باسلام، خواهرعزیزم صبر و تحمل شما ستودنی است. ای کاش به موارد و اشتباهاتی که عرض کرده اید تغییر داده اید نیز اشاره می کردید،دوست داشتن یک فرد بدین معنی نیست که هرگز نباید با او مخالفت کردو یا به این معنی نیست که حل مشاجرات فی مابین با او کار آسانی است. اختلاف نظرها نه تنها اجتناب ناپذیرند بلکه بخش مهمی از عواملی هستند که ما را برای یکدیگر جذاب می کنند. زمانی که شما به کسی علاقه مند هستید این اختلالفات از میان نمی روند و در حقیقت برجسته و نمایان تر می شوند. اکنون سؤال من این است که مطمئنید که این اشتباهات، جزئی از ویژگی آن شخص نیستند و تنها به خاطر از دست ندادن شما موقتا تغییر نکرده اند؟ و با بدست آوردن شما و عادی شدن رابطه تان، قهرها و تنبیه ها نه تنها اثر نداشته باشد، بلکه به احترام بین شما آسیب وارد کند و با به وجود آمدن حالاتی نظیر خشم و یا احساس یأس که در هر دوی شما پدید خواهد آمد به زندگی آینده تان لطمه بزند؟ از متن سؤالتان مشخص است که دختری هستید که توانایی منطقی فکر کردن را دارید و مسلماً هیچ کدام از ما مجبور به مجادله و یا پافشاری بر عقاید خود نیستیم و از شما می خواهم در تصمیم گیری به پاسخ سه سؤالی که از شما دارم فکر کنید، اول اینکه حاضرید در شرایط فعلی ، بدون اینکه او هیچ تغییری بکند، بدون اینکه رفتارهایش را کنترل کنید و بخواهید مطابق میل شما تغییر بکند با شرایط خانوادگی در حال حاضرش ، او را با همین شرایط بپذیرید، دومین سؤالم این است که اگر در آینده یک پسر داشته باشید، دوست دارید دقیقا مثل این آقا باشد؟ و سؤال سوم اینکه سه دلیل و یا به عبارتی توجیه این رابطه ی چند ساله شما چیست، سه خصوصیت مهمی که شما او را انتخاب کرده اید کدامند؟ با پاسخ دادن به این چند سوال اگر به نتیجه مثبت رسیدید، و با مشورت خانوادتان از آن آقا به طور قاطع بخواهید رابطه تان را رسمی کنید، اگر همچنان احساس کردید نمی تواند مستقلانه تصمیم بگیرد و حتی برای خواستگاری اقدام نمی کند، به صورت محترمانه به این رابطه خاتمه دهید و شانس های دیگر ازدواجتان را از دست ندهید.