منبع: راسخون
ما بايد دولت هاي غير يهودي را مجبور کنيم تا لوايحي را تصويب کنند که طرح کلي پذيرفته شده ي، ما را بيش از پيش ارتقاء داده و براي رسيدن به اهداف پيروزمندانه بر روي عقايد تحريک کننده ي عمومي فشار بياورند که در حقيقت به وسيله ي ما، سازماندهي شده و با عنوان قدرت برتر در روزنامه معروف است. با استثنائات بسيار کمي که ارزش توجّه کردن ندارند، اين طرح هم اکنون در دستان ما قرار دارد.
- پروتوکل هفتم -
روزي روزگاري يک نماينده ي باهوش امريکايي از يک دانشگاه امريکايي براي تجارت به روسيه رفته بود. او يک فرد ماهر در يک دانشکده ي بسيار مهم در زمينه ي رشته ي پذيرفته شده بود و يک شاهد تيزبين بود. او با احساسات امريکايي متوسطي نسبت به رفتاري که حکومت مردم روسيه طبق گفته هاي يهود وارد اين کشور شده بود. سه سال در آن جا زندگي کرد و براي يک سال به خانه برگشت و دوباره براي يک دوره ي مشابه به روسيه بازگشت. و پس از اين که براي بار دوم به امريکا بازگشت به اين فکر افتاد که زمان آن رسيده تا اطلاعات دقيق و کاملي به جامعه ي امريکايي درباره ي مسأله ي يهود در روسيه بدهد. او با بيش ترين دقت ممکن مقاله اي تهيه کرد و براي ويراستار مجله ي پايه يک شرق ايالات متحده ( E astern United states ) فرستاد. ويراستار به دنبال او فرستاد و بيش از دو روز را با او گذراند و عميقاً تحت تأثير چيزهايي قرار گرفت که او دريافته بود. اما به او گفت که قادر نيست اين مقاله را چاپ کند. سنجش و گرايش يکساني با ويراستارهاي مختلف ساير مجلات معتبر و پايه ي اول اتفاق افتاد.
اين به دليل اين نبود که پروفسور نمي توانست بنويسد. اين ويراستارها با کمال خرسندي هر چيزي را که او درباره ي ساير موضوعات مي نوشت مي پذيرفتند اما براي او غير ممکن است که اين مقاله را مورد قبول يهوديان قرار دهد و بنابراين در نيويورک چاپ کند.
اگرچه مسأله ي يهود در نهايت در يک مجله ي نيويورکي افشا شد. به عبارت ديگر اگر بپذيريم که بخشي از سازمان جدا شده از کمپ يهودي در مسأله ي يهود مخرب باشد، به خوبي مي توان تصريح کرد که چندان مسأله ي مهمي نيست. به راستي اين تنها نمونه از مقالات در مورد مسأله ي يهود است که مجله هاي بزرگ ( که توسط پشتيبان هاي مالي مرموزي هدايت مي شوند ) تمايل به چاپ آن دارند.
بله، انتشار عمومي چنين مقالاتي باعث آگاهي هر چه بيش تر درباره ي اين مساله مي شود و هدف عبرت از مسائلي است که هنوز به وجود نيامده است.
آقاي ويليام هارد ( Mr. William Hard ) در ماه ژوئن در امريکا، به همان خوبي که انتظار مي رفت ارزش افکار وي مورد توجه قرار گرفت. بنابراين بي شک تمام تلگراف ها و نامه هاي جمع شده که در يک نگاه کلي تماماً مراجع چاپ شده از يهوديان است. مورد تشويق و تقدير شايسته ي ويراستارهاي برتر کلان شهرها قرار گرفت که خودشان به آرامش و خواب کردن مردم کمک مي کنند.
اميد است به خاطر تلاش گسترده ي آقاي هارد ( Mr. Hard )، همه ي افراد سعي کنند از او در اين مسأله بيش تر ياد بگيرند آن چنان که هنوز هم چيزهاي زيادي براي آموختن از ايشان وجود دارد.
اولاً لازم است که آگاه باشيد مسأله ي يهود وجود دارد. آقاي هارد ( Mr. Hard )، مي گويد که درباره ي اين موضوع در خلوت خانه هاي پاريس و لندن صحبت مي شود. خواه احساسي که از خلوت خانه ها وجود دارد به صورت محرمانه مي گويد که اين موضوع بي اهميت و احمقانه است و يا خواه بيان شود که ميزان ارتباط آقاي هارد با اين مسأله روشن نيست. با اين حال او مي افزايد که پوشه اي در ارتباط با اين مسأله " سفري در بخش بلند پايه اي از اداره هاي رسمي مشخصي در واشنگتن طي کرده است." او هم چنين براي يادآوري يک تلگرام به جهان نيويورک ( New York World ) فرستاد و نگراني خود را درباره ي مسأله ي مشابهي که مدارک آن منتشر شده ابراز کرد. در کم ترين زمان ممکن بعد از انتشار مقاله اش اولين جايي که براي بازبيني ارجاع داده بود لندن تايمز ( London Times ) بود. اما او مي گويد تنها خواننده اي است که درباره ي حقايق بي طرفانه ي درون مقاله حول مسأله ي يهود جستجو کرد و در بين اغتشاش گران نبود اما محدوده هايي که شاهد بيش ترين قدرت و نفوذ يهودي بوده است را به تجربه ديده است. به علاوه درباره ي اين موضوع بحث شده است. آقاي هارد درباره ي علت باز ايستادن خود مي گويد که اين موضوع با اهميت بالايي در مکان هاي بلند مرتبه بين مردان مهم مملکتي و بين المللي بحث شده است. اين مسأله شايد به علت يکي از اين دو دليل باشد که يا او اطلاع نداشته است و يا به هماهنگي اهداف مقاله با آن چه که بيان کرده توجه نکرده است.
