آشنایی با نام های خداوند: الباسط

عددابجدی: 72 الباسط به معنی فراخ کننده ی رزق است برای هر یک از بندگان خود که بخواهد و مداومت بر این اسم برای وسعت و کثرت نعمت و حصول دولت مجرّب است این اسم از ذکرهای اسرافیل است و مَلِک موکِّل عِلوی این اسم «جبرئیل» و سِفلی «ایوش» است و اگر کسی در ساعت زهره در روز جمعه در وقت بین الطّلوعین این اسم را بر خاتمی نقش کند و با خود دارد، پیوسته فرحناک و مسرور باشد و هر کس او را ببیند دوست او گردد و رزق او وسیع گردد و همراه داشتن این مربّع نیز خواص غریبه دارد به خصوص اگر در ساعت زهره نوشته شود و صورتش این است: برای رفع فقر و پریشانی سه شب یک شب در میان گفتن «یاباسط» تا چهل هزار و چهارصد و بیست و چهار بار (به صورت یک شب در میان یعنی شش شب که مجموعاً سه شب آن می شود) بسیار مجرّب است و اگر کسی در سحرگاهی با طهارت ده مرتبه بگوید «یا باسط»، هرگز محتاج نشود و غم و اندوه در دلش راه نیابد و روزیِ او وسعی شود، نیز همراه داشتن مکسّر این اسم برای وسعت روزی نافع است:

ب	ا	س	ط
ط	ب	س	ا
ا	ط	س	ب

پژوهه در مفهوم القابِض، الباسط از مترجم

"قبض و بسط" به معنای گرفتن و جمع کردن، تنگ کردن و فراخ کردن است. "القابض" در مقابل "الباسط است و این یعنی گاه خداوند مهربان فضل و احسان و نعمات خویش را از بندگان می گیرد و روزی را بر آنان تنگ می کند و گاه طبق مصلحت و حکمت خویش فضل و رحمتش را به هر که بخواهد وسعت می دهد و شاید هم منظور از "القابض و الباسط" آن است که پروردگار، ارواح جنبنده ها را قبض می کند و در جهان دیگر بسط می دهد.

خلاصه آن که تمامی موجودات در قبضه ی قدرت و اقتدار اویند؛ هر وقت اراده و مشیّتش قرار بگیرد ایجاد می کند و هر وقت مصلحت بداند معدوم می کند.

"خداست که تنگی دهد و گشایش فرماید و به سوی او بازگشت می کنید".(بقره/245)

«باسِط» از مادّه ی «بَسط» به معنی «گشادن و گستردن» است، اسم فاعل آن «باسط» و اسم مفعول «مبسوط» است. مشتقات مادّه ی «بسط» در قرآن مجید به معانی مختلف به کار رفته است و در حقیقت تمام معانی به همان معنی فوق برمی گردد.

1- به معنی «وسیع و گشاده» [شوری/27]، 2- به معنی «منتشر ساختن و گسترانیدن»[روم/48]، 3- به معنی کشیدن و درازکردن دست [کهف/18]، 4- به معنی «طلب کردن چیزی»[رعد/14]، 5- به معنی «گرفتن و قبض روح کردن»[انعام/93]، 6- به معنی «حمله و سوء قصد»[ممتحنه/2]، 7-کنایه از «بذل و بخشش»[اسراء/29]، 8- به معنی «وسعت علم و فضیلت»[بقره/247].

 

منبع : شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم.