کشتی HMS investigator پس از 150 سال پیدا شد

کشتی اچ ‌ام‌ اس اینوستیگیتور (His/Her Majesty's Ship investigator) ، معنی لغوی: کشتی مأمورِ تحقیقِ علیا حضرت)، در سال 2010، حدود 150 سال پس از غرق شدن، در آبهای بسیار سرد شمال کانادا قرار داشت. این مکان که در آن کشتی پیدا شد، در واقع بسیار نزدیک به جاییست که کشتی می‌توانست سفر افسانه‌ای خود را به شمال غربی به پایان برساند، اما نتوانست.
این عدم موفقیت، در قرن 19 و قرون قبل از آن، برای ملوانانی که کار دریا نوردی می‌کردند امر شگفت‌ انگیزی نبود. بدون استفاده از مزایای تکنولوژی مدرن و سیستم موقعیت یاب جهانی، کشتی‌ها در اختیار دریا، باد، و آب‌ و هوا بودند و تنها راه نجات آنها، منوط به عقل و غریزه‌ی کاپیتان و خدمه‌اش بود. شاید مردان گذشته بدون بهره گیری از فن آوری و تکنولوژی، قادر بودند پیچیدگی‌های خاص باد و جزر و مد را بهتر استنباط کنند، و دریابند که چگونه یک وضعیت آب و هوایی شدید را، که به احتمال زیاد رعب و وحشت زیادی در جهان مدرن ایجاد می‌کند، مدیریت کنند.
بدیهی است در طول تاریخ، ملوانان و ماجرا جویان بی شماری در دریا فوت کرده‌اند، اما دستاوردهای آنها، چیزی کمتر از یک افسانه‌ی باور نکردنی نیست. کشتی Investigator HMS، مسیر باریک و خطرناکی را پیمود و در نهایت تا حد زیادی غیر قابل عبور بودن گذرگاه شمال غربی را اثبات کرد. کشتی Investigator، همانند همه کشتی‌هایی که در سال 1848 به آب انداخته می‌شدند، یک کشتی چوبی بود. از درسهایی که در تلاش برای گذر از مسیر گذرگاه شمال غربی در سالهای گذشته به دست آمده بود، قایق‌هایی نظیر Investigator، در سر تا سر بدنه، با فولاد تقویت شدند. عرشه نیز با ضخامت بیشتری تخته‌کاری شده بود تا وزن یخ و برف انباشته شده را تحمل کند. حتی یک سیستم گرمایش ابتدایی هم بود که استراحتگاه پرسنل را گرم‌تر و راحت‌تر از گذشته نگه می‌داشت.
کشتی HMS Investigator آخرین کشتی روی آب در سال 1853 بود که در ساحل جزیره بنکز، در نزدیکی تنگه‌‌ی Prince of Wales قرار داشت. در نتیجه این کشتی در سال 1850، در توده‌ها‌ی یخ به دام افتاد و خدمه‌ی آن هرگز نتوانستند کشتی را آزاد کرده و سفر خود را از طریق گذرگاه شمال غربی کامل کنند. کاپیتان این کشتی، رابرت مک کلور، مصیبت قایق به گل نشسته و خدمه‌ی نجات یافته را، برای مدت بیش از دو سالی که آنها سر گردان بودند، مستند کرد. بیشتر خدمه از این مصیبت جان سالم به در برده و به وسیله‌ی یکی دیگر از کشتی‌های بریتانیا در سال 1853 نجات یافتند. حد اقل سه نفر از خدمه به دلیل بیماری اسکوروی (کمبود ویتامین C) فوت شدند، که آنها را در جایی نزدیک کشتی غرق شده، به خاک سپردند.
ماموریت HMS Investigator، تلاش برای مکان یابی و احتمالا نجات Terror و Erebus بود، کشتی‌هایی به فرماندهی "سر جان فرانکلین" که سفر آنها در سال 1845 محکوم به شکست شد. نه Terror، و نه Erebus، تا به حال یافت نشده‌اند و بحث های زیادی وجود دارد حاکی از این که این دقیقاً همان جایی است که باستان شناسان مدرن باید دنبالش باشند.
با کمک گیری از حساب‌ها و گزارش‌های دقیق ارائه شده توسط خدمه‌ی بازمانده از کشتی Investigator، مورخان و باستان شناسان مدت‌هاست که محل احتمالی سکونت کشتی را می‌دانند. اما به دلیل ثابت بودن توده‌های یخ و موقعیت بسیار دور جزیره بنکز (Banks Island)، بقایای کشتی هرگز پیدا نشده‌اند. در 22 جولای، هیئتی اعزامی برای مکان‌یابی Investigator وارد Mercy Bay (همان مکانی که اینوستیگیتور غرق شد) شدند و پس از سه روز انتظار برای باز کردن راه یخ‌ها، سر انجام تجهیزات سونار، مکان کشتی را در زمانی حدود 15 دقیقه شناسایی کردند.
کشتی با عرشه‌اش، حدود 25 متر پایین تر از سطح آب، درست در کف تنگه قرار گرفته بود. دکل‌های آن، احتمالاً براثر برخورد یخ، شکسته بود و به نظر می‌رسید، دو طرف کشتی نیز زیر فشار، فشرده و خراب شده بود. هنوز هم یکی از دکل‌ها که بر روی عرشه افتاده، با چشم غیر مسلح از سطح آب قابل رؤیت بود. به دلیل دمای بسیار سرد و پاکی آب، به طرز قابل ملاحظه‌ای، کشتی به خوبی حفظ شده بود.
و هم اکنون، هیچ برنامه‌ای در راستای تلاش برای جا به ‌جایی قطعات لاشه‌ی کشتی وجود ندارد و این احتمال وجود دارد که کشتی تا ابد در جای خود باقی بماند. اما گام بعدی برای باستان شناسان مستند کردن یافته‌ها و فهرست نویسی قطعات یا اشیائی خواهد بود که ممکن است به طور منطقی مورد تفتیش قرار بگیرند. در حال حاضر گروهی مشابه، با استفاده از تجهیزاتی مشابه تجهیزاتی که Investigator را پیدا کرد، در تلاش برای مکان‌یابی HMS Erebus وHMS Terror ، هستند که هنوز هم پیدا نشده‌اند. با توجه به این که هیچ کس نمی‌داند محل دقیق این دو کشتی کجاست، این سفر احتمالاً طولانی‌تر از حد انتظار خواهد شد.