با عرض سلام و احترام خدمت شما برادر گرامی
برادر عزیز؛ در اینجا لازم می دانیم راه های مختلفی که برای یافتن همسر مناسب متداول است بیان کنیم و سپس به ارزیابی آن بپردازیم.
راههای عملی همسریابی عبارتند از:
1. وساطت بستگان و بخصوص والدین: متدوال ترین روش در فرهنگ ملی و دینی همین روش شناسایی به واسطه افراد خانواده و یا فامیل و بستگان است. افراد خانوداه اغلب به دلیل شناختی که از فرد و روحیات و عقاید و خواسته های وی دارند و همین طور شناختی که از افراد مورد نظر دارند و یا می توانند با تحقیق های مهم همه جانیه شناخت کافی پیدا کنند بهتر می توانند به تطابق داشتن و میزان هم گرایی و اشتراکات آنها آگاهی پیدا کنند. این روش ساده ترین روش عملی و سهل الحصولترین طریق کسب اطلاعات اولیه و ارتباطات بعدی و مورد نیاز است و از نظر حاصل کار نیز ثمر بخش ترین شیوه به شمار می رود.به عبارت دیگر این روش از این امتیازاتی برخوردار است: سهولت، سرعت کسب اطلاعات و ارتباطات، اطمینان نسبی بیشتر به صداقت و دلسوزی واسطه(که خانواده و والدین هستند) و شناخت بیشتر به روحیات، سوابق و خواسته های طرفین. علاوه بر این خالی از هر گونه تعصب و سوگیری است و بدون هیچ گونه حب و بغض شخصی انجام می گیرد. همچنین تحت تأثیر احساسات و عواطف غریزی که در ارتباطهای مستقیم به وجود می آید، نیست.
2. شما میتوانید از مراکز مجاز همسریابی در شهر خود نیز بهره ببرید ، چنان که در تهران و اصفهان  و کلان شهرها  به دلیل عدم شناخت افراد بسیاری از ازدواج ها به این صورت شکل میگیرد. مانند مؤسسه خیریه الزهرا(س)و یا مؤسسه خیریه فاطمیه(س) در قم  ،  که فعالیت این موسسه ها  در زمینه ازدواج دائم است و یا سایت رسمی و قانونی همسان گزینی تبیان( که سخت گیری های زیادی در زمینه تشکیل پرونده دارد ) و یا راویان شناخته شده ازدواج و مراکز مردم نهادی که در اکثر شهرها وجود دارند و شما با پیگیری میتوانید ،آنها را پیدا کنید ، به هر حال هر شناختی یک وسیله و یک واسطه باید داشته باشد که ایرادی ندارد این واسطه ها با توجه به فراگیر شدن  مشکلات ازدواج ، کمک شایانی در معرفی و شروع مراحل انتخاب داشته باشند ؛ میتوانید از این مراکز و سایت معتبر استفاده کنید و دایره انتخاب خود را وسیع تر سازید .هرچند چنین مراکزی محدود هستند و یا کمتر با فرهنگ ملی و بومی ما این گونه شناسایی تناسب دارد، افراد کمتری برای شناسایی فرد مورد نظرشان به این مراکز مراجعه می کنند. ولی اگر چنانچه مرکز ازدواج مورد اعتماد در محیط های دانشگاه یا غیر آن یافت شد و از طرف دیگر امکان همسریابی بواسطه راه اول یعنی وساطت خانواده به هر دلیلی امکان پذیر نیست می توان به کمک اطلاعاتی که چنین مراکزی در اختیار دارند اقدام به گزینش نمود. تأکید می شود این مراکز مشاوره باید دارای کارشناسان دلسوز، با تجربه و مورد اعتماد و سابقه روشن و مطمئن باشند. معمولا این مراکز مشخصات داوطلبان ازدواج را جمع آوری کرده و شرایط مقتضی مورد نیاز در فرد مورد درخواست وی را اخذ و سپس با انطباق خصوصیات هر یک از داوطلبین با دیگر داوطلبان و یافتن زوجهایی که نقاط مشترک بیشتری دارند می توانند کمک شایسته ای به جوانان ارائه نمایند.
