باعرض سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی

نکته اول: فرمودید که دخترتان کلاس چهارم مدرسه شان تغییر پیدا کرد و هنوز هم با یکی از دوستان صمیمی شان در ارتباط هست. این نشانه ی خوبی هست که بعد از چند سال، هنوز هم به دوستی اش پای بند هست و حتی علیرغم اینکه دیداری صورت نگرفته، ارتباطشون با دوست قدیمی شان را حفظ کردن.
فرمودین از اینکه دوست ثابتی ندارد، باعث نگرانی شما شده است. نگرانی شما به جا هست زیرا داشتن دوست خوب یکی از عوامل مهمی است که بر سلامت روان کودک تأثیر می گذارد.
داشتن دوست و هم صحبت، می تواند در کاهش اضطراب و افسردگی کمک زیادی کند. افرادی هستند که علی رغم موفقیت های تحصیلی،...احساس خوشبختی نمی کنند، زیرا در برقراری یک رابطه ی مناسب با دیگران مشکل دارند.
نکته ی مهم اینجاست که آیا فرزند شما این انزوا و تنهایی را دوست دارد یا به علت کم روئی یا ندانستن راههای ایجاد ارتباط، دوستی نمی یابد؟
وقتی فرزند شما مهارت های لازم برای دوست یابی و برقراری ارتباط اجتماعی را بیاموزد، دیگران را به سادگی به سوی خود جذب می کند و حضور دوستان به زندگی او مفهوم تازه ای خواهد بخشید.
شما نمی توانید برای فرزند خود دوست پیدا کنید، اما می توانید مهارت های لازم را برای یافتن دوست به او بیاموزید.
 مثلا روش های پیش قدم شدن برای دوستی: ممکن است فرزند شما، منتظر باشد تا دیگران بیایند سمت او و خودش هیچ اقدامی نکند. میشه پیشنهاد داد برای شروع به سراغ فردی برود که مثل خودش تنها هست.
ممکن هست فرزند شما هیچ اطلاعاتی از خود، علایق و توانمندی هایش در اختیار دوستانش قرار ندهد به این صورت نمی تواند افرادی را که خصوصیات مشترکی با او  دارند را پیدا کند.
بسیار مهم است هر والدی تشخیص دهد که فرزندش دقیقا در کدامیک از مهارت های دوست یابی مشکل دارد.
 به رغم آثار مثبت دوستی و داشتن رابطه با هم سن و سالها ، ممکن است فرزند شما درونگرا باشد و از تنهائی بیشتر لذت ببرد. این افراد کمتر تمایل به حضور در جمع دارند و و بیشتر دقت خود را به مطالعه و فعالیت های ذهنی انفرادی می‌گذرانند.
نکته ی بعد، بیان کردین فرزند شما از سال گذشته دچار دل دردهای اضطرابی شده است که به آن، بیماری های روان تنی ( سایکوسوماتیک ) گفته می شود که با نشانه های بیماری های بدنی شروع می شود و جسم را درگیر می کند اما منشا اصلی آن ها مشکلات روانی است که باید به روانشناس مراجعه می کردید تا به علت اضطراب دست می یافتید.
و همچنین اشاره ای هم به تیک بدنی دخترتان داشتید که باید همواره ریشه های بروز تیک را شناسایی کرد. محیط های پرتنش و اضطراب ها و استرس های مزمن در بروز تیک موثر است.
عناصری را در زندگی کودکتان جستجو کنید که ممکن است منشأ ناراحتی یا نگرانی او گردند. آیا انتظارات بالایی از خود دارد؟ آیا در خانه عواملی وجود دارد که باعث نگرانی او شود؟  آیا نسبت به ظاهر خود، احساس حقارت دارد؟
برای کاهش تنش های احتمالی و ایجاد آرامش دخترتان بکوشید. تعداد تیک اغلب با کاهش فشار روحی، تقلیل می یابد.
نکته بعد فرمودین به تازگی دست به رفتارهای جلب توجهانه می زنند: همه ی ما نیاز به توجه و محبت داریم وقتی این نیاز از راه طبیعی تامین نشود به شکل های غیر عادی سعی می کنیم دست به کارهایی بزنیم تا این نیاز را برآورده کنیم.
با توجه به اینکه دختر شما در سن حساسی قرر دارد و اوایل بلوغشان هست لازم به برقراری ارتباط موثر با آن هست.
سپردن مسولیت به نوجوان، نظرخواهی، مشارکت در تصمیم گیری ها، احترام به نظرات و تصمیماتش، داشتن انتظارات مثبت و صحبت کردن، گوش دادن فعال و توجه به حالت های چهره و بدن، از اجزای محتوای آشکار و غیرکلامی است که می تواند در ارتباط، تاثیرگذار باشد.
زمان با کیفیت را با دخترتان سپری کنید. مثلا روزانه دست کم ۱۵ دقیقه به کار مورد علاقه دخترتان بپردازید، هفته ای یک بار فعالیتی را با دخترتان ترتیب دهید، ‌از فعالیت ها و تصمیم گیری های فرزندتان، حمایت کنید.
اشاره ای هم به کمبود وزن دخترتان کردین که گاهی باعث می شود از جانب دیگران مورد تمسخر قرار گیرد. خیلی مهم هست که در محیط خانواده به خاطر لاغر بودن، مورد سرزنش و توهین قرار نگیرد.
بلکه اشاره داشته باشید به تفاوت های فردی. که همه ی افراد از نظر ظاهر، توانمندی، استعداد با هم متفاوت هستند و ما تو را همین گونه که هستی دوست داریم.
روی ویژگی های مثبت و توانمندی های دخترتان بیشتر زوم کنید و برای شکوفایی استعدادهاش، راه گشا باشید تا اعتماد به نفسشان بالاتر رود.
در نهایت برای ریشه یابی اضطراب و بررسی های بیشتر نیازمند مشاوره حضوری هست و فراگیری مهارت های زندگی برای دختر عزیز شما و همه ی ما ضروری است.
موفق و پیروز باشید.