امام زمان عليه السلام در محاصره

بعد از اين که معتمد عباسي براي به قتل رساندن آقا امام زمان عليه السلام «رشيق مادرائي» را به همراه دو نفر به خانه امام حسن عسکري عليه السلام فرستاد و آنها موفق نشدند، لشکر بزرگي به سامرا روانه کرد.
وقتي سپاهيان اطراف خانه را محاصره کردند و داخل منزل شدند آواي تلاوت قرآني از سرداب شنيدند. دانستند حضرت در همان سرداب تشريف دارند، لذا همگي اجتماع کردند و اطراف خانه و سرداب را گرفتند تا ايشان بيرون نروند.
فرمانده لشکر منتظر بود همه سپاهش داخل خانه شوند تا دستور دهد حضرت را بگيرند و دستگير کنند.
ناگاه آقا امام زمان عليه السلام از سرداب خارج شدند و از وسط لشکريان و جلو چشم فرمانده شان عبور کردند و گذشتند. همه آن سپاه حضرت را ديدند و بعد هم ايشان تشريف بردند و از نظرها غائب گرديدند.
در اين هنگام فرمانده دستور داد سربازان به سرداب بروند و حضرت را بگيرند.
لشکريان گفتند: مگر آن کس که مي گويي همان شخص نبود که از سرداب بيرون آمد و از جلو چشمان تو رد شد و رفت و هيچ نگفتي؟!
گفت: من که او را نديدم، اما شما که ديديد چرا گذاشتيد برود؟!
گفتند: ما خيال کرديم او را مي بيني و مصلحت نمي داني دستگيرش کنيم و براي همين دستور بازداشتش را نمي دهي و خيال مي کرديم اگر بدون دستور تو او را بگيريم توبيخمان مي کني، لذا کاري به او نداشتيم تا رفت. (1)

پي‌نوشت‌ها:

1. کمال الدين، ج 2، ص 11، س 14 و عبقري الحسان، ج 1، ص 89.

منبع مقاله :
يوسفي، محمد، (1390)، ملاقات با امام زمان عليه السلام در کربلا، قم، خورشيد هدايت، دوم.