ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع: راسخون
منبع: راسخون
در بیماری نقرس کریستال‌های اوریک اسید در مفاصل رسوب می‌کنند. در این مقاله، به برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان این مشکل و هم چنین عوارض جانبی آن‌ها اشاره شده است.
نقرس نوعی آرتریت (التهاب مفاصل) است که طی آن اوریک اسید و نمک‌هایش در مفاصل خاصی رسوب می‌کنند، و موجب التهاب پا و انگشست شست پا می‌شوند.
در نتیجه‌ی این مشکل، افراد ممکن است از مشکلاتی نظیر آرتریت و ناتوانی استخوانی رنج ببرند. علایم این بیماری شامل تورم در مفاصل استخوان‌ها و محدود شدن حرکات به علت درد ایجاد شده بر اثر این تورم است. درد در این شرایط غیر قابل تحمل است، با این حال می‌توان با داروهای خاصی این درد را درمان کرد. با توجه به شدت آن دو نوع نقرس وجود دارد، نقرس حاد، از درجه‌ی وخامت کمتری برخوردار است و معمولاً فقط یک مفصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نقرس مزمن زمانی رخ می‌دهد که رسوب اسید اوریک موجب عوارضی نظیر آرتریت می‌شود، و به این ترتیب مفاصل متعددی را مبتلا می‌کند. در ادامه به درمان متفاوت این دو نوع نقرس می‌پردازیم.
داروهایی از گروه NSAID نظیر آرتروتیک و سلبرکس، ایبوپروفن و ناپروکسن
ضد دردهایی مانند دستگاه‌های ضد درد TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست)
قرص‌های لوزارتان، مانند هایزار و کوزار، برای درمان سطوح پایین اسید اوریک
پروبنسید یا همان پروبالان یا بینمید برای دفع اسید اوریک از بدن
ویتامین‌ها مانند ویتامین C (500 میلی گرم) و مکمل‌هایی مانند برومیلین نیز برای کاهش میزان اسید اوریک استفاده می‌شوند و به عنوان داروهای ضد التهابی برای کاهش درد عمل می‌کنند.
اگر بیمار از زخم معده رنج می‌برد، مصرف داروهای NSAID در او می‌تواند سبب زخم‌های مکرر معده شوند.
مصرف الکل همراه با داروهای NSAID می‌تواند سبب زخم‌های معده، سمی شدن کبد، و خون ریزی گوارشی شود.
برخی ضد انعقادها مانند کومادین، اگر همراه با داروهای NSAID مصرف شوند، ممکن است موجب خون ریزی داخلی شوند.
سایر عوارض جانبی شامل حالت تهوع، اسهال، سختی تنفس، تورم زبان، لب‌ها و صورت، گرفتگی عضلات، و سوء هاضمه می‌باشد.
سر درد، کاهش وزن سریع به علت کاهش اشتها، زردی پوست و چشم‌ها، کاهش شنوایی و زنگ زدن گوش‌ها، احساس مورمور، و سر گیجه نیز بسیار شایع هستند.
خون در ادرار و استفراغ، مدفوع تیره و خون آلود نیز از جمله عوارض بسیار مهم و خطرناکی هستند که در برخی بیماران گزارش داده شده است.
تزریق کورتیکواستروئیدها می‌تواند سبب ضعیف شدن غضروف‌ها و در نتیجه وخیم‌تر شدن وضعیت مفاصل شود.
عوارض جانبی کولکیکین، شامل پورپورا (کبودی در اثر خون ریزی زیر پوستی)، بیماری ماهیچه‌ای (ناتوانی عضلات مختلف)، آزوسپرمی (فقدان اسپرم)، کم خونی آپلاستیک (آپلازی)، و ترومبوسایتوپنی (کاهش تولید پلاکت) می‌باشد.
داروی درمان نقرس به آسانی در دست رس است. با این حال، با پزشک خود مشورت کنید و سپس فقط داروهای با نسخه که توسط پزشک تجویز شده است را مصرف کنید.
هشدار: این مقاله تنها برای مقاصد اطلاع رسانی است و به هیچ وجه قصد ندارد جای گزین توصیه‌ی حرفه‌ای پزشکی شود.
نقرس نوعی آرتریت (التهاب مفاصل) است که طی آن اوریک اسید و نمک‌هایش در مفاصل خاصی رسوب می‌کنند، و موجب التهاب پا و انگشست شست پا می‌شوند.
