با سلام و احترام من دختر مجرد و فک میکنم حساس هستم...نسبت به حرفهائی که دیگران پشت سرم میگویند بسیار حساس هستم با اینکه در شهری هستم که عادت مردمان ان غیبت کردن است و به این امر واقف هستم که حرفهای انها بی اسا است باز هم نسبت به تفکر دیگران نسبت به خودم حساس هستم ...از جمله عمه ای دارم که فک میکنم دارای مشکل روحی است چرا که من رد حالیکه در شرف ازدواج هستم و خواستگاران بنا بر عادت تحقیق میکننند وی در تحقیقات کاملا خلاف واقع از من بدگوئی میکند با اینکه با برخوردسایر اقوام مواجه شده باز با عنوان انکه هویت وی معین نشود باز به سخنان لهو و بیهوده خود ادامه میدهد یکبار برای حرفهائی که پشت سرم رد گوشه کنار میگفت از طرف مادرم محترمانه با او صحبت شد ولی باز این رفتار را نسبت به خواستگارانم ادامه میدهد و شرایط تشویش روحیه را برایم ایجاد میکند لطفا رد این زمینه مرا راهنمائی کنید و کمکم کنید تا نسبت به سخنان سایرین که ظاهرا بر اثر غیبت سخنی میگویند اهمیت قائل نشوم.