با سلام و عرض ادب بهتر است با هر فرد متناسب با سطح فکری او برخورد کنید و سهم هر فرد در زندگی شما به اندازه ای باشد که تأثیر مثبت دارد نه منفی. پس اگر فردی با رفتار خود باعث اختلال در زندگی مشترک می شود و حاضر به تغییر نیست پس لازم نیست که نقش او در زندگی شما پر رنگ باشد. البته اگر این فرد، پدر یا مادر هریک از زوجین است شرایط کمی متفاوت خواهد بود. در این حالت بهتر است تا حد امکان گذشت کنید اما اگر این روش کارساز نبود رابطه خود را با آنها کمتر کنید اما به هیچ وجه آن را قطع ننماید. اگر به درستی رفتار خود مطمئنید پس نیازی به قطع رابطه نیست. چراکه قطع رابطه در این شرایط نوعی عقب نشینی است. اگر مطمئنید که خطایی مرتکب نشده اید پس بهتر است با دیگران همچون گذشته برخورد داشته باشید. دیگران می توانند شما را بپذیرند یا نه. اما پذیرش دیگران تا حد زیادی بستگی دارد به رفتار شما و اطمینانی که به خود دارید. اگر سایرین برخورد مناسبی نداشتند، پس سهم آنها را در زندگی خود کمتر کنید اما حذف نکنید. ضمناً بهتر است ریشه یابی کنید که دلیل رفتار مادر شوهر شما چه بوده و با حذف این دلایل البته در صورتی که امکان پذیر بود،زمینه رخ دادن اینگونه رویدادها را در زندگی آینده از بین ببرید در غیر اینصورت ایشان را با این شرایط بپذیرید و کمتر به اینگونه برخوردها بها دهید. سایرین نیز با گذشت زمان به درستی رفتار و صداقت شما پی خواهند برد.