از زمین به رنگ مایل به خاکستری به نظر می‌رسد و پهنای آسمان را می‌پوشاند. کلمه "استراتوس" یک کلمه لاتین به معنی "پخش و پراکنده" است. این ابرها شبیه به پتویی خاکستری هستند که در آسمان پهن شده‌اند و به طور معمول در خط ساحلی و مناطق دره‌ای دیده می‌شوند. این ابرها عامل بارش باران یا برف هستند. هنگامی که مه غلیظی بر می‌خیزد، ابر استراتوس زیادی در آسمان باقی نمی‌ماند.
ابرهای کومولو نیمبوس: ابرهایی که به رعد و برق‌های سنگین در ماه‌های تابستان می‌انجامند، گونه‌ی دیگری از ابرهای کومولوس هستند و کومولو نیمبوس نامیده می‌شوند. این ابرها، ابرهای باران‌ آور هستند که ممکن است 10 کیلومتر بالاتر از سطح زمین شکل بگیرند و در سر تا سر آسمان تا 10 کیلومتر گسترش یابند. کلمه‌ی کومولو نیمبوس در زبان لاتین به معنای "ستون باران" است، که به همین دلیل این ابرهای حامل باران به این نام خوانده می‌شوند. بر خلاف خویشاوند توپ پنبه‌ای‌اش ابر کومولوس، این ابر به برج‌های برآمده‌ای از گل کلم‌های بسیار بزرگ شباهت دارد.
ابرهای نیمبو استراتوس: این ابرها نام خود را از دو کلمه‌ی لاتین 'nimbo' به معنای باران و 'stratus' به معنای "پخش و پراکنده" یا "لایه لایه" گرفته است. دیده می‌شود که این‌ ابرهای باران‌ آور لایه‌های یک نواختی از ابرهای خاکستری بی شکل به ضخامت 2000 متر تشکیل می‌دهند. این ابرها اغلب اوقات، تمام آسمان را می‌پوشانند و منجر به بارش مداوم برف یا باران می‌شوند.

ابرهای سطح متوسط

این ابرها بین 2000 تا 6000 متر بالاتر از سطح زمین شناورند. ابرهای سطح متوسط در دماهای پایین متشکل ار قطرات آب و هم چنین بلورهای یخ هستند. انواع مختلف ابرهای سطح متوسط به شرح زیر است:
ابرهای آلتو کومولوس: ابرهای آلتو کومولوس به صورت گروهی شکل می‌گیرند، بنا بر این می‌توان گفت که ابرهایی اجتماعی هستند! این ابرها مثل توده‌های پف کرده سفید مایل به خاکستری دیده می‌شوند و بخشی از ابر اندکی تیره‌تر از بخش‌های دیگر است. حتی ممکن است به صورت امواج یا نوارهای پهن شده موازی دیده شوند. حضور ابرهای آلتو کومولوس در یک صبح گرم و مرطوب تابستان اغلب نشان از احتمال رعد و برق در اواخر بعد از ظهر دارد.
ابرهای آلتو استراتوس: این ابرها خاکستری و یا خاکستری مایل به آبی و متشکل از قطرات آب و بلورهای یخ هستند. این ابر نام خود را از دو واژه‌ی لاتین 'alto' به معنای بالا و 'stratus' به معنای پخش و پراکنده یا لایه لایه گرفته است. این ابرهای تیره عمدتاً همه‌ی پهنای آسمان را می‌پوشانند و اغلب درست قبل از طوفان تشکیل می‌شوند.

ابرهای سطح بالا

این نوع ابرها در ارتفاع 6000 متری تشکیل می‌شوند، چرا که دما در ارتفاعات بسیار بالا، بسیار پایین و برای تشکیل بلورهای یخ مناسب است. وقتی که خورشید نزدیک به افق است، این ابرهای سفید نازک به شکل آرایشی خیره کننده از رنگ‌های مختلف خود را نشان می‌دهد.
ابرهای سیروس: ابرهای سیروس ابرهای سفیدی هستند که در ارتفاع 7000 متری تشکیل می‌شوند و به پیش بینی وضع هوای مناسب کمک می‌کنند. ظاهر سست و پر مانند آن‌ها موجب نام گذاری آن‌ها است. این نام از کلمه‌ی لاتین 'cirrus' به معنای "حلقه‌ای از مو" گرفته است. ابرهای سیروس به طور کامل از ذرات یخ تشکیل می‌شوند و آسمان را مثل داستان مادیان با ابرهای تیره و نازک می‌آرایند.
ابرهای سیرو کومولوس: این پرزهای کوچک ابر در ردیف‌های طولانی بین ارتفاع 6000 تا 13000 متر از سطح زمین ظاهر می‌شود. هر چند این ابرها معمولاً سفید هستند، ممکن است در مواقعی، به رنگ خاکستری ظاهر شوند و آسمان را به شکلی شبیه به پولک ماهی ‌بپوشانند. به همین دلیل است که آسمان پوشیده از ابرهای سیرو کومولوس را "آسمان ماهی خال مخالی" می‌نامند. این ابرها برای تشکیل تکه‌های بزرگ‌تر ابر با ابرهای دیگر یکی نمی‌شوند. در زمستان‌ها اغلب دیده شده که این ابرها، نشان دهنده‌ی آب و هوای سرد است.
ابرهای سیرو استراتوس: این ابرها به صورت ورقه‌های نازک یک نواختی از ابر دیده می‌شود، که می‌توان ماه و خورشید را از پس آن دید. در واقع، ابرهای نازک سیرو استراتوس، حتی موجب تشکیل حلقه‌ی درخشانی از نور دور خورشید و یا ماه می‌شوند. این هاله‌ی نور نتیجه شکست نور ناشی از ماه و خورشید است. ابرهای سیرو استراتوس معمولاً از بارش باران و یا طوفان برف، در 12-24 ساعت بعد، خبر می‌دهند.

ابرهای عمودی

این ابرها در ارتفاعات بیش از 12000 متر تشکیل می‌شوند. ابرهای کومولوس نمونه‌ای از ابرهای عمودی می‌باشند. ابرهای شناور و توپ پنبه مانندی که در آسمان می‌بینیم ابرهای کومولوس هستند. ویژگی متمایز این ابرها خطوط نوک تیز و زیرلایه‌ی صاف آن‌ها است. این ابرها حتی ممکن است در طیفی از خاکستری روشن ظاهر شوند. ظاهر پرز دار آنها موجب شده تا نامشان از کلمه‌ی لاتین 'cumulus' گرفته شود که به معنای توده یا پشته است. توپ های پف کرده‌ی پنبه‌ی شناور در سراسر آسمان می‌تواند به همراه نسیم ملایم موجب رگ بارهای سبک، باران و یا حتی برف بشود.
شناسایی انواع مختلف ابر در آسمان در ابتدا ممکن است کمی دشوار باشد. با این حال، هر چه وقت بیشتری صرف تماشای پهنه‌ی آسمان کنید، بیشتر قادر به بیان تفاوت‌ها خواهید بود. بررسی انواع ابر واقعاً سرگرمی بسیار جالبی است!