با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
واکنش متفاوت فرزندتان‌ در مقابل همسالان و خواهرش، تعجب شما را برانگیخته و در پی کشف این تفاوت هستید.
دوست عزیز، اینکه فرزندتان در حین بازی دم از درد و یا جراحت خود نمیزند، نشان میدهد که بازی برایش بسیار اولویت دارد و چون از ان لذت میبرد، اتمام و قطع ان‌ را نمی پسندد و راضی است در هر حالتی بازی اش ادامه یابد‌. بزرگنمایی هایش در برابر خواهر نیز نشانه اعتراض به رفتار اوست که دلایل ان میتواند بسیار باشد، از جمله خودخواهی و برتری طلبی کودک،‌ کم توجهی به او یا توجه بیش از حد شما به او، که زمینه لجبازی و به قول معروف کل کل کردن را ایجاد کرده است. پیشنهاد میکنم برای رفع این مسئله نکات زیر را لحاظ نمایید.
- در زمان مشاجره و اعتراض فرزندان- در صورت نداشتن خطر جانی- ورود نکرده و بخواهید که خودشان ان را حل کنند.
- سازگاری و‌ مهربانی را با رفتار و گفتار و در حین بازی و یا با تعریف خاطرات به هر دو فرزند خود اموزش دهید.
- به فرزند دوم خود توجه اختصاصی داشته باشید و ضمن‌ اعلان جایگاه، بزرگی او و با هدف افزایش عزت نفس، به او مسئولیت همراهی، مراقبت از فرزند کوچکتر را بدهید و به او بیاموزید که هدایت، مدارا و بزرگواری و مراعات، یکی از وظایف او در این مسئولیت است. این نوع برخورد رفتارهای خصمانه و یا زمینه ساز اعتراض هر دو فرزندتان را کاهش میدهد و بهانه‌گیری بی مورد کمتر خواهد شد.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.