سلام همراه نوجوان راسخون
از جسارت و ابراز اعتماد بنفست به وجد آمدم و از اینکه در مواقعی که نیاز به حس همدلی داری کسی را دور و بر خود نمی بینی متاثر شدم" دوست عزیزم  در همین ابتدا خوب است بدانی مقدار قابل توجهی از احساس افسردگی ت ناشی ازدوران بلوغ توست و مقدار دیگرش ناشی از احساس ناکامی ت در دوست یابی؛ توجه و تایید دوستان واطرافیان توست. بگذار قصه ای برایت بگویم:
ما زمانی که کودک بودیم برای این که زنده بمانیم نیاز داشتیم که دیگران ما را تایید کنند و فکر می کردیم اگر ما را تایید نکنند یعنی دوستمان ندارند و دیگر از ما مراقبت و حمایت نخواهند کرد. و یا حتی اگر به ما میگفتند دوستت ندارم، برای این که تایید انها را بدست بیاوریم سعی می کردیم تمام کارهایی که از ما می خواهند به بهترین شکل انجام بدهیم و با تکرار زیاد این کار، در ضمیر ناخودآگاه و مغز ما ثبت می شد که عدم تایید و حمایت دیگران مساوی است با پایان زندگی" و به همین علت است که ما زمانی که بزرگ هم می شویم به دنبال تایید دیگران هستیم. و اگر این حس را در درون خود داشته باشیم و دیگران این موضوع را بدانند شاید سالها از این نقطه ضعف ما سوءاستفاده کنند. و شاید هم سالها به خاطر عدم تایید شدن در مورد اطرافیان احساس بدی داشته باشیم و همین امر باعث احساس استرس، اضطراب و حتی افسردگی شود.
و اما با توجه به اینکه بیان کردی اعتماد بنفست بالاست یعنی نسبت به خودت، نقاط ضعف و قوتت آگاهی داری" بنابراین خودت را پذیرفته ای و خودت را دوست داری. و زمانی که خودت را بپذیری و دوست بداری دیر یا زود دیگران هم به این پذیرش نسبت به تو خواهند رسید. پس نگران و ناامید نباش و سعی کن در کنار دوست داشتن و حمایت دیگران بیشتر خودت را دوست بداری و از خود حمایت کنی.
توصیه دیگر من به شما دوست نوجوانم این است که وقتت را هزینه بدست آوردن دوستی خارج از خودت نکن. بهترین دوست تو در درون توست. پس حامی درونت را کشف کن و آن زمان است که بجای اینکه تو به سمت دیگران بروی و انتظار حمایت و تایید داشته باشی دیگران به سمتت خواهند آمد. در کنار حس خیرخواهی ت روی طرز حرف زدن، زبان بدن و جذابیت رفتاری ت کار کن، مطمئن باش دوستان زیادی جذب خواهی کرد. برای این کار از دوستی با کتاب دریغ نکن"