1. خواندن صیغه عقد؛ بدین معنا که در عقد موقت تنها راضی بودن زن و مرد کافی نیست، بلکه باید به همراه انشای الفاظ خاص باشد.

2. بنابر احتیاط واجب، صیغه عقد باید به عربی صحیح خوانده شود. اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند، به هر لفظی که صیغه را بخوانند صحیح است و لازم نیست که وکیل بگیرند، اما باید لفظی بگویند که معنای "زوّجت" و "قبلت" را بفهماند.

3. اگر خود زن و مرد بخواهند صیغه عقد غیر دایم را بخوانند، بعد از آن که مدت عقد و مهریه را معین کردند، چنانچه زن بگوید: "زوجتک نفسی فی المدة المعلومة علی المهر المعلوم"؛ من خودم را به همسری تو در مدت معینی با مهر معینی در آوردم.بعد (بدون فاصله) مرد بگوید: "قبلت»"؛ قبول کردم، صحیح است. یا این که وکیل زن به وکیل مرد بگوید: "متعت موکلتی موکلک فی المدة المعلومة علی المهر المعلوم" و وکیل مرد بلافاصله بگوید: "قبلت لموکلی هکذا" این عقد صحیح است.

4. تعیین مهریه و نام بردن آن در موقع عقد.

5. مرد و زن، یا وکیل آنها که صیغه را می خواند باید قصد انشا داشته باشند، یعنی اگر خود مرد و زن صیغه را می خوانند زن به گفتن "زوجتک نفسی" قصدش این باشد که خود را زن او قرار دهد و مرد با گفتن "قبلت التزویج" زن بودن او را برای خودش قبول نماید.

6. کسی که صیغه را می خواند، باید بالغ و عاقل باشد.

7. اگر وکیل زن و شوهر، یا ولی آنها صیغه را می خواند در عقد زن و شوهر را معین کند.

8. دختری که به حد بلوغ رسیده و رشیده است؛ یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد، اگر بخواهد شوهر کند، چنانچه باکره باشد، باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد، ولی اگر باکره نباشد در صورتی که بکارتش بوسیله شوهر کردن از بین رفته باشد، اجازه پدر و جد لازم نیست.

9. زن در زمان اجرای عقد موقت، به عقد دایم یا موقت در حباله نکاح کس دیگری درنیامده باشد (همسر شخص دیگری نباشد) و نیز در حال عده عقد دایم یا موقت فرد دیگری نباشد.

10. زن و مرد به ازدواج راضی باشند و از روی اجبار و اکراه وادار به ازدواج نشده باشند. البته شرایط و مسائل دیگری نیز وجود دارد که باید به کتاب های فقهی و توضیح المسائل مراجعه فرمایید
موفق و پیروز باشید