با سلام و احترام خدمت شما مادر محترم. بیان کردین "دختر سه ساله ای دارید که اصلا به حرفتان گوش نمی دهد و گاهی اوقات شما از کوره در می روید و سرش داد می زنید": با توجه به اینکه اختلاف سنی فرزندان شما کم هست و توی این سه 4 سال اخیر نتوانستید استراحت کافی داشته باشید، طبیعی هست که آستانه ی صبر و تحملتان کمی پایین آمده باشد. داشتن دو کودک خردسال، وقت و انرژی زیادی از مادر می گیرد و طبیعتا آنچنان که در گذشته می توانست به نیازها و علایقش بپردازد، در حال حاضر امکان کمتری برایش میسر هست و این امر سبب می شود هم مادر و هم فرزندان، ناخواسته آسیب ببینند. از طرفی دیگر، شما بزرگوار روزانه فعالیت ها و زحمات زیادی برای فرزندانتان انجام می دهید ولی با یک داد زدن و عصبانیت، خاطره ای ناخوشایند در ذهن کودک باقی می گذارید. کودکان روحیه ی لطیفی دارند و هرگونه بد رفتاری را به گونه ای اغراق آمیز تعبیر می کنند. مثلا مامانم من را دوست نداره. یا من آدم بی ارزشی هستم. بنابراین لازم هست مدیریت خشم را تمرین کنید تا از اینگونه آسیب ها به کودک جلوگیری شود.
- طرز تفکر خود را تغییر دهید. این طرز تفکر که می‌گوید: «من دست خودم نیست و از کوره در میروم» را تغییر دهید و بیشتر با خودتان بگویید: «من آنگونه هستم که خودم انتخاب می‌کنم»، این طرز تفکر شما را به سمت خودکنترلی می‌کشاند؛ اما به یاد داشته باشید که تغییر دادن طرز تفکر کار سختی است و برای اینکه به عادت شما تبدیل شود، نیازمند تمرین بسیار است.
- اگر شما بتوانید نشانه های خشم اولیه را شناسایی کنید و به آن ها توجه کنید، می توانید به محض بروز این نشانه ها، اقدامات لازم بعدی را انجام دهید تا احساس خشم اولیه که طبیعی هست منجر به پرخاشگری و عصبانیت نشود. مثل افزایش ضربان قلب، تغییر تنفس، ..
- برای مدیریت خشم باید نسبت به رویدادها و شرایط برانگیزاننده، آگاهی پیدا کنیم و قدم بعدی شناسایی پیامدهای خشم هست. این خشم برای من و اطرافیان چه سود و زیانی دارد. آیا سودش بیشتر است یا ضررش. می توان با علامت گذاری (اگر..... آن وقت.....) بهتر به پیش بینی و عواقب عصبانیت بپردازیم. مثلا اگر من سر بچه ها داد بزنم، آن وقت شروع می کنند به گریه کردن و جیغ زدن..
- زمانی‌ که احساس می‌کنید که در حال عصبانی شدن هستید موقعیت را تشخیص داده و از مکان دور شوید و از فرزندان فاصله بگیرید تا اقدامی تکانشی انجام ندهید. مثلا یک فعالیت چند دقیقه ای را تا بهبود حالت جسمانی و روحی خود آغاز کنید. مثلا صلوات فرستادن، آب خوردن، نفس عمیق کشیدن، هر چیزی که شما را آرام می کند.
- تفکر کنید و این جملات را با خود بگویید: "من درباره رفتار بد فرزندم چه چیزی به خودم می‌گویم که اینطور باعث خشمگین شدن من می‌شود؟" در واقع با چالش کشیدن افکارتان متوجه می شوید واقعا رفتار کودکتان، ارزش این همه عصبانیت و آشفتگی را ندارد.
- و نکته ی بعدی درباره ی اینکه بیان کردین فرزندتان حرف شما را گوش نمی دهد: کودک نیازمند استقلال داشتن است و گاه برای به دست آوردن این استقلال، لجبازی می‌کند. بنابراین نباید به صورت مستقیم کودک را از خواسته هایش منع کنید که او آشفته شود. بلکه گاهی لازم هست، حواس کودک را به چیز دیگه ای پرت کنیم.
- کودک نوپای کنجکاوی که به همه چیز دست میزند نشانه سلامت و هوش او میباشد. وقتی کودک بین یک تا سه ساله دارید خانه مال اوست. خانه را برای کنجکاوی او امن کنید و وسایل شکستنی و خطرناک را از جلوی چشم او بردارید تا مجبور نشوید دائم او را امر و نهی کنید. کودک تا سه سالگی با داشتن آزادی، پر پرواز پیدا میکند . کودکان خجالتی یا لجباز این آزادی را در سه سال اول نداشته اند.
- کودک نوپای خلاق عاشق آب بازی، خاک بازی، کشف محیط اطراف، لمس وسایل، لمس غذاها، بازی در طبیعت است. والدین باید به این مرحله از رشد فرزندشان آگاه باشند و با بکن نکن بی دلیل و سخت گیری وتلاش برای داشتن فرزندی تمیز، مؤدب و مرتب، کنجکاوی و خلاقیت را در فرزندشان از بین نبرند. در واقع مادرانی که کودک خردسال دارند باید پذیرای این مساله باشند که تا چند سال نمی توان خانه ای تمیز و مرتب داشت مگر اینکه بخواهند کودکی مثل ربات تربیت کنند.
- کودکان با والدینی که ار تباط بهتری با آن ها برقرار کرده اند، بیشتر همکاری می کنند. بنابراین لازم هست حداقل نیم ساعت وقت با کیفیت به کودک خود اختصاص دهید و بازی یا فعالیت مورد علاقه ای باهاش داشته باشید البته بدون اینکه سرزنش، فریاد و یا نصیحتی شود که کودک، اینقدر توجه از والدین کسب کند که نیازی نباشد از طریق پرخاشگری و لجبازی این را کسب کند.
- برای اینکه کودک، حرف شما را گوش دهد لازم هست اقتدار و قاطعیت لازم را داشته باشید. یعنی زمانی که کودک می خواهد کاری را انجام دهد که شما مخالف هستید بر روی نه خود، پافشاری کنید و گریه و زاری و جیغ و داد بچه بر روی شما تاثیری نداشته باشد. و درنهایت، آگاهی از مراحل رشد کودک و طرز برخورد صحیح با آن دوره ی سنی می تواند در کاهش بسیاری از مشکلات رفتاری کودک راهگشا باشد.
با آرزوی موفقیت برای شما