با سلام و عرض ادب خدمت شما مادر گرامی. "بیان کردین پسر 5 ساله ای دارید که بعد از تولد دخترتان شیطون و لوس شده، البته شما کم حوصله هستید": با توجه به اینکه پسرتان 5ساله هستند بازی و شیطنت، اقتضای این سن هست و فرزندتان باید شور و هیجان داشته باشد و به قول معروف کودکی کند و اگر بانشاط و بازیگوش نباشد جای تامل دارد. البته فرمودین بعد از به دنیا آمدن دخترتان، شیطون شده که احتمال دارد برای جلب توجه دست به یک رفتارهایی می زند. نکاتی را درباره ی طرز برخورد صحیح با کودک خدمتتان عرض می کنم:
- در ابتدا لازم هست شما مادر محترم، بر روی خشم و عصبانیت خودتان کار کنید زیرا داد و فریاد بر سر کودک آثار روانی زیان باری دارد. والدین هر روز خدمات زیادی به فرزندان ارائه می دهند، لباس های کودک خود را تمیز و مرتب میکند، به او غذا می دهد، به رشد جسمی و روحی بچه اش اهمیت میدهد، گاهی هم عصبانی می شوند، اما خاطره ای که از نحوه بروز خشم خود در ذهن کودک باقی میگذارند این هست...مامانم من را دوست نداره.
بنابراین زمانی‌که احساس می‌کنید که در حال عصبانی شدن هستید موقعیت را تشخیص داده و از مکان دور شوید و از فرزندتان فاصله بگیرید تا اقدامی تکانشی مثل داد زدن،کتک زدن و... انجام ندهید. مثلا یک فعالیت چند دقیقه ای را تا بهبود حالت جسمانی و روحی خود آغاز کنید. مثلا صلوات فرستادن، آب خوردن، نفس عمیق کشیدن، هر چیزی که شما را آرام می کند.
- برای اینکه کودک از طریق منفی، جلب توجه نکند لازم هست به رفتارهای خوب کودک پاسخ مثبت داده شود. مثلا زمانی که داره با خواهرش بازی می کند او را تشویق کنید. آفرین پسر گلم ..... وقتی کودک مورد توجه قرار گیرد دیگر تلاش نمی کند از روش های نامناسب، این کار را انجام دهد.
- بهترین روش برای اصلاح رفتارهای کودک، تقویت رابطه ی والدین با کودک هست. یعنی مادر و پدر لازم هست که هر روز وقت با کیفیتی را برای تعامل با کودک اختصاص دهند و با او حداقل نیم ساعت بازی و فعالیت مورد علاقه اش را انجام دهند. در واقع در این مدت هدف این هست که کودک با والد خود مشغول یک فعالیت لذت بخش و شادی افرین باشد بدون اینکه والد او را نصیحت، سرزنش و با مواخذه کند. و بسیاری از مشکلات رفتاری کودک به مرور زمان، ازین طریق حل می شود.
- اغلب کودکان وقتی مورد ناکامی قرار می گیرند چون نمی توانند احساسشان را بیان کنند گریه و یا داد و بیداد می کنند و به والدین پناه می برند. شما بزرگوار می توانید در قالب قصه و بازی درباره ی احساسات کودک و اینکه چه واکنش های دیگری می تواند به جز گریه انجام دهد با کودک صحبت کنید. مثلا یکبار شما نقش بچه ای که دوستاش بازی اش نمی دهند و گریه می کند را بازی کنید و بعد نقش بچه ای که وقتی دوستانش بازی نمی دهد به جای گریه کردن، خودش میره تنهایی بازی های دیگری انجام می دهد مثلا با اسباب بازی هاش سرگرم میشه، نقاشی می کشه، با خودش توپ بازی می کند و ... در واقع شما از این طریق رفتار صحیح را در قالب بازی و قصه که زبان قابل درک برای کودک هست به او آموزش می دهید.
- مهارت خود کنترلی و توانایی خویشتن داری از مهارتهای مهم برای رشد و پیشرفت کودک است. برای اینکه آستانه ی تحمل کودک بالا برود، باید گاها خواسته های کودک را نادیده بگیریم و در برخی مواقع خواسته های او را به تاخیر بیندازیم. برای مثال خرید یک خوراکی را می توانیم به چند ساعت بعد موکول کنیم یا وقتی کودکانمان درخواست اسباب بازی دارد گاه از خرید آن خودداری کنیم این کمک می کند تا کودک متوجه شود در همه مراحل زندگی خود ‌نمی تواند فورا به خواسته‌ هایش برسد و در برابر ناکامی، باید صبور باشد.
- کودک باید یاد بگیرد که گریه کردن راهی برای درخواست خواسته ها و نیازهایش، نیست و اگر این شیوه را در پیش گیرد، به آنچه می خواهد نمی رسد. هر رفتاری که با بی توجهی روبه رو شود، پس از مدتی خاموش می شود و برعکس اگر با هر گریه کودک برای رسیدن به خواسته اش، همه به او توجه کنند این رفتار تقویت می شود. زمانی که کودک شما در مقابل اجابت نشدن خواسته اش گریه نمی کند همان زمان او را در آغوش بگیرید و بگویید که از این برخورد او خیلی خوشحال شده اید. و در نهایت، تسلیم شدن در برابر خواسته های نامعقول کودک باعث لوس شدن کودک خواهد شد در حالی که محدودیت های معقول و مناسب با سن کودک، عزت نفس را در او شکل می دهد. با آرزوی موفقیت و شادکامی برای شما

بیشتر بخوانید:
صبر و سعه صدر در تربیت