سلام و احترام خدمت شما پرسشگر گرامی. بیان کردین "دختر 21 ساله ای دارید که سر هر مسأله ای بحث می کند و خیلی پرخاشگر شده": اگر قبلا سابقه ی چنین رفتارهایی نداشته و به تازگی پرخاشگر شده، باید در جستجوی علت این تغییر رفتار بود. آیا اخیرا اتفاق ناخوشایندی در زندگی دخترتان افتاده؟ در امر تحصیل، کار، یا روابطش با دوستان و اطرافیان مشکلی پیش آمده؟ به خواسته ها و نیازهاش در حد نرمال رسیدگی میشه؟ یا از طرف اعضای خانواده زیاد امر و نهی میشود یا مورد انتقاد قرار می گیرد؟.. برای هر مشکل رفتاری که ایجاد می شود ما باید در ابتدا علت آن را پیدا کنیم تا بتوانیم راهکار و درمانی برایش ارائه دهیم. آنچه من از سوال کلی شما برداشت کردم این است که دخترتان برای این سر هر مسأله ای بحث می کند که می خواهد نظر و خواسته اش مورد توجه خانواده قرار بگیرد، علایق و تمایلاتش و حفظ حریم شخصی اش را اطرافیان درک کند. به همین دلیل هر جا که احساس کند کسی برای حرف ها و نظرات و استقلال او ارزشی قائل نیست گارد می گیرد و وارد بحث و جدل می شود.
- با توجه به اینکه فرزندتان در دوران جوانی هست، امر و نهی و تذکر و نصیحت بر او نه تنها اثری ندارد بلکه باعث لجاجت او می شود و چه بسا شکاف ارتباطی بین شما و فرزندتان ایجاد می شود. بنابراین برای اینکه حرفای شما روی دخترتان تاثیر داشته باشد و به قول معروف حرف شنوی داشته باشد، باید در ابتدا ارتباط تان را با فرزندتان تقویت کنید. چون تا رابطه ی گرم و صمیمی بین والد و فرزند وجود نداشته باشه، حرف شنوی، احترام، محبت و... به سختی بین آن ها رد و بدل می شود. بنابراین لازم هست والدین هر روز یه وقت با کیفیتی را برای فرزند خود اختصاص دهند. مثلا نیم ساعت و یا حتی یک ربع، با همدیگر درباره ی مسائلی که فرزندتان دوست دارد صحبت کنید. یا در یک گپ دوستانه ی والد وفرزندی ، درد و دل داشته باشید به حرف های او گوش دهید و با او همدلی کنید، یا یک فعالیتی که برایش لذت بخش هست با هم انجام دهید مثلا پیاده روی، رفتن به پارک .... و در این مدت دقت شود که به هیچ وجه، نصیحت، سرزنش، مواخذه در کار نباشد.
- وقتی از دست دخترتان ناراحت هستید از آن رفتار مورد نظر انتقاد کنید نه شخصیتش. مثلا گفتن کلماتی مثل تو خودخواهی، مغروری، تنبلی، شلخته ای، و... کل شخصیت فرد را زیر سوال می بره و راه را برای از کوره در رفتن و عصبانیت باز می کند. در صورتیکه وقتی ناراحتی خود را از رفتار مورد نظر بیان کنید، فرزندتان کمتر گارد می گیرد. مثلا از اینکه ظرف نهار را نشستی، دلخور شدم.
- گاهی والدین فقط رفتارهای منفی فرزندانشان را می بینند و دائم آن ها را گوشزد می کنند، فرزند هم با تصور من آدم بدی هستم بزرگ می شود. در صورتیکه لازم هست گاهی نقاط مثبت رفتارهای فرزند هم به او گوشزد کرد و با حس ارزشمندی و احترام به بالا رفتن عزت نفس شان کمک کرد.
- نوجوان و جوان، بسیار هیجان خواه و پر انرژی هستند بنابراین، باید محیط زندگی او سرشار از هیجان های مثبت، تفریح و لذت باشد تا بتواند نیازهای روحی او را تامین کند در غیر این صورت، ممکن هست دست به هیجان های منفی بزند که برای او آسیب زا هست. بنابراین گنجاندن فعالیت بدنی و ورزش و تحرک داشتن بسیار راهگشاست. و در نهایت، نظرخواهی و مشارکت دادن در فعالیت های روزمره، احترام به حفظ استقلال و درک کردن جوان، تا حد زیادی رفتارهای نامطلوب را کاهش می دهد. چنانچه رفتارهای دخترتان ادامه دار بود برای بررسی علت و درمان آن، به روانشناس مراجعه کنید.
با آرزوی موفقیت برای شما