جانشین اصلی لنین چه کسی بود ؟

سرگذشت تروتسکی، معمار ارتش سرخ
لئون تروتسکی، یکی از رهبران انقلاب بلشویکی 1917 روسیه و معماران نخستین اتحاد شوروی است. او به سال 1879، در اوکراین و در خانواده‌ای با والدین روسی-یهودی به دنیا آمد. او از نوجوانی با مارکسیسم آشنا شد و کمی بعد، برای کمک به سازمان‌دهی اتحاد زیرزمینی کارگران جنوبی روسی، دانشگاه اودسا را ترک کرد. در 1898 او به علت فعالیت‌های انقلابی خود دستگیر و به زندان فرستاده شد. در 1900، او به سیبری تبعید شد.
در 1902، او با استفاده از یک گذرنامه جعلی، و با نام لئون تروتسکی به انگلستان گریخت. نام اصلی او «لف دیویدویچ برونشتاین» بود. در لندن، او با انقلابی بلشویکی معروف، ولادمیر ایلیچ لنین آشنا شد و همکاری خود را با او آغار کرد. او به یک رویکرد دموکراتیک برای رسیدن به سوسیالیسم پشتیبانی می‌کردند. تروتسکی به روسیه بازگشت و دوباره به سیبری تبعید شد.
در سراسر دهه بعدی، او پیوسته به دلیل رادیکالیزمش، از کشوری به کشور دیگر اخراج می‌شد و تا هنگامی که با پیروزی انقلاب اکتبر 1917 به روسیه بازگردد، زندگی در سوییس، پاریس، اسپانیا و شهر نیویورک در ایالات متحد را تجربه کرد. تروتسکی با تسخیر کامل پتروگراد، در تکمیل قدرت بلشویک‌ها نقشی اصلی و حیاتی بازی کرد. شکوه بازگشت پیروزمندانه لنین در نوامبر 1917، بیش از هر چیز با اقدامات تروتسکی فراهم شده بود.
حالا نوبت آن بود که تروتسکی، وزیر امور خارجه لنین باشد. او با آلمانی‌ها برای خروج روسیه از جنگ جهانی اول مذاکره کرد و اتخاد شوروی را در آستانه درگیری‌ها و تنش‌های شدید داخلی، از جبهه‌های هولناک جنگ در جهان نجات داد. فرماندهان‌ انقلاب، نیروهای‌ روسی‌ را با نظم‌ و آرامش‌ به‌ روسیه‌ بازخواندند و انگلیسی‌ها کوشیدند جای خالی آن‌ها را در مناطق‌ حساس‌ پر کنند.
تروتسکی سپس وارد وظایف نظامی شد و مجموعه‌ای از نیروهای نظامی را تشکیل داد که به «ارتش سرخ» مشهور شد. ارتش سرخ به رهبری لئون تروتسکی در جریان جنگ داخلی روسیه میان بلشویک‌ها و مخالفان انقلاب کمونیستی، موفق عمل کرد و قدرت لنینیست‌ها را تثبیت کرد. در آغازین سال‌های دهه 20میلادی، به نظر می‌رسید که جانشین اصلی و وارث ظاهری لنین، او خواهد بود. اما هنگامی که لنین داشت واپسین روزهای زندگی‌اش را در بیماری سپری می‌کرد، تروتسکی بازی قدرت را در 1922 به جوزف استالین باخت.
رقابت میان استالین و تروتسکی، بلافاصله پس از درگذشت لنین، پدیدار شد. استالین گرچه نام و آوازه تروتسکی و دیگر رهبران و مدعیان حزب کمونیست مانند زینوویف و بوخارین را نداشت، اما بلد بود که چگونه مدارج ترقی را طی کند. او از نوزده سالگی از پایین‌ترین رتبه‌های حزبی آغاز کرده بود و در سال 1922، دبیرکل کمیته مرکزی حزب شده بود. اما لنین با این اتخاب مخالف بود. هیچگاه لنین به شرد استالین کمکی نکرد و افرادی مکانند زینوویف او را ارتقا می‌دادند. تروتسکی بعدها ادعا کرد که از لنین شنیده که نالایق‌ترین کسی که ممکن است برای رهبری حزب یا اداره امور کشور برگزیده شود، استالین است. با این همه، برخلاف ظاهر ماجرا، استالین در پشت پرده داشت کارهای خود را انجام می‌داد. شبکه قدرتی که استالین به طور پنهانی تشکیل داده بود، انتخاب او به عنوان رهبری حزب را اجتناب‌ناپذیر کرده بود.
در 1924، لنین مُرد و جوزف استالین به عنوان رهبر اتحاد جماهیر شوروی ظهور کرد. تروتسکی در این زمان، در تضاد با سیاست‌های اعلام‌شده استالین، بر طرح «انقلاب مداوم جهانی» تاکید کرد که برای بقا و پیاده‌سازی کامل جامعه شورایی ضروری است. او همچنین از رژیم جدید برای برقراری دیکتاتوری در حزب کمونیست و نبود یک برنامه درست و اقتصادی انتقاد کرد.
در مقابل، استالین و حامیانش هم خاموش ننشستند و یک پاتک تبلیغاتی علیه تروتسکی به راه انداختند. اما این اقدام متقابل، تنها به یک پروپاگاندای سهمگین محدود نشد، بلکه طی چند سال، فضایی به وجود آمد که تروتسکی را از همه مناصبش معزول و سرانجام خودش را هم از کشور اخراج کردند. در 1925، او از مقام خود در کمیساریای جنگ عزل شد و یک سال بعد، از دفتر سیاسی حزب (پولیتبورو) هم اخراج شد. در 1927، تروتسکی از حزب کمونیست هم کنار گذاشته شد. در زانویه 1928 به آلماآتی تبعید شد و یکسال بعد، به طور علنی از شوروی بیرون انداخته شد.
تروتسکی ترکیه را برای اقامت انتخاب کرد. دولت ترکیه درخواست او را پذیرفت. تروتسکی در جزیره پرینکیپو مستقر شد؛ جایی که نوشتن زندگی‌نامه خودنوشت و کتاب تاریخ روسیه را به پایان رساند.پس از پنج سال زنذدگی در ترکیه، به فرانسه رفت و سپس ساکن نروژ شد. در 1936، مکزیک به او پناهندگی اعطا کرد. او رد حالی به همراه اعضای خانواده‌اش در حومه مکزیکوسیتی ساکن شد که در روسیه و در دوران تصفیه سیاسی استالین، به طور غیابی به خیانت محکوم شد. چندی بعد، تروتسکی از یک حمله مسلحانه در محل سکونتش جان سالم به در برد اما در 20 آگوست 1940، به دست یک کمونیست اسپانیایی به نام رامون مرکادر، و با یک یخ‌شکن زخمی شد و روز بعد، در اثر شدت جراحات درگذشت.
منبع مقاله : مشرق