باسلام. بردار گرامی با توجه به سن فرزندتان قطعا آموزش های رسمی در این زمینه کارساز نیست و القای چنین ارزش هایی به خصوص به صورت آموزش نه تنها برای کودکتان تثبیت نمی شود بلکه ممکن است مقاومت روانی کودک را نیز در پی داشته باشد. به همین دلیل بهترین کاری که می توانید در این سن در این زمینه انجام دهید این است که خودتان و همسرتان به صورت هماهنگ به عقاید دینی پایبند باشید و برای انجام باورها و اعمال مذهبی یکدیگر ارزش قائل باشید. و در این زمان ها موقعیت های شادی را نیز برای فرزندتان فراهم کنید مثلا قبل از اذان با پسرتان بازی کنید و از با هم بودن لذت ببرید و زمانی که موقع نماز شد بگویید بابا بریم با هم نماز بخونیم و اگر همچنان اصرار به بازی داشت بگویید باشه یه کمه دیگه بازی می کنیم بعد می ریم(در حد فهم کودکتان جملاتی را متناسب با او ادا کنید). یا در زمان زیارت به نحوی عمل کنید که نه تنها برای فرزندتان خسته کننده نباشد بلکه قبل و بعد از زیارت هم وقتتان را به او اختصاص دهید و یا مراسم را مطابق با نیاز کودکتان شرکت کنید مثلا این طبیعی است که یک کودک 4 ساله نتواند یک مراسم مذهبی 2 ساعته را تحمل کند اما اگر بتوانید گه گاه در این مراسم شرکت کنید و همان 2 ساعت را به چندین 20 دقیقه تقسیم کنید تا فرزندتان هم احساس خستگی نکند با این نحوه ی رفتاربه تدریج خاطرات خوشی از این گونه اعمال در ذهن ایشان شکل می گیرد و در کنار رابطه ی خوب شما و مادرش و نقش الگوگیری بچه ها مشکل خاصی با این موضوع نخواهید داشت. کتبی که انتشارات صابرین در این حیطه به چاپ رسانیده هم می تواند به صورت جزئی تر به شما کمک کند. در اصفهان مرکزی به نام انشا با بهره گیری از خدمات روانشناسی و مذهبی به صورت علمی می تواند در این راه به شما کمک کننده باشد.