با عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیز ، کشف کنید چه چیزی در زیر خشم نهفته است:آیا فرزند شما غمگین یا افسرده است؟ آیا او نسبت به همسالانش احساس بی کفایتی یا حقارت می کند؟آیا نیاز به کسی دارد که بدون قضاوت کردن به حرف هایش گوش دهد؟آیا از موضوعی نگران است؟ علت حساسیت و زودرنجی و پزخاشگری را بیابید .به دختر جوان خود کمک کنید راه های سالمی برای آزاد کردن خشم خود پیدا کند:ورزش، بازی های گروهی و یا راه های ساده ای مثل پانچ گردن یا پاره کردن کاغذهای باطله می تواند به آزاد شدن تنش و خشم کمک کند بسیاری از نوجوانان از هنر یا نویسندگی برای ابراز خلاقانه خشم خود استفاده می کنند.به او زمان و فضایی دهید تا خود را بازیابد:زمانی که دخترشماعصبانی است به او اجازه دهید زمانی را در اتاق خودش یا فضایی دیگر به خلوت بگذراند تا آرام بگیرد. تا زمانی که عصبانی است، هرگز به دنبال او نروید و از او نخواهید که عذرخواهی کند یا توضیح بدهد.اگر شما خلق و روحیه مثبت خود را از دست دهید، نخواهید توانست به فرزند خود کمک کنید. اگر چه سخت است اما شما باید بدون تاثیر پذیری از عصبانیت فرزندتان ، آرام بمانید. برای این کار می توانید یک لیست تهیه کنید و کارهای آرام بخشی را درآن یادداشت کنید که به شما کمک می کند موقع عصبانیت فرزندتان، خود را آ رام کنید ( مثلا نوشیدن یک لیوان آب ، ارسال یک پیام کوتاه به یک دوست، تغییر دادن کانال تلویزیون، رفتن به یک اتاق دیگر و …). به یاد داشته باشید اگر شما یا دیگر اعضای خانواده فریاد بزنند یا چیزی را پرتاب کنند ، دختر شما به طور طبیعی فرض خواهد کرد که این روش ها روش های مناسبی برای ابراز خشم هستند. جواني يكي از مهم ترين مراحل زندگي انسان در گستره عمر آدمي محسوب مي شود و آخرين مرحله تحول شناختي و گذر از مرحله «ديگر پيروي » به دوره «خود پيروي » است، دوره اي است كه جوان به هويت و فرديت خويش دست مي يابد. از اين رو، شناخت اين دوره از زندگي از اهميت ويژه اي برخوردار است. جوان پيش از هر چيز در جست وجوي هويت خويشتن است.تغييرات بدني و رواني كه در سنين جواني اتفاق مي افتد تعادل روحي را برهم زده و ناسازگاري هايي مثل پرخاشگري در او ديده مي شود.ميل به اظهار وجود و اثبات شخصيت براي جوانان يكي از طبيعي ترين حالات رواني آن هاست كه به قضاي حكيمانه الهي در نهادشان آفريده شده است. جواني كه دوره كودكي و نوجوانی را گذرانده، خواه ناخواه بايد خود را براي زندگي مستقل اجتماعي مجهز نمايد و تحقق اين موضوع، پيش از هر چيز، مستلزم يافتن هويت خويشتن است، ولي اين موضوع هرگز به آساني تحقق نمي پذيرد. جوان حاضر نيست از تمام روش هاي بزرگ سالان پيروي كند و بي چون و چرا كليه صفات شخصيت خود را با آنان هماهنگ سازد، بلكه به عكس، در بين تمام ملل و اقوام، همواره نوعي مخالفت و تضاد بين جوانان و بزرگ سالان وجود داشته است. بعضي مواقع، تضادورزي ها و مخالفت ها به دليل عدم شناخت بزرگ سالان از ويژگي هاي اين دوره از تحول به درگيري بين اين دو نسل منجر مي شود و مقاومت اين دو نسل در برابر يكديگر بر شدت سرپيچي و طغيان جوان مي افزايد و اين دوره از تحول، كه يكي از مراحل بارور هستي است كه طي آن، ساخت هاي قطعي شخصيت بزرگ سال تثبيت مي شود، تبديل به دوره بحراني مي گردد،حال آن كه اگر بزرگ سالان ويژگي هاي اين دوره از تحول را بشناسند و با جوانان برخوردي مناسب داشته باشند، هم جوانان به هويت خويش دست مي يابند و هم بزرگ سالان كم تر احساس نگراني مي كنند.جوان مي خواهد به هويت و فرديت خويش دست يابد، بنابراين، نه تنها او را براي پذيرش باورهاي خود تحت فشار قرار ندهيد، بلكه آزاد بگذاريد تا خود انتخاب كند و حتي در مورد مسائل گوناگون زندگي با او مشورت كنيد و از او نظرخواه باشيد.اگر با جوان اين گونه برخورد شود، طبيعي است كه هم اعتماد به نفس او تقويت مي شود و هم احساس امنيت و آرامش مي كند و اضطراب، كه اصلي ترين عامل رفتار پرخاشگرانه است، در او تقليل و تعديل پيدا مي كند.اين اساسي ترين راه حل براي مهار و كاهش رفتار پرخاشگرانه جوان است.اولا، اين دوره از تحول را با تمام ويژگي هايي كه دارد، بشناسید.ثانيا، با دختر خود به گونه اي برخورد كنید كه احساس امنيت نمايند و اعتمادشان جلب شود. سپس آنچه را موجب نگراني و اضطراب آن ها مي شود كاهش دهید.با شناخت عوامل پرخاشگري و پيش بيني و پيشگيري مي توان زمينه هاي پرخاشگري را در رابطه با جوان از بين برد و رفتارهاي پرخاشگرانه او را كنترل نمود. شناسايي عوامل مشكل اولين قدم در حل هر مشكلي مي باشد.