با سلام و عرض ادب دوست گرامی پیشنهاد می کنم رفتارهای کودک خود را در حین بازی هم در نظر بگیرید. بررسی کنید تا چه حد درگیر هر اسباب بازی می شود و آیا این درگیری و مشغولیت بیشتر از حد نرمال نیست. همچنین بررسی کنید که آیا روند بازی های او با خود طبیعی است یا تکرار های غیرطبیعی در رفتارهای او می بینید. بررسی کنید که تا چه برای بیان درخواست های خود به برقراری ارتباط با شما تلاش می کند. تشخیص دقیق در این سن معمولا کار دشواری است چراکه گاهی کودکان نه به خاطر یک اختلال بلکه به خاطر نوع تجاربی که در رابطه با والدین داشته اند اینگونه رفتار می کنند. البته در بسیاری از موارد هم این گونه تشخیص ها از سوی والدین صرفا نوعی حساسیت به واکنش های گاه و بیگاه کودک است. اگرفراوانی این ارتباط برقرار نکردنها زیاد نیست بهتر است حساسیت به خرج ندهید اما اگر چنین رفتاری همیشه تکرار می شود و فرزند شما حتی با مادر خود هم نگاه چشمی و ارتباط برقرار نمی کند نیاز به بررسی های جزیی تر دارد. دقت کنید که وقتی کودکتان را صدا می کنید او واکنشی به شما نشان می دهد یا خیر و اصلا به سوی شما بر می گردد یا لبخند می زند و به شما توجه می کند یا خیر. اگر در تمامی موارد عنوان شده نابهنجاری می بینید بهتر است به یک متخصص روانپزشکی کودکان مراجعه کرده و با او مشورت کنید.