ناشناس
پسرم زیاد گریه می کنه؛ چیکارش کنم؟
سلام خسته نباشید. من یه پسر ۶ساله و یک دختر ۳ساله دارم پسرم حدود یک سال میشه که دایم گریه میکنه بخاطر هر چیزی خیلی حساس و عجوله. مثلا برای بیرون رفتن با پدرش اگر یه کم طول بکشه تا من لباسش رو بپوشونم کلی هول میکنه و گریه میکنه و داد میزنه و اینکه اصلا خودش تنها بازی نمیکنه. همیشه باید با یه نفر بازی کنه اگر هم باهاش بازی نکنن شروع میکنه به پرخاشگری و گریه و کلی داد میزنه زیاد هم حرف گوش کن نیست من سختگیر هستم و دوست ندارم کسی حرفی بزنه به بچه هام که شلوغ نکنن بخاطر همین تمام کارهاشون رو کنترل میکنم مخصوصا اگر مهمانی برم خیلی کلافه شدم همه ش دارم حرص میخورم به همه چی کار داره و شلوغ میکنه که اون کار رو انجام بده لطفا کمکم کنید واقعا کم آوردم. ممنون از لطفتون.
مشاور: ضیایی
سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "پسر 6 ساله ای دارید، که حدود یکسالی هست به خاطر هرچیزی گریه می کند و پرخاشگری دارد و شما هم سختگیر هستید و کارهایشان را کنترل می کنید": اینکه بیان کردین حدود یکسال هست که فرزندتان همچین رفتارهایی دارد جای بحث و تامل دارد. آیا در این یک سال اتفاقی در زندگی شما رخ داده که کودک را آشفته کرده است؟ پاسخ به این سوال می تواند علت و ریشه ی رفتارهای نامناسب پسرتان را پیدا کند. به طور کلی، نقش پدر و مادر و الگودهی مناسب آن ها در تربیت فرزندان بسیار چشمگیر است چون بچه ها با آنچه از والدین خود مشاهده می کنند تربیت می شوند. خصوصا مادر که وقت بیشتری را با کودک می گذراند می تواند تاثیر بسزایی در ایجاد و شکل گیری رفتارهای کودک داشته باشد.
مادر عزیز از آنجایی که بیان کردین سختگیر هستید و کنترل گر، همین نوع رفتار برای بروز پرخاشگری و لجاجت فرزندتان کافی است. همه ی ما آدم ها وقتی بخواهیم کاری انجام دهیم و دائم به ما امر و نهی شود، بکن و نکن، .... کلافه می شویم و احساس می کنیم دست و پایمان بسته شده و نمی توانیم آنطور که می خواهیم زندگی کنیم. رفتارهایی که شما بزرگوار از پسر خود بیان کردین، نشان می دهد شیوه ی تربیتی مناسبی را در پیش نگرفتید. در واقع این گونه هم خودتان خسته می شوید و هم به کودک آسیب می زنید. در صورتی که می توان تا حدودی آزادی های کودکان را پذیرفت، دوران کودکی بسیار کوتاه و زودگذر است ولی اثرات این دوران تا پایان عمر بر زندگی کودک حکمفرماست.
- زمینه های بروز بهانه گیری های پسر خود را شناسایی کنید، تا بتوانید از موقعیت های تنش زا، جلوگیری کنید. مثلا زمان هایی که گرسنه، بیخواب، خسته، بیمار و....هست شاید بیشتر بهانه بگیرد بنابراین لازم هست در همچین موقعیت هایی کودک را بیرون از منزل نبرید و یا راه چاره ای برایش در نظر بگیرید. همچنین برای اینکه کودک بتواند گاهی اوقات تنها بازی کند در جستجوی علایق و توانمندی هایش باشید. و موقعیتی را برایش فراهم کنید که برایش جذاب و مهیج باشد و بتواند مدتی به تنهایی خودش را سرگرم کند. اینگونه میتوان از خیلی موقعیت های تنش زا پیشگیری کرد.
- عدم پاسخ‌گویی درست و به موقع به نیازهای کودک در خانواده، مثل نیاز به محبت و آغوش گرم پدر و مادر، از جمله عوامل زمینه‌ساز پرخاشگری است. گاهی اوقات چون هیچ تشویقی از سوی والدین برای رفتار خوب فرزند صورت نمی‌گیرد. بنابراین کودک هم هیچ دلیلی برای ارائه رفتار خوب ندارد. لذا مواقعی که کودک آرام هست و خواسته ی خود را بدون گریه و جیغ و داد مطرح می کند حتما تشویقش کنید و بهش امتیاز دهید و بعد از اینکه امتیازا به 5 رسید جایزه ای برایش درنظر بگیرید تا رفتار مورد نظر در کودکتان شکل بگیرد.
- امروزه مهم ترین امر در تربیت کودک، تقویت رابطه والد- فرزند هست. اگر با فرزندمان رابطه خوبی نداشته باشیم، روش های دیگر جواب گوی نیست. حداقل نیم ساعت زمان با کیفیت برای فرزندمان بگذاریم و هر بازی و فعالیتی که دوست داشت با او انجام دهیم. حتی می توانیم در این مدت با او صحبت کنیم و به حرف هایش گوش دهیم. البته در این زمان هرگونه سرزنش، مواخذه، نصیحت ممنوع است.
- زمانی که کودک می خواهد از طریق نامطلوب به خواسته اش برسد، تحت هیچ شرایطی کوتاه نیایید و تسلیم نشوید و خواسته اش را اجابت نکنید. به رفتارهای آزاردهنده او بی اعتنایی کنید و به او بگویید که به جای کج خلقی چگونه میتوانست بهتر رفتار کند و رفتار درست را برای او اجرا کنید و از او بخواهید ان را اجرا نماید. پس از اینکه کودک رفتار مناسب را انجام داد به او پاداش دهید. در مقابل رفتارهای نامناسب کودک لازم هست خیلی محکم و مقتدرانه بایستید.
- می توانید در قالب قصه و بازی به کودک خود آموزش دهید تا خواسته ها و احساسات خود را بدون گریه و جیغ و داد مطرح کند. مثلا شما مادر عزیز می توانید عکس احساسات مختلف مثل خشم، ترس، ناراحتی،... را برای فرزندتان بکشید و در قالب قصه ای زیبا، نامگذاری احساسات را به او یاد دهید و از او بخواهید به جای گریه کردن، اسم احساسش را بیان کند.
- اگر والدین در خانه رفتارهای سختگیرانه‌ای داشته باشند و به کودک شان زیاد امر و نهی کنند، وقتی به مهمانی می روند به راه‌های مخربی برای جلب توجه دست میزند. خصوصا منزل مادربزرگ، که مورد توجه و حمایت خاله، دایی، عمه و... هست، کودک تصور می کند که هر کاری بخواهد می تواند انجام دهد بدون اینکه محدودیتی داشته باشد و مادر هم در حضور آنان، نمی تواند برخورد همیشگی را داشته باشد. و در نهایت، والدین لازم هست با خصوصیات و ویژگی های رشدی کودک آگاه باشند و بتواند تربیتی همگام با رشد فرزند خود داشته باشند. همچنین با انتخاب سبک فرزندپروری مقتدرانه که هم محبت و مهربانی به اندازه ی کافی به بچه تزریق می شود و هم کنترل و نظارت وجود دارد و اعضای خانواده همگی به قوانین احترام می گذارند، میتوان بسیاری از مشکلات رفتاری کودک را اصلاح کرد.
با آرزوی شادکامی برای شما
