سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون
همراه عزیز و بزرگوار سوالتان در عین کوتاهی بسیار گسترده و خاص است، لذا در حد توان و به صورت خلاصه نکات اصلی بیان عنوان میشود. امیدوارم بتوانید به مقصود خود دست یابید.
نوجوانی یکی ازمهمترین دوره های رشدی فرد بوده و محدوده ان 11-19 یا 12- 20 سالگی را در بر می گیرد البته با توجه به تفاوت های فردی و ... گاهی این عدد اندکی تغییر می یابد. و در واقع پلی است بین کودکی و نوجوانی.این مرحله به لحاظ تشکیل هویت در آن، یکی از حساسترین دوران زندگی هر فردی میباشد. در این دوره ، عقاید دوران کودکی فرو ریخته و نوجوان میخواهد همه چیز را عقلی و منطقی بپذیرد. و قدرت برای او بر مینای تخصص است نه زور.والدین تغییرات و رفتارهای زیادی در این دوره مشاهده خواهند کرد و لازم است با ان سازگاری مناسبی با ان نشان دهند. رفتارهای برجسته نوجوان عبارتند از: توقف بیش از حد در جلوی آینه و آرایش ، دوستیهای افراطی و ناباب، معاشرت با همسالان، توجه به جنس مخالف ، افت تحصیلی، انزوا و در خود فرو رفتگی، بی نظمی، حرکات هیجانی و تغییر رای فوری ، ماجراجویی، مدگرایی، پرخاشگری، لجبازی و مخالفت ، سنت شکنی، خود محوری و مخالفت جویی، خواب زیاد و سستی ، و نگرانی و حساسیت بیش از حد نسبت به ظاهر و احساس اینکه همه عیوب و اشکالات او را خواهند دید و ... .شما در این دوره شاهد بلوغ، رشد و تکامل صفات اولیه و ثانویه جنسی و تکمیل رشد جسمی نیز خواهید بود.لازم است والدین در برخورد با نوجوان به نکات ذیل توجه داشته باشند:
- تغییر انتظارات و باورهای کودکی و عدم تحمیل تکالیف بزرگسالی
- توجه به اختلاف نسل خود و نوجوان و تعدیل انتظارات
- اختصاص وقت با کیفیت و توجه ویژه به نوجوان
- محبت غیر مشروط و ایجاد امنیت و احترام برای نوجوان
- توجه به تفاوت های فردی
- توصیف مثبت، به جای ارزیابی منفی در برخورد با نوجوان
- همدلی و درک احساسات نوجوان و گفتگوی ماهرانه و ارتباط موثر
- القای حس ارزشمندی و تفکیک رفتار از شخصیت
- پرهیز از مقایسه، نصیحت، سرزنش، تهدید، تحقیر ، تمسخر
- جدیت همراه با مهربانی به جای پرخاشگری و یا انفعال
-نظارت و نه کنترل مستمر والدین؛ نظارت مستمر والدین از طریق رابطه یاری گرانه سازگاری مطلوب تری را پیش بینی می کند.
- ترجیح آرامش روانی بر آسایش جسمانی
- مهرورزی به جای وابستگی
- تاثیرگذاری به جای موعظه : نکته بسیار مهم و کلیدی در برخورد با نوجوان این است که آموزش نوجوان فقط و فقط از طریق رفتار و الگو دهی است و اموزش کلامی و صحبت هیچ تاثیری در وی ندارد و حتی گاهی باعث عناد و لجبازی او میشود. لذا به والدین توصیه میشود که اگر میخواهد تغییر رفتاری در فرزند ایجاد کنند باید خودشان مبادرت به ایجاد ان رفتار در خود داشته باشند.
- اهمیت و حساسیت این دوره ، با وضوح ، در کلام امیر بیان منعکس شده است.
- امام علی(علیه السلام) می فرمایند: پیوسته عقل و حماقت در ضمیر نوجوان در ستیزند تا بحران بلوغ را پشت سر بگذارد و به سن هجده سالگی برسد؛ در آن هنگام با غلبه عقل یا حماقت به یکسو گرایش مییابد. بحارالانوار، ج 1 ، ص 96 .نوجوانی هم برای والدین و هم خود نوجوان کمی تنش و اشفتگی را به دنبال دارد و ارتقاء آگاهی ها به هر دو نسل کمک میکند که با صبوری بیشتر و آسیب کمتر این دوره را طی کنید.با توجه به گستردگی موضوع مطرح شده ، مطالعه در این باب کمک بیشتری را برای شما خواهد داشت .
شاد و سلامت باشید.