من هم عرض سلام و تشکر دارم خدمت شما و خداقوت میگم
احساس و برداشت من این است که زمانی که در روستا زندگی میکردید وضع اقتصادی بهتری داشتید و درحال حاضر این شرایط بد اقتصادی است که باعث خستگی شما شده،البته کاملا متوجه نشدم که ایا منهای شرایط اقتصادی از زندگی در شهر راضی هستید یا دوستدار زندگی روستایی خود هستید؟،در هر حال با توجه به کلیت مسئله هم شما و هم خانواده تان با مسئله پراهمیتی دست و پنجه نرم میکنید. اما همراه نوجوان، این مسئله باهمه سیطره ای که بر زندگی شما دارد باز دلیل فرار کردن شما نیست. فرار کردن یعنی نمیخوام مسئولیت شرایط و انتخاب خود را بپذیرم. فرار یعنی من کوچکتر و بی طاقت تر از مشکل خود هستم. فرار یعنی فقط به لحظه های سخت کنونی فکر کردن و دیدن منفی ها. ایا به بعد از فرار هم فکر کرده اید؟! ایا مطمئن هستید بعد از رهایی ازاین روزهای سخت کنونی ،حتما به خوشی و اسایش خواهید رسید؟ حالا که کنار خانواده هستید و فقط تامین لوازم التحریر به عهده خودتان بوده این همه سنگینی احساس کردید،در روزهای بعد فرار که همه مایحتاج و حتی محل زندگی رانیز خودتان باید تامین کنید،ایا میدانید چه وضعیتی خواهید داشت؟! ایا تحمل ان برایتان قابل تصور است؟! همراه نوجوان سایت راسخون،خودتان هم میدانید که این تصمیم یک تصمیم ناپخته و هیجانی ای بیش نیست ،پس لازم است به ان بهایی ندهید و به قول معروف خود را از چاله به چاه نیندازید. و بجای ان با درایت و خلاقیت خاص خودتان راه چاره ای برای حل مسئله داشته باشید. درنظر بگیرید که خانواده تان مشکل مالی دارند و لذا شما باید به عنوان عضو خانواده سعی در کاهش هزینه هاو افرایش در امد داشته باشید. هر راهکاری که متناسب با این هدف به میرسد را یادداشت کنید،سپس راه حل های درست و انجام شدنی را انتخاب کنید و با انجام ان یک بتر از دوش خانواده تان بردارید. من دقیقا با روحیات شما آشنا نیستم که بگویم چه راه حل هایی برای شما مناسب است اما تا جایی که با موارد اینگونه اشنا هستم،نوجوانان برای کمک خرجی به والدین شان با یافتن شغل نیمه وقت ضمن حرفه اموزی به کسب درامد میپردازند و اینگونه حداقل نیازهای شخصی خود را تامین کرده و باری از دوش خانواده برمیدارند. اگر بتوانند کمک بیشتری به خانواده داشته باشند که چه بهتر. توصیه میکنم کمی خونسرد تر باشید و اندیشمندانه عمل کنید. خانواده شما در شرایط مناسبی نیستند و رفتار اشتباه شما نیز بر مشکل ایشان می افزاید. شما توانستید با پس انداز شخصی نیاز اولیه تحصیلی خود را تامین کنید پس بعد از این هم میتوانید راه های صحیحی را برای کمک به خانواده پیدا کنید. صبور باشید و در کنار دیگراعضای خانواده و با اتحاد و امیدوارانه این روزهای سخت را با نشاط سپری کنید.
شاد و سربلند باشید