با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.

مدتهاست در یک رابطه دوستی با جنس مخالف قرار دارید و به آن عمق بخشیده اید اما بر خلاف انتظار شاهد کمرنگ‌ شدن این ارتباط هستید و به دنبال راهی برای حل و فصل مشکل از ما کمک‌ خواسته اید.
دوست من، طبیعتا انسان زمانی که برای امری هزینه میکند، انتظار نتیجه بخشی هم دارد اما مسئله اینجاست که هزینه عاطفی، روانی و... شما در بستری صرف شده که از ابتدا محکوم به شکست و بی حاصلی بوده است. یعنی اینکه هیچ امیدی به پایداری در روابط دوستانه دختر و پسر نیست. مخصوصا که اگر در دوره نوجوانی و بر پایه هیجان شکل گرفته باشد. از نظر ما، دوستی دختر و پسر یک سوءاستفاده غیر مسئولانه جهت ارضای نیازها می باشد و زمانی که فرد به هدف و مقصود خود رسیده باشد، چون تعهدی هم در میان نیست، طبیعتا به دنبال کناره گیری خواهد بود. پیشنهاد میکنم خسارت خود را تا اینجا قبول کنید و بیش از این ارزش و قیمت خود را نادیده نگیرید و اجازه اسیب بیشتر را ندهید. از طرفی وقتی در رابطه (حتی رابطه داخل چارچوب)یک طرف بیش از اندازه به دیگری توجه و رسیدگی میکند و حالت چسبندگی مشاهده میشود، به طور عادی فاصله گرفتن طرف مقابل قابل پیش بینی میگردد. یک مرد دوست دارد خودش انتخاب کننده باشد نه به اجبار و با التماس دیگری. میدانم‌ فاصله گرفتن از کسی که بسیار دوستش دارید، بسیار سخت و طاقت فرساست اما تنها راه جلوگیری از خسارت بیشتر و حتی رسیدن به معشوقه تان، همین فاصله خواهد بود. تقاضا برای رابطه باید دوطرفه باشد. او اگر واقعا شما را بخواهد حتما به خواستگاری تان می اید. پیشنهاد میکنم برای ترک‌ وابستگی بیش از حد خود نیز با یک‌ روانشناس مجرب در ارتباط باشید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.