سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "چگونه کودکم را تربیت کنم که حرف شنوی داشته باشد و لوس بار نیاید": یکی از علت هایی که باعث لوس شدن کودک می شود این هست که در خانه، چارچوب و حدو مرز و قوانین برای رفتارهای کودک وجود ندارد و به قولی کودک هر کاری دوست دارد انجام می دهد بدون اینکه مانعی داشته باشد. یا تمام خواسته های کودک چه معقول و چه نامعقول به سرعت تامین می شود و مادر و پدر لحظه ای طاقت گریه و اشک ریختن فرزند را ندارند و موقعیت هایی از این قبیل که متاسفانه در این زمانه، زیاد شاهدش هستیم.
- والدین باید توجه داشته باشند، انتخاب سبک فرزندپروری در تربیت کودک اهمیت بسزایی دارد. بهترین سبک تربیتی مقتدرانه هست. در شیوه فرزندپروری مقتدرانه، فرزند هم توجه و محبت کافی را دریافت می‌کند و رابطه عاطفی قوی بین فرزند و والدین هست، هم والدین کنترل به‌ موقعی روی رفتار فرزندان دارند و می‌توانند قوانین را در خانه پیاده کنند. در این شیوه فرزندپروری حد و مرزها رعایت می‌شود و فرزندان وارد حریم والدین نمی‌شوند زیرا می‌دانند اگر رفتار نامناسبی در خانواده داشته باشند، مشکلات و عواقبی برایشان خواهد داشت. بنابراین لازم هست والدین اقتدار لازم را در رفتارشان داشته باشند و این قاطعیت و جدیت کاملا مشهود باشد.
- پدر و مادر مقتدر کسى است که کنترل احساس و رفتارش را به دست کودکش نمی دهد. مثلا وقتی کودک یک اسباب بازی می خواهد، و شما صلاح نمی دانید آن را برایش تهیه کنید، هر چقدر هم گریه کند شما برایش نمی خرید. کودک شما باید بداند که از طریق گریه و زاری یا جیغ و داد نمی تواند به خواسته هایش برسد.
- هماهنگی پدر و مادر در تربیت فرزند بسیار مؤثر هست اگر فرزندتان در مقابل یک رفتار، واکنش های متفاوتی از والدین خود ببیند و هر کدام در حضور فرزند، رفتار همدیگر را نفی کنند، باعث می شود جایگاه پدر یا مادر خدشه دار شود و کودک از والدین خود حساب نبرد. بنابراین، شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، و همچنین شیوه ی برخوردتان به رفتار نامطلوبش، همسو باشید. و به این گونه نباشد وقتی پدرش می خواهد، با او برخوردی قاطع داشته باشد، شما میانجی گری کنید. گاهی دلسوزی های مادرانه، شاید در کوتاه مدت به نفع فرزند باشد ولی در درازمدت، مفید نیست و به تغییر و اصلاح رفتار نامطلوبش کمک نمی کند.
- مهارت خود کنترلی و توانایی خویشتن داری از مهارتهای مهم برای رشد و پیشرفت کودک است. برای اینکه آستانه ی تحمل کودک بالا برود، باید گاها خواسته های کودک را نادیده بگیریم و در برخی مواقع خواسته های او را به تاخیر بیندازیم. برای مثال خرید یک خوراکی را می توانیم به چند ساعت بعد موکول کنیم یا وقتی کودکانمان درخواست اسباب بازی دارد گاه از خرید آن خودداری کنیم این کمک می کند تا کودک متوجه شود در همه مراحل زندگی خود ‌نمی تواند فورا به خواسته‌هایش برسد و در برابر ناکامی، باید صبور باشد. و در نهایت، با داشتن قوانین و مقررات در خانه، سبک فرزندپروری مناسب، تقویت رابطه با فرزند، میتوان در عین صمیمی بودن، اقتدار لازم هم داشت که این امر سبب می شود کودک از والدین خود حرف شنوی داشته باشد.
با آرزوی موفقیت برای شما