نقرس حاد
نقرس حاد مرحله‌ی اولیه‌ی رسوب اسید اوریک است و می‌تواند به راحتی با داروهای زیر درمان گردد.کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها یکی از بهترین اشکال دارویی هستند. استروئیدها نظیر تریامکینولون، پردنیزون، و پردنیزولون، برای کاهش درد مستقیماً به مفاصل تزریق می‌شوند. اگر چه، به دلیل عوارض جانبی فراوان استروئیدها، همیشه گزینه‌ی دوم در درمان نقرس حاد هستند.کولکیکین
کولکیکین نیز یکی از مسکن‌هایی است که برای کاهش درد مفصل استفاده می‌شود. این دارو یکی از قدیمی‌ترین داروهای مورد استفاده است، اگر چه، تنها برای کسانی قابل استفاده است که قادر به تحمل عوارض جانبی آن هستند.داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی NSAID
این داروها در درمان نقرس حاد مؤثر هستند. برخی از این داروها، مانند اکسوپروزین (دیپرو)، ایبوپروفن (موترین)، ایندومتاسین (ایندوسین) و غیره، بیشترین مصرف را دارند. این داروها ضد التهاب نامیده می‌شوند زیرا آن‌ها پروستاگلاندین‌ها را مهار می‌کنند، و از این طریق عروق خونی را گشاد می‌کنند و موجب التهاب می‌شوند. این داروها تنها در صورت تجویز باید مصرف شوند.نقرس مزمن
این نوع نقرس مرحله‌ی شدید و وخیم نقرس است. داروهایی که در ادامه معرفی شده‌اند، می‌توانند میزان اوریک اسید را کاهش دهند و نیز از حملات نقرس حاد پیش گیری کنند.عوامل اویکوزوریک
داروهایی مانند پروبنسید یا سولفین پیرازون به کلیه‌ها در دفع اسید اوریک اضافی تشکیل شده در بدن کمک می‌کنند. بیمارانی که نمی‌توانند اسید اوریک را به اندازه‌ی کافی از بدن دفع کنند، به چنین عواملی برای دفع مقادیر اضافه نیاز دارند.مهار کننده‌های گزانتین اکسیداز
آلوپورینول مقدار اسید اوریک تولید شده در بدن را کم می‌کند و در بیمارانی که اسید اوریک در مقادیر بسیار زیاد در بدن خود تولید می‌کنند، مصرف می‌شود.داروهای بدون نسخه
داروهای بدون نسخه که پزشکان توصیه می‌کنند شامل موارد زیر است:داروهایی از گروه NSAID نظیر آرتروتیک و سلبرکس، ایبوپروفن و ناپروکسن
ضد دردهایی مانند دستگاه‌های ضد درد TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست)
قرص‌های لوزارتان، مانند هایزار و کوزار، برای درمان سطوح پایین اسید اوریک
پروبنسید یا همان پروبالان یا بینمید برای دفع اسید اوریک از بدن
ویتامین‌ها مانند ویتامین C (500 میلی گرم) و مکمل‌هایی مانند برومیلین نیز برای کاهش میزان اسید اوریک استفاده می‌شوند و به عنوان داروهای ضد التهابی برای کاهش درد عمل می‌کنند.
عوارض جانبی
هنگامی که استروئیدهای خوراکی مانند پریدنیزون (بیش از 10 میلی گرم) همراه با کورتیکو استروئیدها مصرف می‌شوند، امکان خون ریزی گوارشی (معدی روده‌ای) وجود دارد.اگر بیمار از زخم معده رنج می‌برد، مصرف داروهای NSAID در او می‌تواند سبب زخم‌های مکرر معده شوند.
مصرف الکل همراه با داروهای NSAID می‌تواند سبب زخم‌های معده، سمی شدن کبد، و خون ریزی گوارشی شود.
برخی ضد انعقادها مانند کومادین، اگر همراه با داروهای NSAID مصرف شوند، ممکن است موجب خون ریزی داخلی شوند.
سایر عوارض جانبی شامل حالت تهوع، اسهال، سختی تنفس، تورم زبان، لب‌ها و صورت، گرفتگی عضلات، و سوء هاضمه می‌باشد.
سر درد، کاهش وزن سریع به علت کاهش اشتها، زردی پوست و چشم‌ها، کاهش شنوایی و زنگ زدن گوش‌ها، احساس مورمور، و سر گیجه نیز بسیار شایع هستند.
خون در ادرار و استفراغ، مدفوع تیره و خون آلود نیز از جمله عوارض بسیار مهم و خطرناکی هستند که در برخی بیماران گزارش داده شده است.
تزریق کورتیکواستروئیدها می‌تواند سبب ضعیف شدن غضروف‌ها و در نتیجه وخیم‌تر شدن وضعیت مفاصل شود.
عوارض جانبی کولکیکین، شامل پورپورا (کبودی در اثر خون ریزی زیر پوستی)، بیماری ماهیچه‌ای (ناتوانی عضلات مختلف)، آزوسپرمی (فقدان اسپرم)، کم خونی آپلاستیک (آپلازی)، و ترومبوسایتوپنی (کاهش تولید پلاکت) می‌باشد.
داروی درمان نقرس به آسانی در دست رس است. با این حال، با پزشک خود مشورت کنید و سپس فقط داروهای با نسخه که توسط پزشک تجویز شده است را مصرف کنید.
هشدار: این مقاله تنها برای مقاصد اطلاع رسانی است و به هیچ وجه قصد ندارد جای گزین توصیه‌ی حرفه‌ای پزشکی شود.
/ج