تجاوز به مالكيت فرد: يعني زماني كه كسي بدون اجازه و با زور و قلدري و يا پنهاني وسايل ومتعلقات جوان را برمي‌دارد و در امور شخصي وي دخالت مي‌كند.تحقيركردن: مانند تمسخر كردن،‌ بي‌احترامي كردن، فحش و ناسزا گفتن و...حمله فيزيكي: مانند هل‌دادن، كتك زدن، پرت‌كردن شيء و فشار دادن.طرد كردن: وقتي جوان توسط فرد يا گروهي طرد مي‌شود و يا به جمع ساير همسالانش پذيرفته نمي‌شود.اصرار و پافشاري براي انجام كاري: زماني كه جوان مايل نيست كاري را انجام دهد ولي والدين و اطرافيان وي با اصرار و زور او را مجبور به انجام كاري مي‌كنند.والديني كه از شيو‌ه‌هاي تربيتي مستبدانه مثل تنبيه بدني، دستورات مستقيم بدون توجيه كردن آنها ( تو بايد اين كار را انجام دهي چون من مي‌خواهم)، تهديد(اگر اين كار را انجام ندهي از بيرون رفتن خبري نيست) و محروميت (حق نداري دوستت را به خانه بياوري چون من از او خوشم نمي‌آيد) استفاده مي‌كنند، احتمال پرخاشگري فرزند خود را افزايش مي‌دهند.همچنين در اين خانواده‌ها روابط صميمانه بين اعضا كمرنگ است، افراد خانواده احساس محبت و علاقه خود را به‌صورت كلامي و غيركلامي به يكديگر نشان نمي‌دهند، در نتيجه احساس طرد شدن و دوست داشتني نبودن تا حد زيادي رفتار پرخاشگرانه را افزايش مي‌دهد.معمولاً والدين در چنين خانواده‌هايي، در پاداش و تنبيه رفتارهاي جوانشان، طريقه ثابتي ندارند يعني وقتي والدين در حالت رواني خوبي هستند رفتارهاي پرخاشگرانه را به شكل‌هاي گوناگون (توجه كردن و يا برآورده كردن خواسته جوان) تقويت مي‌كنند و زماني كه والدين در حالت رواني خوبي نبوده و حوصله ندارند، همان رفتار جوان را تنبيه و سرزنش مي‌كنند. از اين‌رو شدت تنبيه به عمل و رفتار پرخاشگرانه جوان ارتباط چنداني ندارد بلكه نوع احساسات والدين شدت آن را معين مي‌كند. يكي از دلايل تكرار رفتار پرخاشگرانه اين است كه جوان به اين نتيجه مي‌رسد كه نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پيامد بدي نمي‌شود بلكه تقويت هم مي‌شود. مثلاً والدين گاهي چون حوصله سر و صدا و داد و فريادهاي جوان خود را ندارند يا از رفتارهاي پرخاشگرانه او مي‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوي فرزند خود سريع او را به خواسته‌اش مي‌رسانند تا او را آرام كنند، در نتيجه فرزند ياد مي‌گيرد براي رسيدن به خواسته‌اش پرخاشگري كند.گاهي هم تنها براي جلب توجه والدين به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده پرخاشگري مي‌كند و والدين نيز بدون آنكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزي كردن) او را به خواسته‌اش مي‌رسانند و به اين ترتيب احتمال اينكه در دفعات بعد براي جلب توجه والدين، پرخاشگري كند را افزايش مي‌دهند. از طرف ديگر تصوري كه اواز پدر و مادرش در اين سن دارد با گذشته تفاوت پيدا مي‌كند او در گذشته نظر بهتري نسبت به پدر و مادر و خانواده خود داشته اما اكنون متوجه اشتباهات و نقايص آنها مي‌شود و همين مسئله در او ايجاد بحران مي‌كند و باعث ناسازگاري اوبا والدين و نپذيرفتن خواسته‌هاي آنها مي‌شود. ارزش‌هاي والدين به تدريج برايش كم‌رنگ مي‌شود و نسبت به اين ارزش‌ها دچار شك و ترديد مي‌شود و حتي گاه آنها را آشكارا تحقير مي‌كند.بنابراین با توجه به اینکه دختر شما در سن ازدواج قرار گرفته و از 20 تا 30 سالگی باید خواستگاران خود را بررسی کند باید به او اعتماد بنفس بدهید و زمینه را برای انتخاب درست راه زندگیش ایجاد کنید .دختر شما نیازهای عاطفی و جنسی متناسب با سنش ، به طبع خواهد داشت که تنها زیر سایه یک ازدواج موفق محقق میشود .بهترين نحوه برخورد اين است كه به او در امور مربوط به خودش مسئوليت بدهيد، و نظارت شما بر رفت و آمد و كارهايش غير مستقيم باشد و از جملات آمرانه و دستوري به او بپرهيزيد و كارهايي كه از او مي خواهيد بصورت پيشنهاد مطرح نماييد و اين پيشنهادات همراه با دليل باشند و سعي در قانع كردن او داشته باشيد تا اواز اين مرحله حساس به سلامت گذر نموده و بتواند به نحو مطلوب هويت يابي كند و خود را براي پذيرش نقش هاي آينده آماده كند و اعتماد به نفس و عزت نفس خود را حفظ نمايد.شما با توکل به خدا و دعای خیر در حق فرزندتان و احترام به شخصیت او ، نگران آینده او نباشید ، چرا که خداوند خودش به بنده خود کمک خواهد کرد . با آرزوی آرامش و خوشبختی برای دختر دلبندتان .