با عرض سلام و صبح بخیر خدمت شما خواهر گرامی. من میفهمم شما چه حالی دارید و شما رو درک میکنم. در هر صورت این ارتباط همسر شما و خواهرزادتون مسئله ای نبود که تا ابد پنهون بمونه و دیر یا زود آشکار میشد و اینکه دو سال هم طول کشیده و کسی نفهمیده جای تعجبه، و هرچه این ارتباط طولانی تر میشد راه بازگشت همسر شما و خواهرزادتون به سمت زندگی طبیعی دشوارتر میشد چون ارتباط پنهانی و غیر قانونی هرچقدر هم طول بکشه از طرف خانواده ها پذیرفته نمیشه.
 در هر حال با اینکه حال شما خیلی بده و ناراحت هستید و احتمالا همسر شما هم از دستتون خیلی ناراحته ولی وقتی برای شوهر شما روشن بشه که تکلیف او و خواهرزادتون مشخصه و دیگه نمیتونن باهم ارتباط داشته باشند و جایی بجز خانواده خودش نداره به سوی شما بر میگرده، البته احتمالا تا یک مدت با شما سر سنگینه و اوقات تلخی میکنه ولی شما تحمل کنید کم کم با گذشت زمان درست میشه، و بخاطر اینکه شما در شرایط سختی قرار گرفتید، فکر میکنید که طلاق بگیرم یا نه؟ طلاق برای زمانی است که هیچ راهی نباشه و چاره ای جز طلاق و جدایی نمونده باشه و برای مصلحت زن و شوهر و بچه ها در مواردی طلاق توصیه میشه، ولی اینکه شما در این شرایط بخواهید حرف از جدایی بزنید بقول خودتون کار غیرمنطقیه، مدتی تحمل کنید، گذشت زمان خیلی از مسائل رو حل میکنه، بعد از اینکه آبها از آسیاب افتاد و هوش و حواس همه سرجاش اومد، شما و همسرتون باید سعی کنید به صورت اساسی تر به زندگی مشترکتون برسید و قدر اونو بدونید. خیلی ها فکر میکنن طلاق و جدایی کار راحتیه در حالی که الان براساس پژوهشهای علمی متوجه شدند که طلاق یکی از مضرترین کارهاست و ضربه روحی شدیدی به زوجین میخوره و حدود چهار سال از عمر اونها رو کم میکنه. بازهم خوشحال میشم اگر درد و دلی داشته باشید مطرح کنید و با ما در میان بذارید.