ناشناس
با فرزند حرف نشنو چه باید کرد؟
با سلام. خانم ۲۵سال هستم همسرم۳۱سال. ۸سال ازدواج کردم و صاحب یه پسر چهار ونیم ساله هستیم. پسرم از یک سالگی شروع کرد به ریسه رفتن موقع گریه کردن. خیلی مواظبش بودم بهم یه کم سخت گذشت و خیلی تابعش بودم اما الان خوب شد شکر خدا. اما چون سن کم و خیلی تابعش بودم چون اگه گریه میکرد یا می افتاد ریسه میرفت مجبور بودم. اما الان خیلی اذیت میکنه. صداش میزنم جوابم رو نمیده. دلش میخواد ازاد ازاد باش. بی اجازه سر وسایل کسی بره. سلام نمیکنه به کسی. عصبیه یه کم. با اسباب بازیهاش اصلا بازی نمیکنه. نمیدونم چیکار کنم میترسم یه سن مدرسه که برسه توی درس هم مشکل داشته باشه و اذیت کنه. در صورتی که هر چی تمام این کارها رو یادش میدم اما گوش نمیده. از شما میخوام راهنمایی کنید چه رفتاری داشته باشم که خوب بشه و توی دوران مدرسه گرفتارش نباشم و عاشق درس باشه؟ چون نمیخوام با زورگویی گفتن من پای درس باشه. ممنونم.
مشاور: خانم ضیایی
با سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "پسر چهار و نیم ساله ای دارید، که خیلی تابعش بودید و الان حرف شما را گوش نمی دهد و دوست دارد آزاد باشد": وقتی فرزندتان در سنین پایین تر بودند، شما به خاطر اینکه به شدت گریه میکرد، خواسته هایش را اجابت می کردید و به قولی حرف حرف او بوده است و حالا که کمی بزرگتر شده و از آن گریه ها خبری نیست، مشاهده می کنید که دیگر فرزندتان حرف شنوی ندارد و هر کاری را که دوست دارد انجام می دهید بدون اینکه از شما حسابی ببرد.
- یکی از عوامل مهم در تربیت فرزند، انتخاب سبک فرزند پروری صحیح هست. بهترین روش تربیتی، مقتدرانه هست. یعنی والدین هم به کودکان خود محبت می کنند و هم جذبه دارند و به قول معروف، فرزند از آن ها حساب می برد. در این سبک، این والدین هستند که روی رفتار بچه هاشون کنترل دارند نه اینکه فرزند بخواهد با گریه و زاری و زورگویی، والدین را تحت سلطه ی خود بگیرد.
- برای اینکه کودک، حرف شما را گوش دهد لازم هست اقتدار و قاطعیت لازم را داشته باشید. اقتدار درست در قطب مخالف دربست در خدمت بودن است. یعنی زمانی که کودک می خواهد کاری را انجام دهد که شما مخالف هستید بر روی نه خود، پافشاری کنید و گریه و زاری و جیغ و داد بچه بر روی شما تاثیری نداشته باشد.
- اینکه فرزند شما دلش می خواهد آزاد باشد به خاطر نیاز به استقلال و خودمختاری هست. برای اینکه این نیاز در کودک شما تامین شود، لازمه محیط اطراف را برای او امن کنید و وسایل شکستنی و خطرناک را از دور و اطرافش بردارید تا بتواند به کنجکاوی های خود دسترسی داشته باشد بدون اینکه دائم امر و نهی شود. همه ی آدم ها نسبت به چیزهایی که نهی می شوند، حریص تر میشوند به خاطر همین، بکن و نکن، دست به این و آن نزن، شیطونی نکن و.... بچه را لجباز تر میکند. پس بهتر است تا حدی آزادی های کودک را بپذیرید که با لجاجت بیشتر فرزندتان مواجه نشوید.
- اینکه کودکتان بدون اجازه به وسایل دیگران دست می زند، سلام نمی کند و...مسئله ای نیست که با صحبت کردن و نصیحت بخواهید آن را حل کنید. بلکه باید به زبان کودکانه و در قالب قصه و بازی مفاهیم اخلاقی مورد نظر را به فرزند خود آموزش دهید و آنقدر در موقعیت های مختلف با او تکرار و تمرین کنید تا در او درونی شود. مثلا می توانید به صورت نمایش در ابتدا رفتار بد را برای کودک اجرا کنید که هر جا میرفت، بدون اجازه دست به وسایلشان میزد و چه پیامدهایی برایش داشت و بعد رفتار درست را برای او اجرا کنید تا کودک متوجه رفتار خوب و بد شود.
- هر وقت فرزندتان رفتار مطلوبی داشت او را تشویق کنید، و جایزه ای هر چند ناچیز برای او در نظر بگیرید که متوجه شود رفتار خوبش برای شما ارزشمند هست. این امر سبب شکل گیری رفتارهای مناسب در کودک می شود. و در نهایت، برای اینکه کودکتان در آینده نسبت به درس مشتاق باشد، شما نباید سخت گیری در زمینه ی آموزشی و بردن به کلاس های مختلف که کودک رغبتی ندارد، داشته باشید. بلکه بهتر است به عنوان الگویی برای کودک، اهل مطالعه و کتاب خریدن باشید. و برای کودک هم کتاب های جذاب بخوانید تا او هم به مطالعه، گرایش پیدا کند.
با آرزوی موفقیت برای شما
.jpg "چرا پیامبر (ص) فرموده است که سوره هود مرا پیر کرده است؟")
