سلام و عرض ادب خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون. من هم خداقوت میگویم.
از عدم ثبات اعتماد به نفس خود گله مند بودید و علت آن را ویژگی های ظاهری میدانید. و از طرفی رابطه مثبت و عمیقی با پدرتان نیز ندارید.
دوست عزیز اعتماد به نفس، سوخت تمامی رشدهای آدمی ست و باید طوری ساخته شود که پایدار دیده شود. برای حل اساسی این مسئله نیاز دارید که خود را انگونه که هستید بپذیرید. نه انکار کنید و نه خود را پنهان کنید یا مدام در حال جبران آن باشید. تغییر افکار شما باید به این سمت باشد که ارزشمندی و قیمت شما با ظاهرتان گره نخورد. دوست جوان، خداوند ارزش و عزت مندی شما را با صرف وجود داشتن تان عجین کرده و از زمانی که نطفه بودید برای شما قانون و حقوق خاص تان را در نظر گرفت. در ان زمان هیچ تصویر و نمایی از ظاهر شما نبود. اکنون نیز همان انسان هستید با همان ارزشمندی و احترام. اگر می بینید که دیگران شما را انچنان که باید، مورد توجه قرار نمیدهند، ناشی از افکار غلط و نگاه فقیر و حقیر خوشان است نه ناشی از نقص یا ضعف شما.
البته باید عرض کنم که تغییر ذهنیت به اسانی صورت نمیگیرد و نیاز است که یک مشاور شناختی رفتاری، به صورت حضوری، باورهای شما را به چالش بکشد و همگام با شما ان را اصلاح نماید. اگر این باورها در شما تعدیل شود در ادامه حساسیت هایتان نیز کاهش یافته و به راحتی میتوانید ارتباط خود را با دیگران توسعه دهید. نکته مهم که در این راستا میتواند برای شما سودمند باشد، این است: قرار نیست که دیگران مطابق نظر ما برخورد کنند این ما هستیم که بر اساس مهارت ها باید با آنها برخورد کنیم و هنر سازگاری خود را نشان دهیم . تا زمانی که با خود کنار نیامده اید انتظار نداشته باشید که با دیگر افراد سازگار شوید و ارتباط سازنده و مثبت داشته باشید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.