با شوهرم دوست بودم، الان که باهاش ازدواج کردم پشیمونم، کمکم کنید.
سلام من ۲۴ساله دارم بایه پسری۵سال صحبت میکردم بعد بعد۵سال ازدواج کردم باهاش خیلی دوستش داشتم یعنی طی این چند سال ذره ای به من بی احترامی نکرد اما بعد از عقدمون کم کم مشکلات رنگی به خودش گرفت پدر مادرش به زور پسر اومدن خواستگاری خلاصه تو این ۹ماه هر جی بلایی بود سر من اوردن من چیزی نگفتم چون شوهرم رو دوست داشتم گفتم میگذره اما من هر چقدر حرفی نمیزدم پرو میشدن تا جایی که پسر برای من النگو مصنوعی اورد
خیلی دروغ بهم میگه با اون وجود کنار اومدم بابیکاریش با نداشتن خونه ماشین ولی دیگه واقعا نمیتونم تحمل کنم همه سرزنش میکنن که چرا بااون ازدواج کردی باید جدا بشی ولی من طی این مدت بکارتمو ازدست دادم واین موضوع منو خیلی ناراحت کرده که باید به خانواده ام چی بگم اونا هم سر این موضوع خیلی حساس هستن خواهش میکنم کمکم کنید
مشاور: علی محمد صالحی
با عرض سلام و متشکر از اعتماد شما.
نکته ای که باید به اون توجه کنید اینه که دوران ازدواج با دوران دوستی کاملا متفاوته، اینکه شما میگید «طی این چند سال ذره ای به من بی احترامی نکرد» بخاطر این بوده که اقتضای دوستی بین دو جنس مخالف همینه، هیچ مردی نمیاد به دختری که باهاش دوسته بی احترامی کنه یا کاری کنه که او ناراحت بشه، و همیشه با نقاب حیله و فریب با اونها برخورد میکنن و خودشون رو آدمهای خیلی خوبی نشون میدن، چون داره از اون دختر سوء استفاده میکنه و بدون پرداخت هیچ هزینه ای یا پیامدی از وجود اون لذت میبره، اما بمحض ازدواج و عقد همه نقاب ها کنار میره و افراد چهره واقعی خودشون رو نشون میدن، البته این اختصاص به مردها نداره، زنها هم همین طور هستند تا وقتی دوست هستند با یک چهره برخورد میکنن و وقتی ازدواج کردند با چهره دیگه ای، یعنی بعد از ازدواج هر دو طرف با چهره واقعی خودشون با همسرشون برخورد میکنن، منظور من این بود که بگم شما اون چندسال دوستی و شناختی که در اون دوران بدست آوردی رو کلا بذار کنار، چون اون چندسال نه شما اونو شناختی نه اون شما رو شناخته، و تصور کن شما ازدواج نکردید هنوز هم دختر هستید، و این فرد با این ویژگیهایی که بعد از عقد از خودش و خانوادش شناختی، به خواستگاری شما اومده، آیا با چنین مردی ازدواج میکنی یا خیر؟ اگر واقعا عقد نکرده بودید، شما در جواب این سوال خیلی راحتتر بودید و تصمیم گیری براتون خیلی راحت بود، ولی الان باتوجه به اینکه عقد کردید و بقول شما رابطه هم داشتید و اصل اولی در زندگی مشترک هم حفظ زندگی مشترک و عدم طلاق هست، شما باید با ارفاق این فرد رو ارزیابی کنی، یعنی اگر این فرد و خانوادهش مثلا از بیست، نمره ده یا یازده هم میگرن شما باید به زندگیتون ادامه بدید و سعی کنید بتدریج مشکلاتتون رو حل کنید در عین حال بدونید که این فرد قرار نیست هیچ وقت عوض بشه یا تغییری بکنه، اما اگه واقعا مسائل و مشکلات خیلی جدی دارید که به هیچ وجه نمیتونید تحمل کنید و مثلا از بیست نمره زیر ده میارن، باید تصمیم دیگه ای بگیرید. به این صورت که حتی الامکان چند جلسه، مشاوره حضوری تشریف ببرید و بعد اگه امیدی نیست جدا بشید. اما شما نباید تحت تاثیر حرف دیگران قرار بگیرید که میگن «چرا با اون ازدواج کردی باید جدا بشی» چون زندگی مشترک شماست و حفظ زندگی مشترک بر هر چیزی مقدمه، مگر اینکه مشکلات جدی در بین باشه، همچنین اگر واقعا یقین کردید که برای هم مناسب نیستید، اینکه رابطه زناشویی داشتید هم، دلیلی برای عدم جدایی شما نیست، چون شما بهرحال زن و شوهر بودید و جوان، و رابطه برقرار کردید و از جهت شرعی و قانونی هم هیچ کار اشتباهی نکردید، هرچند که من درک میکنم که شما چقدر ناراحت هستید، ولی لازم نیست به خانواده تون در این زمینه چیزی بگید اگر پرسیدند شما راستش رو بگید ولی اگه نپرسیدند و خدای ناکرده مجبور به جدایی شدید باید دادگاه رو در جریان بذارید، چون در زمینه مهریه متفاوت میشه و تمام مهریه به شما تعلق میگیره.
موفق و پیروز باشید