اگرچه آقاي هارد کاملاً آماده است که وجود مسأله اي يهودي را آشکار کند. او در اين باره با مردمي صحبت کرده است که در بهترين موقعيت براي ديدن اين موضوع قرار داشته اند.
مطالعه ي مقاله ي آقاي هارد روشن مي سازد که اين مسأله هميشه مورد توجه توطئه گران بوده است. البته آقاي هارد بيان مي کند که به اين توطئه گران که شامل بخش بزرگي از مردم مي شود اعتقاد ندارد و به راحتي اين اعتقادي او پذيرفته شده است. چرا که هيچ چيز مزخرف تر از مشتي توطئه گر براي اذهان غير يهودي نيست، و البته چون براي غير يهود اين واقعاً غير ممکن است. ما دريافتيم که آقاي هارد در اصل غير يهود است. و او مي داند که چرا به هم پيوستن غير يهوديان براي تشکيل تعداد قابل توجهي در تمام دوران تاريخ، حتي در زمان بحراني ترين دسيسه ها نيز ممکن بوده است. چون غير يهوديان براي اين ساخته نشده اند. توطئه ي آنها اگر وجود هم داشته باشد، همانند طنابي که از شن ساخته شده باشد، بي پايه بوده و محکوم به سقوط است. غير يهوديان هيچ کدام از دو اصل هم نژادي و علاقه ي مشترک را که مايه هم بستگي يهوديان به يکديگر است را ندارند.
پس غير يهود به طور طبيعي مورد اتهام توطئه قرار نمي گيرد؛ آن ها به راستي بدون ارائه ي مدارک بي شماري که دارند خودشان را بسيار به اين عقيده نزديک کرده اند. با توجه به اين نکته که او در نوشتن مقاله اش، مجبور شد تقريباً تمام دوره هايي که در مورد مسأله ي يهود بحث شده است را منظم کند و اعتقاد به دسيسه در بخش بزرگي از آن ديده مي شود. اگر راستش را بخواهيد حقيقت اين است که اين فکر اصلي مقاله ي آقاي هارد است با اين عنوان "توطئه ي بزرگ يهودي"
جستجو براي حقايق اصلي مقاله ي آقاي هارد، اطلاعات بيش تري را به دست خواهد داد. در اين باره که مدارکي وجود دارد که ادعا مي کند شامل جزئيات توطئه گران است يا جهان را به سمت نارضايتي و حتي گمراهي مي کشاند ولي تاکنون از آن ها براي اثبات گرايش قدرت يهودي براي رسيدن کنترل کامل استفاده نشده است. اين ها تمام چيزهايي است که خواننده از مقاله ي آقاي هارد و مدارک آن در مي يابد مگر يک چيز که او آن را "مرموز و مخوف" ( Strange and terrible ) مي نامد. در اين جا به راستي شکافي تأسف آور در داستان به وجود مي آيد. چرا که يکي از مدارک به خصوص که آقاي هارد و آن را ذکر کرده، معتبر نمي باشد و او تاکنون چيزي از آن به ما نگفته است. مدارک رسوا کننده معمولاً خودشان را بي اعتبار مي کنند. اما اين مدرک فرصت انجام اين کار را نداشته است. خواننده ي مقاله ي آقاي هارد دنياي آقاي هارد را رها کرد. البته يک محقق جدي يا يک منتقد اين را حس خواهد کرد که خود مدارک اساس بهتري را براي يک قضاوت آگاهانه به دست مي دهد. اگر اين موضوع را کنار بگذاريم آقاي هارد حقيقت عمومي را به ميان آورد که مدارکي براي آن وجود دارد.
در اين هنگام آقاي هارد با آن چه در دست داشت مقاله اي با اين هدف که آن چه اتفاق افتاده است نوشت و اين که چگونه مقدار کمي از يهوديان قضايا را به وسيله ي نشان دادن يهودياني که گروه هاي مشخص و انتخابي را کنترل مي کنند، کنترل مي کنند. نام تمامي آن ها در آينده به وسيله ي آقاي هارد آورده خواهد شد و او خود به تنهايي جواب گوي آن ها خواهد بود. هدف ما از ارجاع دادن به آن ها صرفاً براي نشان دادن چيزهايي است که مي توان از آن ها آموخت.
/ج
