باسلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "پسر 16 ساله ای دارید که زیاد تمایل ندارد به مهمانی بیاید و در خانه هم سرگرمیش موبایل و کامپیوتره": حرف‌ناشنوی از والدین، دعوا و بحث کردن یا گوشه‌گیرشدن همگی از جمله نشانه‌های ورود کودک به نوجوانی است. نوجوانان معمولا برای رسیدن به استقلال و اثبات توانایی‌های خود خواسته‌هایی دارند که گاه مورد پسند خانواده نیست و پدر و مادرها نمی‌توانند آنها را بپذیرند.

- مشکل اغلب والدین آشنا نبودن با ویژگی‌های دوران نوجوانی است. به همین دلیل بعضی رفتارهای نوجوان را غیرطبیعی می دانند و همین امر سبب بروز عکس‌العمل‌های نادرست مثل دعوا و جرو بحث می شود و باعث تیرگی روابط بین والد و نوجوان می شود.
- اغلب نوجوانان بخاطر تغییرات جسمی، روانی که در آن ها به وجود می آید، کم کم از جمع فاصله گرفته و به تنهایی پناه می‌برند. اکثر آن ها، تمایل دارند بیشتر وقت خود را در اتاق خود بگذرانند. فرزندتان دوست دارد که حریم خصوصی داشته باشد. بنابراین تاحدی میتوان این خلوت را پذیرفت ولی باید توجه داشت که به انزوا و گوشه گیری نوجوان منجر نشود . اجازه بدهید در تنهایی، به شرایط جدیدش فکر کند و برای کنار آمدن با آن شرایط، تلاش کند. ولی مهمترین مسایل در مهارت فرزندپروری هوشمندانه، برقراری ارتباط موثر با نوجوان است تا از انزوا و به بیراهه رفتن او جلوگیری کند.
- برای اینکه بتوانید رابطه ی خودتان را با پسرتان تقویت کنید بهتر است روزانه دست کم ۱۵الی 30 دقیقه به کار مورد علاقه فرزندان بپردازید. زمانی با کیفیت که فقط در اختیار او قرار دارید. می توانید مثل دوتا دوست با هم صحبت کنید و بگید و بخندید، یا درباره ی موضوعات مورد علاقه اش صحبت کنید. موقعیت هایی را ترتیب دهید که فرزندتان هم راغب به بیرون آمدن از خانه باشد مثلا نظر او را در مورد مکان هایی که دوست دارد، جویا شوید مثلا رفتن به سینما، پارک، تئاتر و
- نوجوان در این سنین دارای انرژی فراوان جسمانی است. تشویق نوجوانان به انجام ورزش‌های گوناگون، باعث می شود تا آن ها انرژی خود را به طریق منطقی هدایت کند. از آنجا که بیان کردین ایشان فقط یه آخر هفته این فرصت را پیدا می کند که به فوتبال اختصاص دهد، بنابراین به نظر نمی رسد تاثیر نامطلوبی بر درسش بزارد. درواقع آن شور و هیجانی که در وجود پسر شماست، می طلباند که زمان هایی را برای تفریح و ورزش و درکنار دوستان بگذراند، و مانع شدن شما نه تنها کمکی به پیشرفت درسی او نمی کند بلکه باعث لجبازی و پناه بردن به انزوای بیشتر او می شود.
- قطع اینترنت، گرفتن موبایل و عدم دسترسی به کامپیوتر راهکارهایی هستند که شاید در کوتاه مدت کارساز باشند ولی باعث لجبازی و احساس خشم در نوجوان می شود. خوب است استفاده ازاینترنت و موبایل و کامپیوتر درخانه «محدودیت زمانی»داشته باشد؛ یعنی قبل از اینکه فرزندتان به این ابزار وابسته شود، از اعتیادش جلوگیری کنید که البته این به تنهایی کافی نیست و برای ساعات فراغت ایجاد شده به دلیل جدایی از اینترنت یا موبایل، باید برنامه داشته باشید. یعنی باید اینقدر محیط پیرامون برای او جذاب باشد که کمتربه فضای مجازی اختصاص دهد.
- در اختلاف‌نظرهای که بین شما و فرزندتان پیش می آید، نه حرف شما و نه حرف فرزندان، هیچ‌کدام ارجحیت ندارد. بلکه نظری که حاصل مشورت بین دو طرف است، باید مبنا قرار گیرد. مثلا برای رفتن به مهمانی تصمیم بگیرید که ما چه زمانی بریم که هم تو درست را خونده باشی و هم ما برامون مقدور باشه. جاهایی که پسرتان احساس کند که به زور باید بیاید گارد میگیرد و مقاومت می کند ولی اگر از او نظرخواهی کنید و بداند اختیاراتی دارد، انعطاف بیشتری از خود نشان خواهد داد.
- گاهی دیده می شود که والدین فقط به نقاط منفی فرزند خود زوم می کنند و آن ها را با سرزنش و توهین و تحقیر به روی فرزندشان می آورند. اینگونه او با تصویر من ادم بدی هستم بزرگ می شود و دیگر انگیزه ای برای رفتارهای مطلوب از خود نشان نمی دهد. در صورتی که سپردن مسئوولیت به او، نظرخواهی، مشارکت در تصمیم گیری ها، احترام به نظرات و تصمیمات نوجوان، داشتن انتظارات مثبت و توجه به جنبه های مثبت ویژگی های فرزندتان از جمله راهکارهای تشویق فرزندان برای شکل گیری رفتارهای مناسب است. و در نهایت، برای غلبه بر کاهش ترس و اضطراب های دوران نوجوانی، لازم است آموزش های لازم در زمینه بلوغ، دوستیابی، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت و برنامه ریزی درسی، به نوجوان داده شود که می تواند در کارگاه های مهارت های زندگی برای نوجوانان که در مراکز مشاوره و یا اماکن مختلف برگزار می شود، شرکت کند.
با آرزوی لحظات شاد برای شما