با عرض سلام خدمت شما برادر گرامی برادر عزیز ، در مرحله اول آرامش خود را حفظ کنید ،ممکن است وسوسه شوید که شواهد و مدارکی علیه مادرتان پیدا کنید ولی این کار هیچ ارتباطی به شما ندارد و وظیفه شما نیست. این ازدواج شما نیست که احساس کنید به شما خیانت شده است. شما فرزند آن خانواده هستید. با این وسوسه مقابله کنید و سعی نکنید موبایل یا ایمیل او را چک کنید و یا او را تعقیب کنید .مادر شما در حال حاضر فردی مجرد است و از پدر شما طلاق گرفته و حق ازدواج دارد ،شما میتوانید با فراهم کردن زمینه ازدواج مادرتان به صورت علنی زمینه را برای اینگونه ارتباطات پنهانی فراهم نکنید ،قطعا مادرتان نیز به عنوان یک زن نیاز به محبت دارد و این نیاز را با یک شریک زندگی باید رفع کند ،هرچند که بسیاری از افراد خویشتن دار بوده و نیازهای خود را مدیریت میکنند ولی همگی از صبر نمیتوانند بهره ببرند ،پس کمی مادر خودتان را درک کنید ولی این صحبت ما دلیل بر رضایت از کار مادر شما نیست . ولی به خاطر بیاورید که در تمام این سال‌ها چه محبت‌هایی در حق شما کرده است چون این محبت‌هاست که رابطه شما را با او تعریف می‌کند نه این ارتباط پنهانی؛ به او محبت کرده و از اوحمایت کنید. این زمان برای هر دو نفر شما بسیار سخت و سردرگم‌کننده است و اینکه بدانند شما همچنان دوستشان دارید، کمک می‌کند وضعیت بهتری داشته باشند.با او روراست باشید و به او بگویید که در جریان هستید و نگرانی خود را بابت فاش شدن مسئله به او بگویید ، تنها با صحبت کردن با او و به جریان انداختن عواطف مادری او میتوانید این مشکل را رفع کنید .شما می‌توانید کنترل بعضی مسائل در زندگی را به دست گیرید، مخصوصاً وقتی که احساس می‌کنید کنترلی روی بعضی دیگر از مسائل آن ندارید،به مادرتان توصیه کنید که پیش مشاور بروند. خودتان هم می‌توانید برای آنها گوش شنوا باشید اما نباید به تکیه‌گاه آنها تبدیل شوید.خودتان را درگیر نکنید و جانب‌گیری هم نکنید. درست کردن اوضاع وظیفه شما نیست. بااینکه چنین اتفاقی مطمئناً روی شما هم تاثیر می‌گذارد ولی تصمیماتی که مادرتان می‌گیرند تصمیمات خودشان است، نه تصمیمات شما.زمانی مناسب برای حرف زدن پیدا کنید. از او بپرسید که چه زمانی برای حرف زدن راحت‌تر است. زمانی را انتخاب کنید که هیچکدامتان برای کاری عجله نداشته باشید و بتوانید به راحتی و ذهن باز با هم حرف بزنید.با حرف زدن درمورد ناراحتی‌تان شروع کنید نه عصبانیت. احساس ناراحتی و اندوهتان را برای او توضیح دهید. با متهم کردن او شروع نکنید. ممکن است او اصلاً از ناراحتی که ممکن است برای شما پیش بیاید آگاه نبوده باشد. وقتی با حرف زدن درمورد عصبانیتتان شروع کنید، متوجه خواهد شد که این عصبانیت از کجا آمده است.مثلاً می‌توانید اینطور شروع کنید، «خیلی ناراحتم، شب‌ها نمی‌توانم درست بخوابم و مدام گریه می‌کنم. نگران آینده خانواده هستم.»فاعل جمله‌هایتان «من» باشد نه «تو». تمرکزتان را به احساس خودتان درمورد وضعیت موجود قرار دهید و سعی نکنید او را قضاوت کنید. به جای متهم کردن او، برای او توضیح دهید که حال و روحیه خودتان چطور است. به جای اینکه بگویید، «تو خیلی آدم بدی هستید، چطور تونستی همچنین کاری انجام بدی؟» بگویید، «من واقعاً ناراحتم و غصه دارم.»سعی کنید آرامشتان را حفظ کنید. این زمان برای هر دو شما زمان بسیاری احساسی است و ممکن است حفظ آرامشتان سخت باشد. ولی اگر داد و بیداد نکنید و سعی نکنید با قضاوت و متهم کردن او صحبتتان را ادامه دهید، گفتگوی بسیار موثرتر و کارآمدتری خواهید داشت.گفتگو را مرحله‌ به مرحله پیش ببرید. این گفتگو خیلی مفصل است و ممکن است پدر یا مادرتان کاملاً متعجب شود که شما از خیانت او باخبر هستید. ممکن است عصبی شود و حالت دفاعی بگیرد. احساس خودتان را به او بگویید و زمانی برای هر دوتان بگذارید تا بسنجید که در چه شرایطی هستید و چه حسی دارید.اگر او نمی‌خواهد با شما وارد صحبت شود و درمورد موضوع حرف بزند، به او نشان دهید که شما دوست دارید در این مورد حرف بزنید ولی می‌توانید این کار را در زمانی که او هم آمادگی لازم را داشت انجام دهید. گفتگو را حول رفتار او و اینکه چطور این رفتار مطابق با نقش او بعنوان مادر نبوده است، قرار دهید. نکته این است که به او حمله‌ور نشوید ولی درمورد رفتار او با هم صحبت کنید.اگر همچنان با والدینتان زندگی می‌کنید یا خواهر و برادرهایی دارید که در خانه هستند، با والدینتان درمورد اینکه چطور این رفتار می‌تواند بر شما و خواهر و برادرهایتان تاثیر بگذارد صحبت کنید.نتیجه را به خداوند بسپارید .به مرور و با صحبت های شما از سر دلسوزی به احتمال زیاد مادرتان این رابطه را قطع خواهد کرد و در غیر اینصورت صحبت کردن شما با آن فرد جوان توصیه میشود که او را نسبت به شرایط آگاه سازید تا پای خودش را زا زندگی مادرتان بیرون بکشد و دیگر خود را درگیر این قضیه نسازید و بدانید ما تنها وظیفه آگاه سازی اطرافیانمان را داریم و نمیتوانیم آنها را مجبور به کاری بکنیم . باآرزوی سلامتی و آرامش در زندگی برای شما