با عرض سلام و ممنون از اعتماد شما.
من شما رو درک میکنم که چه احساسی دارید و چقدر ناراحت هستید، اما من از شما یک سوال میپرسم: اگر شما یک ماشین خیلی خوب داشته باشید که مزیتها و بقول معروف آپشن های زیادی داشته باشه یعی از جهت موتوری قوی باشه، امنیت بالایی داشته باشه، زیبا باشه و...، ولی آئینه هاش برقی نباشه، آیا شما تو خونه میشینید گریه میکنید و حرص میخورید که چرا ماشین من آئینهاش برقی نیست؟ یا از ماشین استفاده میکنید و لذت اونو میبرید و خوشحال هستید که هم ماشین دارید و هم ماشین خوبی دارید که خیلی ها از اون محروم هستند. مسئله شما هم شبیه اینه، یعنی شما خودتون گفتید که «عاشق همسرتون هستید و واقعا زندگی خوبی دارید و از همه مهمتر یک پسر نه ماهه دارید» این یعنی ماشین زندگی شما هم موتور قوی داره، هم امنیت بالایی داره، هم ثمربخشه، و این مسئله از همه چیز مهمتره که زندگی خوبی داشته باشید. البته من گفتم شما رو درک میکنم که گاهی بعضی چیزها برای ما خیلی مهمه و روی اون حساسیت داریم، ولی شما بجای تمرکز روی این نکته که خانواده همسر شما رسم و رسومات شما رو رعایت نمیکنن به این فکر کنید که اگر خانواده بدی بودند و دائما شما رو اذیت میکردند یا خدای ناکرده شما بچه دار نمیشدید  چی کار میکردید؟ که همه این موارد در جامعه به وفور یافت میشود، وخانم های زیادی از طریق همین سامانه مطرح میکنند که خانواده همسر آنها نه تنها کادویی نمیدن بلکه دشمن عروس شان هم هستند و اونها رو خیلی اذیت میکنن، یا شوهر خود خانم مسائل زیادی داره .
نکته دیگه اینکه شما تحصیل کرده هستید و باید نسبت به رسم و رسوم دید بازتری داشته باشید، من نمیگم رسم و رسوم بده یا نباید انجام بشه، بلکه میگم شما باید بُرد و میزان واجب بودن رسم و رسوم رو مدنظر داشته باشید که این رسم و رسوم تا چه میزان ارزش دارند ما به اونها اهمیت بدیم، آیا تا اون حد هست که وقتی خانواده همسر من مثالا رسم و رسوم ما رو انجام ندادند من بخاطرش همش تو خونه گریه کنم و حرص بخورم؟ آیا وحی منزله که اگر انجام نشد گناه بزرگی باشه؟ به هر صورت خودتون بیشتر به مفهوم و بُرد رسم و رسوم فکر کنید. در هر حال من چند توصیه به شما دارم:

• اولا برای اینکه اذیت نشید خانواده همسرتون رو همین طور که هستند بپذیرید و قبول کنید که اونها صفات خوب زیادی دارند، و در کنار این صفات خوب ممکنه یکی دو نکته منفی هم داشته باشند که من باید این خانواده رو همین طور که هستند با تمام صفات خوب و بدشون بپذیرم و دوستشون بدارم.
• از این به بعد توقع اینکه اونها به شما کادو بدهند یا انتظارات مشابه، نداشته باشید.
• یک دفتر بردارید و ویژگیهای مثبت همسر و خانواده همسرتون، و بدیهایی که ممکن بود داشته باشند ولی ندارند رو (به عنوان خوبیهاشون) بنویسید. مثالا بنویسید: همسرم مهربونه – همسرم اهل کار و تلاشه ... . – خانواده همسرم خیرخواه هستند – خوش اخلاق هستند – بدجنس نیستند – اهل سوء استفاده از عروسشون نیستند – عروسشون رو به عنوان دشمن نمیدونن و ...، و سعی کنید هر روز به این لیست موارد جدیدی رو اضافه کنید.
• در رابطه با این موضوع با همسرتون صحبت و درد و دل کنید، ولی خانواده همسرتون رو محکوم نکنید بلکه بگید من دوست داشتم اینطور بودند، و از همسرتون بخواهید بجاش هر وقت میتونه برای شما کادو بخره، و بگید که این کار تو، خیلی منو خوشحال میکنه و خیلی دوست دارم که برام کادو بخری.