اگر به آیات قرآن عنایت فرمائید، در بعضی از آیات خداوند از دو عالم گفتگو می نماید: یکی عالم خلق که عالم ماده و موجودات مادی است و به عالم مُلک هم معروف است و دیگری عالم اَمر که مربوط به موجودات مجرد و غیر مادی است. (أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ) (آیه 54 سوره اعراف). مراحل تکامل در موجودات عالم خلق تدریجی و زمان مند است و این مربوط به ماهیت موجودات عالم خلق است. مثلاً جنین در رحم مادر باید متجاوز از نه ماه تغییر و تحول یابد تا متولد شود و نیز چنین موجودات دیگر که هر کدام زمان خاصی را به خود اختصاص می دهد مراحل پیدایش و تحول آسمان ها و زمین در قرآن طی شش روز (شش دوران) مطرح شده است که ممکن است هر دوران هزاران سال طول کشیده باشد. پس قابلیت عالم ماده تدریجی و زمان مند است، نه اینکه اشکال از قدرت فاعل (خدا) باشد. خداوند قادر است که می دانید قدرتش محدودیت بردار نیست ولی این مسئله هم هست که قدرت خداوند به امور محال تعلق نمی گیرد، یعنی محال است که تکامل ماده دفعی و یکباره باشد و چیز محال هم متعلق قدرت خدا قرار نمی گیرد. اما در عالم امر که مربوط به موجودات مجرد است، عالم قوه و استعداد محض می باشد، یعنی موجودات دفعی خلق می شوند نه تدریجی و زمان مند نیستند. اما پس از پیدایش در همان مرتبه وجودی می مانند و تحول و تکالی ندارند. زیرا دیگر از قوه به فعل در نمی آیند، بلکه فعلیت محض است و این مسئله قدرت خدا را محدود نمی کند بلکه خصوصیت عالم امر است که یکباره و غیر زمانی خلق می شوند. در مورد موجودات عالم امر خداوند در قرآن می فرماید: (إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ) یعنی (امر خداوند (پیدایش موجودی در عالم امر) چنین است که وقتی خداوند چیزی را اراده فرمود یا فرمان کند ایجاد شده است) یعنی در عالم امر اراده خدا عین ایجاد است. (سوره یس آیه 82). اين سوال توسط فرهنگسراي پرسش پاسخ داده شده است . www.porsesh.ir