سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "یک دختر و پسر دو قلو دارید که 3 ساله هستند. پسرتان دخترتان را اذیت می کند و دخترتان هم وسایلش را به دیگران نمی دهد": به شما مادر عزیز خسته نباشید و خداقوت میگم. تربیت دوقلوها واقعا دشوار هست و صبر و حوصله ی زیادی را می طلبد که امیدوارم شما بزرگوار، با آگاهی های لازم بتوانید فرزندان شایسته ای تربیت کنید.
- در این سن نیاز کودکان، برای استقلال و خود مختار شدن افزایش می یابد و بر انجام کارها به شیوه خودشان اصرار می ورزند. والدین باید نیاز او را به استقلال به رسمیت بشناسند و تربیت خود را با آن متناسب گردانند. وقتی کودک خود را به انجام کاری مجبور می‌کنید، مثلا می گویید روسری بپوش و او تمایل ندارد،او حرف شما را گوش نمی دهد و این یک واکنش غریزی در برابر اجبار هست. بنابراین برای اینکه از چنین موقعیت هایی پیشگیری کنید لازم هست با ترفندهای کودکانه، او را به سمت رفتارهای مورد نظر بکشانید. مثلا با بازی و قصه میتوان خیلی مسائل را به کودکان آموزش داد. از عروسکی استفاده کنید که وقتی بیرون می رود روسری سرش می کند و...... البته سعی شود در این زمینه زیاد سخت گیری به کودک نداشته باشید تا نسبت به پوشش حس بد پیدا نکند. همچنین به خاطر حس استقلال کودک، نباید به صورت مستقیم آن ها را از خواسته هایشان منع کنید که آشفته شوند، بلکه لازم هست، محیط پیرامونشان را امن نگه دارید و حتی گاهی اوقات، حواس آن ها را به جای دیگر پرت کنید. اینگونه از زمینه سازی بسیاری از تنش ها پیشگیری خواهید کرد.
- یکی از مشکلاتی که در تربیت دوقلوها اغلب به وجود می آید این هست که چون این ها دو نفر هستند، ناخودآگاه توجه کمتری از سوی پدر و مادر به هر کدامشان معطوف می شود.
دوقلوها وقتی مشاهده می کنند یکی از قل ها بمدت طولانی در کنار پدر و مادر می ماند، احساس حسادت می کنند. بنابراین، برای هر یک از فرزندان تان به صورت جداگانه وقت با کیفیتی بگذارید. کودکان در تمام مراحل و سنین دوست دارند تا توجه انحصاری والدین شان را داشته باشند. بنابراین هر روز یا در هر فرصتی، باید فقط با یکی از بچه ها، حداقل به مدت نیم ساعت، زمانی را به تنهایی بگذارنید و بازی مورد علاقه اش را کنید. و در این زمان اصلا کودک را سرزنش، توبیخ و تنبیه نکنید. در واقع این زمان اختصاصی برای هر کدام؛ نیاز به محبت آن ها را به صورت فردی ارضا می کند و در بهبود ارتباط آن ها با شما و حتی با یکدیگر تاثیر به سزایی دارد.
- کودکان در این سنین تحریک پذیر بوده و به سرعت عصبانی می‌شوند. به‌عنوان پدر یا مادر، باید از اسباب‌بازی‌ها یا موقعیت ها و شرایطی که آن‌ها را برای دعوا با یکدیگر تحریک می‌کند آگاه شوید تا بتوانید محرک ها را پیش بینی کنید و از وقوع دعوا و نزاع بین دوقلوها پیشگیری کنید. مثلا بچه ها در زمانی که خسته، گرسنه، هستند یا خوابشان می اید و خودشان را خیس کرده باشند بیشتر بهانه گیر می شوند و احتمال میرود باهم درگیر شوند. پس زمانی که وقوع این دعوا را نزدیک دانستید سعی کنید تا در اطراف آن‌ها باشید.
- در دعواهای‌ دوقلوها فورا مداخله نکنید‌ مگر اینکه درگیری فیزیکی ایجاد شود و احتمال آسیب رساندن به همدیگر برود، زمانی که دوقلوها با آرامش با هم بازی می کنند، باید از رفتارهای شایسته، مناسب و صادقانه کودک حمایت و قدردانی کنید. اگر آن ها این‌گونه رفتارها را به موقع مورد تحسین خود قرار دهند، موجب تقویت و تکرار آنها در فرزندشان می‌شوند.
- باید به احساس مالکیت کودک احترام گذاشت. به هیچ وجه پدر و مادر نباید بدون اجازه ی کودک خود، اسباب بازی اش را حتی برای چند دقیقه به کودکی دیگر بدهند. گاهی والدین با مخالفت فرزندشان رو به رو می شوند و نمی خواهند قسمتی از خوراکی خود را به کودکی دیگر ببخشند. در این مواقع متاسفانه آنها یا کودک را مجبور به این کار می کنند و یا با بستن القابی مثل خسیس، بد، و ... سعی می کنند او را به انجام رفتار مورد دلخواه والدین ترغیب کنند. در این شرایط شما به حریم کودکتان تجاوز میکنید. در صورتیکه می توان هدیه دادن را به کودک آموزش داد و یا بازی نوبتی را به کودکان یاد داد و بعد از اینکه رفتار مورد نظر را انجام دادند مورد تشویق و پاداش قرار داد تا رفتار مطلوب تکرار شود. در نهایت، شما مادر عزیز با آگاهی از مراحل رشد کودک و سبک تربیتی مناسب، می توانید بسیاری از رفتارهای نامطلوب کودکان خود را اصلاح کنید.
موفق و پیروز باشید