آشنایی با نام های خداوند: المُبین

عدد ابجدی: 102"المبین" به معنی کسی است که آثار قدرت او در هر موجودی ظاهر باشد یا آثار حکمت و حجت خود را در هر ممکنی و برای هر احدی به ظهور رساند و حق و باطل را به روشنی از یکدیگر جدا سازد و مداومت بر این اسم برای جلب محبّت و احقاقِ حق نافع است و همراه داشتن این مکسَّر نیز همین فواید را دارد:
 

پژوهه در مفهوم المُبین از مترجم

این واژه از اسمای خداوند به معنی آشکار و آشکارکننده می باشد که یک بار در قرآن کریم ذکر شده است. این اسم که از «اِبانه» است، هم به معنی لازم و هم متعدّی به کار رفته است، ولی توجّه به سیاق آیه های قرآنی قبل و بعد از آن که درباره ی مسأله ی قیامت است، ظهور بیشتری را برای معنی متعدّی آن ایجاب می کند. زیرا در عرصه ی قیامت کلیه ی اعمال انسانها به ظهور گذاشته شده و تمام اعضا و جوارح آنها که در دنیا تحت اختیار آنها بوده به واسطه ی حرکت جوهری خاص آنها خود داری نفس شده و بر علیه آنها شهادت می دهند. که این ظهور تنها به واسطه ی سیر قانون علیّت و کمالمندشدن تمام موجودات می باشد. از طرف دیگر اقتران این اسم به حقّ نشانگر این است که این ظهور علاوه بر این که بیانگر واقعیت می باشد گویای حقیقت نیز هست، یعنی با ظهور ملکات و افعال مختلف انسانها، آنها بدون درنگ پی به حقیقت امر و صواب و ناصواب خود می برند. پس آشکار نمودن الهی به واسطه ی کمال ذاتی که دارد از روی حقیقت صِرف است و در واقع با تجلّی بدون اسم حقّ، اسم مبین ظهور می یابد.
 

منبع : شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم.