با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
با وجود گذشت مدت زمان طولانی، مادرتان همچنان با طلاق شما کنار نیامده است و شما را ازار می‌دهد. 
​​​دوست جوان، سعی میکنم حال شما را درک کنم چرا که میدانم در روزهای پس از طلاق بیش از هر زمانی به حمایت خانواده نیاز داشتید ولی برخلاف انتظارتان، مادرتان به عنوان تکیه گاه عاطفی نه تنها یاری گر شما نبود بلکه سبب اذیت شما هم شده و به گونه ای نمک بر زخم‌ شما هم می پاشد. میدانم سخت است اما خب طلاق تبعات دارد و یکی از تبعات ان برای شما عدم پذیرش مادرتان است. او همانند شما از سختی زندگی تان خبر ندارد و نمیتواند شما را درک کند از طرفی او نگران اینده شماست و طلاق شما را یک خسارت برای شما میداند و چون شما را دوست دارد نمیتواند به این مسائل بی تفاوت باشد. و از انجا که مسئله طلاق سنگین است و احتمالا انقدر که باید و شاید او نمیتواند ان را هضم کند، ناخوداگاه با ابراز هیجان منفی اش از بار این ناراحتی می کاهد.
دوست عزیزم، می دانم که تحمل نیش و کنایه از عزیزترین فرد زندگی سخت است ولی همانطور که شما نیاز به صبوری انها دارید، انها نیز به صبوری شما نیاز دارند. مادرتان عزیزترین فرد شماست پس اکنون که شما قدرت روحی بیشتری دارید، نوبت شماست که با او مدارا کنید. یعنی گاهی هم شما خود را جای او قرار دهید. برای این منظور و متحمل شدن آسیب کمتر، سعی کنید فقط حرفهای او را بشنوید اما توجه اساسی به این بخش از حرفهایش نداشته باشید‌. بعبارتی عمیق نشوید در معانی حرف هایش و سعی کنید به رفتار او عادت کنید. خود را سرگرم کنید. سعی کنید با تلاش هدفدار، موفقیت ها و موقعیت های مثبت در زندگی برای خود ایجاد کنید تا مادرتان با مشاهده شرایط مثبت شما، کمی ارام تر شود. دعا برای صبوری هر دوتان را نیز فراموش نکنید. البته به شوخی گرفتن و مزاح نیز میتواند راه فرار و عبور مثبتی باشد.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.