با سلام قبلا از زحمات همه مرتبطین تشکر می کنم. سوالم را مجمل و کوتاه مطرح می کنم. نزدیک به 8 سال قبل زمانی که من بعد از تحصیلات کارشناسی ، در حال خدمت بودم خانمی از طرف خانواده به من معرفی شد که جهت خواستگاری اقدام کنم. قبل از هر چیز در مورد سن و تحصیلاتش سوال کردم که گفتند هنوز اطلاع دقیق نداریم. در یکی از مرخصی ها قرار خواستگاری گذاشته شد و من آن خانم را مشاهده کردم و برگشتیم. در منزل ، به خانواده گفتم ظاهرا من برای ازدواج با ایشان مشکلی ندارم فقط بپرسید متولد چه سالی و مدرک تحصیلیش چیست؟ از یکی از نزدیکانش پرسیده شد و گفته بودند که تازه دیپلم گرفته و قصد ورود به حوزه علمیه را دارد. و گفته شده بود که حدود 6 سال از من کوچکتر است. من همیشه از تفاوت سنی بسیار نزدیک استقبال می کردم و وقتی که اسم 6 سال تفاوت آمد کمی جا زدم. ولی با اصرار خانواده و مرطبتین که میگفتند ما رشد عقلی و روحی ایشان را تایید میکنیم به خواستگاری رفتیم و صحبت های اولیه شروع شد. همه چیز رو به جلو بود که قرار خرید قبل از عقد گذاشته شد و در آن هنگام بود که فهمیدم ایشان با من 8 سال تفاوت سنی دارد. هرچه با خودم کلنجار رفتم که از این ازدواج سرباز زنم نشد و گویی یک قدرتی اراده من را سلب کرده بود. و من با تردید و دودلی ازدواج کردم. همیشه به او به دید یک بچه نگاه کردم و هیچگاه نتوانستم او را همسر خود بدانم . او هم همین حالت را دارد ولی هر دو مخفی کاری کردیم و میکنیم . در حال حاضر دچار عدم نشاط شده ام و زندگی شیرینی ندارم. همسرم نیز اینگونه است . دختری کاملا مذهبی و عاقل اما نمیتوانیم همدیگر را تحمل کنیم . ذهن بسیار مشغولی دارم و با هیچ ترفندی از عذاب خیالات نجات نمی یابم. و بعضا به فکر طلاق هم می افتم. ایراد کار ما هم فقط یک جاست و آن اینکه استارت زندگی ما خوب نبود وگرنه همسرم هیچ مشکلی ندارد. لطفا راهنمایی بفرمایید.