با عرض سلام و وقت بخیر خدمت شما. به سهم خودم رحلت پدر بزرگوارتون رو به شما تسلیت میگم انشالله که روحشان غریق رحمت الهی باشد. من احساس میکنم شما بخاطر از دست دادن برادرتون و الان هم مرحوم پدرتون و همچنین نگرانی در مورد تنهایی مادرتون اندکی دچار افسردگی شدید، البته با این اطلاعات اندکی که شما بیان کردید، من نباید در مورد شما قضاوتی بکنم و خدای ناکرده برچسبی به شما بزنم، و این صِرف احتماله و قطعی نیست. نکته دیگه ای که مهمه اینه که، چرا بعد از گذشت ده سال از فوت برادرتون هنوز غمش براتون تازه اس، درسته که غم از دست دادن برادر سنگینه، ولی اگر شما هنوز بعد از گذشت ده سال، وقتی یاد قضیه از دست دادن ایشون میافتید مانند سال اول ناراحت میشید و همون حالات رو دارید کمی غیر طبیعیه و نشون میده که شما نتونستید از موضوع فوت برادرتون عبور کنید و هنوز روان شما در اون قضیه مونده و نتونسته بپذیره و برای خودش حل کنه و شما در گذشته زندگی میکنید بجای اینکه در زمان حال زندگی کنید، و این موضوع بر روی زندگی و مسائل دیگه شما هم تاثیر منفی گذاشته، حساسیت و زودرنجی شما هم نشونه های همین موضوع است، و البته فوت پدرتون هم این قضیه رو تشدید کرده و حال شما بدتر شده است. همچنین این ناراحتی ها و افسردگی که گفتم، بر روی اعتماد به نفس شما هم تاثیر منفی گذاشته و باعث شده دچار ترس بشید که اگه جای جدیدی برای کار بروید از پسش برنیایید. و ممکنه موضوع تنهایی مادرتون و اینکه بیشتر کارهای خونه به عهده شماست و موضوعات دیگه، بهانه هایی باشند که شما به صورت ناخودآگاه و ناهشیار مطرح میکنید برای اینکه سر کار نرید و این بهانه ها هم برای اینه که جوابی داشته باشید و خودتون رو قانع کنید که اگر سرکار نرفتم بخاطر مادرم هست و...؛ در هر صورت من به صورت قطعی نمیتونم این مطالب رو بگم، چون برای اطمینان باید از شما سوالاتی بپرسم تا مطمئن شوم، در هر صورت اگه این نکات صحیح بود شما بهترین کمکی که میتونید به مادرتون بکنید اینه که مسئله خودتون رو حل کنید و بر افسردگی کمی که دارید غلبه کنید و زندگی کاملا طبیعی داشته باشید، و لازمه این کار هم اینه که حتما سر کار برید و مشغول کار شوید تا کمتر به این مسائل فکر کنید، و راجب اینکه گفتید «میترسم از پسش برنیام» باید بدونید که برای هرکسی ممکنه در کارش مشکلی پیش بیاد یا مثلا با کسی تنشی پیدا کنه یا ...، مهم اینه که زود تسلیم نشه و نگه حالا که اینطور شد من دیگه سر کار نمیرم، بلکه باید با تلاش و پشتکار به کارش ادامه بده و سعی کنه بر مشکلات غلبه کنه. خودِ مشغول شدن شما به کار در روحیه تون تاثیر مثبتی داره و به خودتون ایمان داشته باشید که شما میتونید. در کنار مشغول شدنتون به کار، حتما سرگرمیها و تفریحهای دیگه ای هم برای خودتون فراهم کنید مثل کلاس هنری، ورزشی، رفتن به پارک به صورت منظم یا...، و این چیزها خیلی برای شما مفیده. و اگر مشغول به کار بشید و در کنار کار، تفریح و سرگرمی هم داشته باشید مسئله حساس بودن و زودرنج بودن شما هم انشالله برطرف خواهد شد. در مورد تنهایی مادرتون هم شاید به این اندازه ای که شما فکر میکنید خود ایشون ناراحت نباشه و اذیت نشه، و اگر هم تنهایی ایشون رو اذیت میکنه مادرتون رو تشویق کنید که کمتر در خانه بمانند و کارهایی رو در بیرون از خانه براشون پیدا کنید مثل جلسات و روضه های زنانه یا مشارکت در جلسات خیرین یا ... .
موفق و شاد و پیروز باشید.