با عرض سلام و وقت بخیر خدمت شما خواهر گرامی، امیدوارم که تا الان قهر شما به آشتی بدل شده باشه، و این رو بدونید که در طول زندگی مشترک، اصل وجود تفاوت، اختلاف نظر و این دلخوریها بین زن و شوهر طبیعیه؛ چون به هرحال اونا از دو جنس مختلفن و از نظر احساس، عواطف و ویژگیهای دیگه با هم تفاوتهایی دارن. و ما باید از ابتدای زندگی مشترک این پیش بینی را داشته باشیم که در جریان زندگی مسائلی پیش میآد که نظر ما یکی نیست و دچار تنشهایی میشیم که با صبر و گذشت میتونیم از اونا عبور کنیم. و معمولا در این تنشها که پیش میاد هر دو نفر سهم دارن و اینطور نیست که بقول همسر شما صفر تا صدش شما مقصر باشید، یا صفر تا صدش همسر شما مقصر باشه و شما هیچ تقصیری نداشته باشید، مثالا در همین قضیه که گفتید یه بخشی از ناراحتی شما بخاطر اینه که جایی گوش دختر شما سوراخ شده که «مد نظر شما نبوده» یعنی توقع داشتید حتما جایی باشه که شما تعیین کنید و چون الان جایی دیگه شده، پس هرجایی باشه جای خوبی نیست، یعنی یه مقداری خودخواهی قابل احساسه، از طرف دیگه مردها انتظار دارن که اونا نظر نهایی رو بدن و تصمیم گیری کنن و وقتی یه کاری انجام میدن دوست دارن که از طرف همسرشون تایید بشن، مرد می­خواد برای همسرش، مانند یک قهرمان باشه و احساس کنه که همسرش به او اعتماد داره، اما زمانی­که زن در مورد مسئله­ای ناراحت و ناامید می­شه، مرد احساس شکست خوردگی می­کنه. ناخشنودی زن، تأیید کننده این نگرانی عمیق شوهره که او مردی قابل قبول و شایسته نیست. امروزه، بسیاری از زنان درک نمی­کنن که مردان تا چه اندازه آسیب­پذیر و به چه میزان نیازمند عشق و محبت­اند. عشق و محبت به مرد کمک می­کنه تا احساس کنه شایستگی لازم برای برآورده ساختن نیازهای خونوادشو داره؛ برای نمونه؛ وقتی مرد در حال برش زدن گوشته و همسرش مرتب به او توصیه می­کنه که چگونه و چطور برش بزنه، در این حالت مرد احساس بی اعتمادی می­کنه. مرد در برابر توصیه همسرش مقاومت می­کنه و به همون شکلی که خودش می­خواد، گوشتو برش می­زنه یا همون جایی که خودش میخواد دخترشو میبره تا گوششو سوراخ کنه.

و وقتی شما بقول خودتون شروع کردید به غر زدن، شوهر شما احساس ناخشنودی و شکست خوردگی کرده و احساس اینکه شایستگی لازم برای برآورده ساختن نیازهای خونوادشو نداره و این احساس باعث شده تا عصبانی بشه و ادامه ماجرا، و وقتی دعوا شدیدتر شده با دست به صورت شما زده، و ظاهرا ایشون دست بزن نداره چون گفتید این اولین بار بوده، و اوج شکست و ناامیدی برای اون، زمانی بوده که شما به او گفتید از خونه ی ما برو بیرون، چون این جمله برای مردا خیلی سنگینه که از جایی اونا رو بیرون کنن، همانطور که برای شما خیلی سخت بوده که شوهر شما با دست به صورت شما بزنه و چشم شما کبود بشه، در هر صورت پذیرفتن مسئولیت و اقرار­ داشتن به بخشی از مشکل، به همسر ما کمک می­کنه که احساس محکومیت یا خفّت نکنه؛ زیرا همانطور که گفتم تقریباً هیچ مشکل زناشویی نیست که تنها یکی از همسران مقصر باشد و دیگری هیچ تقصیری نداشته باشد. از سوی دیگه، لازمه زمانی­ که همسر ما عذرخواهی کرد، یا دست کم متوجه اشتباهش شد، (چون معمولا برای مردا خیلی سخته که عذرخواهی کنن)، برای پایان یافتن تنش و خصومت، گذشت کنیم و بی­دلیل موضوع را ادامه ندیم. این امر سبب می­شه تا سردی روابطِ ما به درازا نکشه و مودت و محبت دوباره بین ما حاکم شود. رسول اکرم صلی­الله­علیه­وآله­وسلم در مورد ارزش و جایگاه عفو و گذشت و پی­آمد مثبت آن می­فرمایند: «بر شما باد به گذشت و عفو؛ زیرا که گذشت چیزی جز عزت بر شما نیفزاید و از یکدیگر بگذرید تا اینکه خدا شما را عزیز گرداند». حضرت علی علیه­السلام هم در این زمینه فرموده­اند: « عذرخواهی و عذرپذیری دلیل بر خرد است ».

اگر بر من نبخشایى، پشیمانى خورى آخِر         به خاطر دار این معنى که در خدمت کجا گفتیم

پس همسرتون رو ببخشید و از اون بگذرید تا عزت پیدا کنید و همچنین سهم خودتون رو در این قضایا بپذیرید تا همسر شما هم احساس بهتری داشته باشه.