ناشناس
پسری 10 ساله دارم که بسیار پر حرف است و خیلی بازیگوش...
پسری 10 ساله دارم که بسیار پر حرف است و خیلی بازیگوش و پرسر و صداست. مشکل یادگیری ندارد اما کل مدرسه و کلاس زبان از او ناراضی هستند چون آرام نیست همکلاسی هایش را اذیت میکند و سر کلاس از خودش صداهای ناهنجار ( مثلا" دایناسور ) در می آورد. وقتی می پرسم مدرسه چطور بود جوابش همیشه ( خیلی بد و افتضاح ) بود است. هر جا که میرویم ناآرام است بطوریکه من از استرس اینکه دوباره شروع به اذیت نکند سر درد میگیرم.تشویق و تنبیه و ... را هم امتحان کرده ام اما نهایتا" تا 2 روز جواب میدهد. علتش را که می پرسم در جواب میگه میخواستم شوخی کنم قصد بدی نداشتم.اصلا خجالت نمیکشد از غریبه یا بزرگتر هر چه میخواهد به زبان می آورد هر چه با او صحبت میکنم بی فایده است .لطفا راهماییم کنید . باتشکر
مشاور: خانم صفری
باسلام . به طور كلي بچه ها از نظر دامنه ي توجه و فعاليت هاي حسي و حركتي با هم تفاوت دارند . ممكن است همه يا اكثر كودكان به نظر بزرگسالان ، پر تحرك ، جلوه نمايند. در وهله ي اول انتظار اين است كه از هر گونه قضاوت عجولانه اجتناب كنيد و با فعاليت ها و رفتارهاي متفاوت كودکتان در همه ي شرايط صبورانه برخورد نماييد. با اینکه نمی توان نمی توان با این اطلاعات محدود، تشخیص قطعی تعیین کرد، ولی ظاهر قضيه اين است كه كودك شما به طور فوق العاده بي قراري دارد و دائما در جست و خيز است ، اما نشانه هایی که در مورد فرزندتان بیان کردید، مشکوک به اختلال كمبود توجه- بيش فعالي است، اين اختلال ، اختلال رفتاري نسبتا شايع دوران كودكي است و احتمالا اطلاعاتي در مورد آن داريد . بيش فعالي يك بي قراري و نا آرامي حركتي است كه به نظر مي رسد قابل مهار شدن نباشد كه خود به سه دسته تقسيم مي شود كه مشكل فرزند شما با اين توصيفات در نوع بيش فعالي تكانشگري مي گنجد.كه به بررسي هاي جامع تر نياز است ولي احتمالا در فرزندتان نشانه هاي زير را نيز مشاهده كرده ايد ،كه هم به كنترل نكردن تكانه هاي نامناسب و خودداري نكردن از برخي كارها اشاره دارد اين رفتارها عبارتند از تحرك بيش از حد ، پر حرفي و قطع كردن كلام ديگران ، بي قراري و وول خوردن ، ناتواني در به تعويق انداختن وسوسه ها و خواسته هاي لحظه اي ، عجولانه و بيش از حد پاسخ دادن كه نتيجه ي آن افزايش خطاهاي كودك و سرزنش كردن اوست و اصولا رفتار اين كودكان بي قاعده است، حوصله ي رعايت نوبت را ندارد ، در انجام دستور العمل صادره از جانب ديگران ناتوان است و اغلب كارها را نيمه تمام رها مي كند . اجتناب از درمان اين اختلال در دوران كودكي سبب مزمن شدن و تغيير شكل از كودكي به بزرگسالي مي شود و ممكن است به موازات رشد بزرگتر شدن از جنبش و بي قراري كودك كاسته شده و در عوض به نوع عدم توجه تبديل شود كه تبعات بيشتري دارد . خوشبختانه اين اختلال كاملا شناخته شده است و پيشرفت هاي زيادي در زمينه ي سنجش ، تشخيص و درمان آن رخ داده است پس توصیه ی اکید دارم که در اسرع وقت، به یک روانشناس بالینی یا یک روانپزشک مجرب مراجعه فرمایید و درمان فرزندتان را با جدیت هرچه تمام تر تا بهبودی مطلوب، پیگیری نمایید .در صورت لزوم به طور جزيي دارو درماني براي مدت كوتاه آغاز مي شود . داروي ريتالين زير نظر متخصص مي تواند تا حد زيادي مؤثر واقع گردد اما به موازات دارو درماني ، بلكه پيش از آن بايد به رواندرماني كود ك توسط يك روانشناس باليني پرداخته شود . در خاتمه تاكيد مي كنم كه صبوري شما والدين محترم نقش مهمي مي تواند در بهبودي وضع فرزندتان داشته باشدو تهديد و تنبيه موجب افت رشد و مطلوب شخصيت كودكان است و نه تنها نمي تواند نقشي در بهبود داشته باشد بلكه وضعيت را وخيم تر مي سازد .