3. راه دیگری که متأسفانه در حال حاضر و بخصوص در محیط های اجتماعی مختلط مثل دانشگاهها از آن استفاده می شود روش ارتباط مستقیم و بدون واسطه است. در این روش جوانان آماده ازدواج شخصا و مستقیما اقدام به خواستگاری یا جلب خواستگار می کنند. به نظر ما این روش اگر جوانبش رعایت نشود ، معقول نیست و تناسبی با فرهنگ دینی و اخلاقی ما ندارد و معمولا موجب بروز و ظهور روابط نامشروع و فسادآور می شود زیرا این روش که در میان عوام هم به دلباختگی در یک نگاه معروف است، تصمیم گیرنده بدون توجه به معیارها و ارزشهای تعیین شده در شرائط همسر ایده ال و متناسب، و بدون توجه به هدف مورد نظر خود و صرفا به خاطر جلب توجه به ظواهری همچون زیبایی، ثروت، تحصیلات، پست و مقام و ... شیفته طرف مقابل شده و تصمیم گیری اش در یک فضای فکری و روانی احساسی و عاطفی انجام می گیرد.هرچند لازم است دو طرف به مسائل ظاهری مثل آنچه گفته شد توجه کنند ولی محور قرار دادن و اصالت دادن به آنها منتفی است و صحیح نیست بلکه باید ضمن توجه به آنها، به موازین اساسی و ارزشهای اخلاقی و زیربنایی و پایبندی به اصول اخلاقی دینی اصالت بخشید و آنها را محور تصمیم گیری قرار داد. و گر نه تصمیم گیری های بر اساس ارتباط های مستقیم و بدون واسطه معمولا بر اساس خواسته های نفسانی و احساسات زودگذر انجام می گیرد. که عواقب ناگوار و نامطلوب دارد. بنابراین توصیه اکید ما این است که برای شناسایی فرد مورد نظر و همسریابی ،ارتباط مستقیم چه حضوری و چه تلفنی و چه مکاتبه ای بدون اشراف و نظارت خانواده های دو طرف اقدام نشود. محیط های غیر خانوادگی چون محیط های کاری وتحصیلی هم، محلی دیگر برای آشنایی افراد با یکدیگر به منظور ازدواج می باشد. افراد در اینگونه محیط ها به دلیل داشتن برخوردهای مکرر وگاهی مستمر با فرد مقابل می توانند به شناخت نسبتاً جامعی از اخلاق، روحیات، عادات، ارزش ها و... وی دست یابند. چنانچه پس از بررسی و شناخت، به این نتیجه رسیدند که فرد مقابل مناسب است .خانواده خود را در همان اول رابطه در جریان بگذارند ،و مراحل بیشتر آشنایی را با خانواده ها و اطلاع آنها جلو ببرند چنین آشنایی اگر با اصول و قوانین خاص خود و در چارچوب تعیین شده خانواده ها برقرار شود، مفید است.
در پایان توجه شما را به چند نکته مهم جلب می کنیم:
1. در انتخاب همسر کمتر اتفاق می افتد که یک فرد تمام حسن ها و ویژگی های مثبت را داشته باشد؛ چنانچه ما درباره خودمان هم نمی توانیم ادعا کنیم که هیچ عیب و نقصی نداریم. پس بهتر است ویژگی همسر ایده آل را امتیاز بندی کنیم با این فرض که بالاترین امتیاز را به ایمان و اخلاق بدهیم و در مجموع کسی را که از امتیازات بیشتری نسبت به بقیه است انتخاب کنیم.
2. در تحقیق و شناخت از همسر آینده هرگز نباید به گفتگوهای مستقیم با طرف مقابل یا شخصیت و تیپ ظاهری او اکتفا کرد. زیرا معمولا کشش و جاذبه جنس مخالف، مانع از این می شود که افراد بتوانند درک صحیحی از یکدیگر داشته باشند. غیر از این که در این گونه برخوردها هر یک از طرفین سعی می کند بهترین تصویر را از خود نشان دهد و نقطه ضعف هایش را پنهان کند.
3. توصیه می شود جهت اطلاعات بیشتر و دقیق تر و تصمیم گیری واقع بینانه تر برای مهمترین تصمیم دوران زندگی و نقطه عطف عمر خود بهتر است در این زمینه هم تفکر بیشتری داشته باشید و هم با خانواده محترمتان به گفتگو و مشورت بپردازید و هم از نظرات مشورتی افراد با تجربه استفاده نمایند و از تجربه راه هایی که می تواند در انتخاب همسر شما را دچار اشتباه کند، پرهیز کنید.
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
- جوانان و انتخاب همسر، علی اکبر مظاهری، انتشارات پارسایان
- انتخاب همسر، آیت الله ابراهیم امینی، سازمان تبلیغات اسلامی
- تشکیل خانواده از سری آموزش خانواده، جمعی از مؤلفان، انجمن اولیاء مربیان
با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی برای شما