با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
فرزندتان در بازی و ارتباط با دیگر همبازی هایش، دچار مشکل هست و مدام بهانه‌ گیری میکند. به دنبال یافتن ریشه مشکل و راه حل ان‌ هستید.
دوست عزیز، همانطور که خودتان نیز حدس زدید، فرزندتان چون در خانه در کانون توجه بوده و تمام امور طبق میل او تامین شده، در زمان همراهی با دیگر همسالان، توجه و ریاست خود را محدود شده قلمداد میکند و لذا با مخالفت و مشاجره، به دنبال نشان دادن نارضایتی خود از وضع موجود و تامین نشدن خواسته اش است. پیشنهاد میکنم:
- اگر قرار تشویق و تنبیه با فرزندتان‌ می بندید، حتما ان را عملی سازید. و اگر امکان‌ براورده شدن ان را نمی بینید، موردی را برای تنبیه یا تشویق در نظر بگیرید که حتما در اولین فرصت و بلافاصله بعد از خطا و یا کار صحیحش، بتوانید ان‌ را انجام دهید. عمل نکردن به وعده مثبت یا منفی، ضمانت اجرای قانون شما را از بین می برد. در حین دعوا با همسالان،‌ تا زمانی که احتمال اسیب وجود ندارد، ورود نکنید و به او بگویید که خودش باید مشکل را با دوستانش حل کند. در منزل با کودکتان هم بازی شوید و در حین بازی دو نفره و یا بازی عروسکی و یا در صحنه های مختلف، مفهوم نوع دوستی را به او اموزش دهید. به نظر میرسد که فرزندتان، خواهر و برادری ندارد و همین تنهایی، عامل کاهش دیگر خواهی و تعامل سازنده او‌ با اطرافیان میشود لذا به فرزنداوری توجه ویژه داشته باشید. نکته نهایی و‌ مهمتر اینکه با مطالعه سبک های فرزندپروری، روش تربیتی خود را اصلاح کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.