سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین" دختر 4ساله ای دارید که همش می خواهد کنار شما باشد و اگر مدتی از شما دور باشد گریه می کند": عوامل زیادی در شکل گیری رفتار کودک نقش دارند از جمله سبک فرزندپروری والدین. برخی رفتارها ناخودآگاه باعث می شود که بچه چسبنده و وابسته شود. گاهی والدین به خاطر ترس های خودشان، اجازه ی استقلال به کودک را نمی دهند . آنقدر به کودک می گویند مراقب باش، از اینجا تکون نخوری، دست مرا ول نکنی و.... که کودک احساس نا ایمنی می کند. البته در محیط خانواده، عوامل متعددی می تواند در بروز این رفتار نقش داشته باشد و چون من اطلاع دقیقی ندارم، فقط پیشنهاداتی درباره ی طرز برخورد با کودک خدمتتان عرض می کنم:
- سعی کنید با کودک خود همدلی کنید. ترس و اضطراب او را درک کنید و بپذیرید اضطراب او واقعی است و او را به دلیل جمع گریزی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران شماتت نکنید. چنانچه به طور مستقیم روی رفتارهای فوق تمرکز کنید: چرا به دیگران سلام نمی دی، چرا با بچه ها بازی نمیکنی، از فلانی یاد بگیر و.....اعتماد به نفس کودک را از او سلب می کنید و موجب تشدید رفتارهای فوق می شوید.
- استفاده از قصه و بازی با محتوای جدایی از مادر، بسیار می تواند راهگشا باشد. بازی‌‌های ساده‌ای مانند قایم موشک می‌‌تواند فرزند شما را به رفت‌ و آمد‌هایتان عادت دهد، از زمان کمتر و مکان نزدیکتر شروع کنید که بچه اعتماد کند و آرام آرام مکان را دورتر کنید که زمان بیشتری طول بکشد که کودک شما را پیدا کند و هر جا احساس کردید کودک دارد پریشان می شود می توانید با صدا، او را به طرف خود هدایت کنید.
- زمانی که کودک شما با بچه های دیگر بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید و یا امتیاز و پاداشی برایش در نظر بگیرید. طبیعتا هر رفتاری که مورد توجه و پاداش قرار بگیرد، امکان تکرار کردنش بیشتر می شود.
- اگر قرار است کودک را برای انجام کاری ترک کنید، بهتر است وظیفه مراقبت از او را به عهده کسانی بگذارید که برایش آشنا هستند و با چهره و حضورشان انس دارد. مثلا مادربزرگ، خاله و سایر کسانی که چهره‌هایی آشنا برای او دارند. و زمان جدایی کوتاهی را در نظر بگیرید و به کودک قول دهید که مثلا تا این کارتون تمام شود، من آمدم و دقیقا به موقع برسید و یک خوراکی یا وسیله ای که کودک دوست دارد را برایش تهیه کنید. در واقع باید جدایی را برای کودک با صحنه های خوشایند و به دور از تنش و درگیری تداعی کنید تا کودک راحت تر بتواند کنار بیاید. اگرچه بعد از جدایی در این شرایط هم کودک کاملا راحت نخواهد بود اما راحت‌تر به این شرایط عادت خواهد کرد.
- هرگز فرزندتان را بدون اطلاع ترک نکنید، زیرا به اعتماد او نسبت به خودتان صدمه می زنید او به تدریج از غیبت های مکرر شما متعجب خواهد شد و برای آن به دنبال دلایلی غیرواقعی در ذهن خود خواهد گشت.
- سعی کنید قبل از نام نویسی کودک در مهد یا قبل از ورود کودک به مدرسه، او را با فرستادن به کلاس‌های کوتاه مدت، بردن به خانه‌های بازی یا پارک که کودک باید زمانی را در محیطی دلپذیر و خوشایند تنها و مستقل باشد، استقلال و جدایی‌های کوتاه مدت را تمرین کند، تا برای رفتن به جایی آموزشی با قوانین و تمام وقت آمادگی پیدا کند. و درنهایت، بهتر هست برای تسریع درمان از روانشناس کودک، کمک بگیرید.
با آرزوی موفقیت برای شما مادر محترم