سلام، درصورتی که محل نامناسبی را برای پرسش انتخاب کرده ام لطفا مرا مطلع کنید در تفسیر نمونه(جلد 1 ص 44) در تفسیر سوره حمد و آیه "ایاک نعبد و ایاک نستعین" دلیل بکار رفتن صیغه جمع ( "نعبد" و "نستعین" ) در این آیه و همچنین آیات بعد در این سوره بدین شکل بیان شده که: "اساس عبادت و مخصوصا نماز بر پایه جمع و جماعت است" که به نظر دلیلی منطقی می آید اما دلیل دیگر که به ذهن میرسد این است که: شاید این سخن از زبان جماعتی است که آیات قبل سوره حمد را درک کرده اند( حمد خدای را گفته و آیه "مالک یوم الدین" را کاملا درک کرده اند و متوجه شده اند تنها باید الله را پرستش کرد ) و چون از زبان این جماعت است به صورت جمع امده است و بطور مثال تنها پیامبر نیست که میتواند آیات قبلتر سوره حمد را تا حدی درک کند که به این نتیجه برسد که: تنها اوست که لایق پرستش است بلکه افراد بسیاری این توانایی را خواهند داشت چگونه میتوان نظر دوم را رد کرد یا احتمال آنرا کمتر دانست؟ متشکرم