سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "دختر 6 ساله ای دارید که از استرس و اضطراب به مدرسه نرفت و در مهد هم شما باید حضور داشته باشید": عوامل زیادی در شکل گیری رفتار کودک نقش دارند که باید مورد بررسی قرار بگیرد؛ از جمله سبک فرزندپروری والدین. برخی رفتارها ناخودآگاه باعث می شود که بچه چسبنده و وابسته شود. گاهی والدین به خاطر ترس های خودشان، اجازه ی استقلال به کودک را نمی دهند. آنقدر به کودک می گویند مراقب باش، از اینجا تکون نخوری، دست مرا ول نکنی و.... که کودک احساس نا ایمنی می کند. یا اینکه مشاهده می شود تا حالا کودک سابقه ی جدایی از والدین حتی برای مدت زمان کوتاهی را نداشته است یا هنوز بستر فرزند از والدین جدا نشده، خب طبیعی هست کودکی که هنوز جدایی از والدین را در کمترین فاصله ی مکانی و زمانی را تجربه نکرده باشد، ساعت ها دوری برایش دشوار خواهد بود.
- استفاده از قصه و بازی با محتوای جدایی از مادر، بسیار می تواند راهگشا باشد. بازی‌‌های ساده‌ای مانند قایم با شک، می‌‌تواند فرزند شما را به رفت‌ و آمد‌هایتان عادت دهد، از زمان کمتر و مکان نزدیکتر شروع کنید که بچه اعتماد کند و آرام آرام مکان را دورتر کنید که زمان بیشتری طول بکشد که کودک شما را پیدا کند و هر جا احساس کردید کودک دارد پریشان می شود می توانید با صدا، او را به طرف خود هدایت کنید.
- جدایی را برای او به نمایش درآورید. مثلا می توان در منزل این نقش را بازی کرد که کودک می خواهد به مدرسه می رود و به اتاق دیگری می رود و بعد از چند دقیقه شما با آغوش باز به استقبالش می روید و درباره ی دوستانش، معلم، کارهایی که در مدرسه انجام دادن سوال می پرسید. این گونه کودک یک پیش زمینه ی مثبت، از محیط مدرسه در ذهنش نقش می بندد.
- زمانی که کودک شما با بچه های دیگر بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید و یا امتیاز و پاداشی برایش در نظر بگیرید. طبیعتا هر رفتاری که مورد توجه و پاداش قرار بگیرد، امکان تکرار کردنش بیشتر می شود.
- اگر قرار است کودک را برای انجام کاری ترک کنید، بهتر است وظیفه مراقبت از او را به عهده کسانی بگذارید که برایش آشنا هستند و با چهره و حضورشان انس دارد. مثلا مادربزرگ، خاله و سایر کسانی که چهره‌هایی آشنا برای او دارند. و زمان جدایی کوتاهی را در نظر بگیرید و به کودک قول دهید که مثلا تا این کارتون تمام شود، من آمدم و دقیقا به موقع برسید و یک خوراکی یا وسیله ای که کودک دوست دارد را برایش تهیه کنید. در واقع باید جدایی را برای کودک با صحنه های خوشایند و به دور از تنش و درگیری تداعی کنید تا کودک راحت تر بتواند کنار بیاید. اگرچه بعد از جدایی در این شرایط هم کودک کاملا راحت نخواهد بود اما راحت‌تر به این شرایط عادت خواهد کرد.
- سعی کنید قبل از ورود کودک به مدرسه، او را با فرستادن به کلاس‌های کوتاه مدت، بردن به خانه‌های بازی یا پارک، زمانی را در محیطی دلپذیر و خوشایند تنها و مستقل باشد، استقلال و جدایی‌های کوتاه مدت را تمرین کند، تا برای رفتن به جایی آموزشی با قوانین و تمام وقت آمادگی پیدا کند.
- او را در کشف توانمندی‌ها، نقاط قوت و علایقش یاری کنید. به‌عنوان مثال اگر او در نقاشی استعداد دارد او را به گروه‌های کاردستی و نقاشی سوق دهید. لذت‌ها و علایقش را به دقت مورد ارزیابی قرار دهید تا بتوانید بهترین فرصت‌های حضور در صحنه‌های اجتماعی را برای او فراهم کنید. و در نهایت، اینکه تا چند روز اول، بچه بی تابی کند تا حدی عادی هست ولی پس از گذشت چندین هفته، باید مورد بررسی توسط روانشناس کودک قرار گیرد. تشخیص و درمان اختلال اضطرابی در بچه ها بسیار مهم هست. زیرا اگر مداخله و درمان صورت نگیرد شاید بعد از مدتی این اضطراب به ظاهر خاموش شود ولی به صورت های مختلف مثل ناخن جویدن، شب ادراری،...خودش را نشان می دهد.
با آرزوی موفقیت برای شما